Ένα φθινοπωρινό απόγευμα πριν από έξι χρόνια προσπαθούσα, χωρίς επιτυχία, να δείχνω άνετη μπαίνοντας στο δωμάτιο όπου με περίμενε η Cate Blanchett. Εκείνη ήταν, όπως πάντα, η προσωποποίηση της άνεσης και είχε αυτή τη συγκεκριμένη -ολοκληρωτική- γοητεία που προκύπτει από το άθροισμα σπάνιας εξωτερικής ομορφιάς, ευφυΐας και γενναιοδωρίας. Έφυγα τότε από τη 15λεπτη συνέντευξή μας, που έγινε στο πλαίσιο της συνεργασίας της με το άρωμα Armani Si, με την αίσθηση ότι αιωρούμαι από χαρά, με ένα αυτόγραφο στο σημειωματάριό μου και την υπόσχεσή της ότι θα επισκεφθεί την Επίδαυρο. Όχι όμως και με την προσδοκία ότι θα είχα και δεύτερη ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί της.
Το νέο ραντεβού μας πριν από μερικές εβδομάδες ήταν διαδικτυακό, αλλά το εφέ σχεδόν ίδιο: η φωνή της γέμισε το χώρο, το χιούμορ της έσπασε τον πάγο και η λάμψη της διαπέρασε την οθόνη του λάπτοπ.
«Πριν ξεκινήσουμε, θα ήθελα να σχολιάσω: τι όμορφο βάζο είναι αυτό που έχεις εκεί!» με αιφνιδιάζει, κάνοντας και εμένα να κοιτάξω στον μπουφέ πίσω μου μία το ελληνικό κεραμικό αγορασμένο μερικά χρόνια πριν στον Πόρο και μία το λευκό πορσελάνινο δώρο γάμου που μοιάζει λίγο με γλυπτό. «Ποιο από τα δύο;» τη ρωτάω, ενώ κάνω στην άκρη για να δει καλύτερα. «Α, υπάρχει και δεύτερο! Και τα δύο πολύ ωραία!». Πρέπει να βρω τρόπο να της το στείλω δώρο, σκέφτομαι, ενώ τη ρωτάω για τις πρόσφατες διακοπές της στην Πάρο. «Αγαπώ την Ελλάδα και περνάω πάντα πολύ όμορφα εκεί, αν και φέτος λυπήθηκα για τα δεινά που βρήκαν τη χώρα σας», λέει με ειλικρίνεια αναφερόμενη στις φωτιές.
«Είναι πολύ δύσκολο κάποιες μέρες να είσαι θετικός όταν ο κόσμος είναι τόσο ασταθής και αβέβαιος», απαντά στην ερώτησή μου για τη δική της «μετάφραση» του τίτλου αυτού του εμβληματικού πλέον αρώματος που σφράγισε τη συνεργασία της με την Armani Beauty: «Si», δηλαδή «Ναι». «Είναι δύσκολο να βρίσκεις το κουράγιο να λες “ναι” όταν ο φόβος μάς αναγκάζει να απομονωθούμε, να μπούμε σε lockdown και να κλείσουμε την πόρτα. Οπότε το έναυσμα “Si” λειτουργεί ως υπενθύμιση να είμαστε θαρραλέοι, συμπεριληπτικοί, ζεστοί, γενναιόδωροι, και όλα αυτά τα πράγματα που, νομίζω, είναι πολύ σημαντικά σήμερα. Είναι μια θαυμάσια πρόσκληση να είμαστε ανοιχτοί και τολμηροί».
Όπως και οι προηγούμενες εκδοχές του, το νέο Si EDP Intense είναι ένα άρωμα αισθησιακό. «Συχνά μπερδεύουμε το αισθησιακό με το σεξουαλικό, μα δεν είναι το ίδιο. Ο αισθησιασμός σε αγκαλιάζει, είναι τα ιδιωτικά συναισθήματά μας που τους επιτρέπουμε να υπάρχουν. Ξέρετε, δεν χρειάζεται πάντα να τρέχουμε στους δρόμους, να φωνάζουμε και να ουρλιάζουμε – αυτό είναι μια μορφή αυτοπεποίθησης. Υπάρχει όμως και η ήσυχη αυτοπεποίθηση, και αυτή γιορτάζει η νέα εκδοχή του αρώματος. Νομίζω ότι αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον».
Σε ποιες περιπτώσεις όμως, από την άλλη πλευρά, αισθάνεται πως πρέπει να λέει ένα δυνατό «όχι»; «Eμαθα πολύ καλά, από πολύ νωρίς στην καριέρα μου, πως στο τι θα επιλέξεις να πεις “όχι” έχει την ίδια επίδραση με το τι θα επιλέξεις να πεις “ναι”. Και μάλλον εγώ ήμουν κάπως στην πλευρά τού να λέω “ναι” αρκετά συχνά. Γιατί διψάω για ζωή, υπάρχουν τόσα πράγματα να κάνεις, τόσοι άνθρωποι να γνωρίσεις, τόσες εμπειρίες να ζήσεις».
Καθώς η Blanchett έχει ταυτιστεί με την Armani Beauty και το κομμάτι ομορφιάς του ιταλικού οίκου, μοιραία η συζήτηση πηγαίνει στην αντίληψη περί γυναικείας ομορφιάς και προτύπων. «Η ομορφιά δεν είναι κάτι παγιωμένο. Αλλάζει όχι μόνο με τα χρόνια, αλλά και με τις εποχές και τις μέρες. Επίσης, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα εξωτερικά, αλλά αν δεν δουλέψουμε και εσωτερικά, αν η εξωτερική σου ομορφιά δεν είναι αντανάκλαση της εσωτερικής σου κατάστασης, τότε μπορεί να προκύψει μια επώδυνη ψυχολογική κατάσταση. Όταν σκέφτομαι κάτι που είναι αληθινά όμορφο, με έναν τρόπο διαχρονικό και μη εφήμερο, τότε έχει πάντα τη δική του έμφυτη ομορφιά, που έρχεται από μέσα», εξηγεί – και δεν μπορείς να μη σκεφτείς ότι έχεις απέναντί σου μια γυναίκα, ένα ζωντανό παράδειγμα αυτής της αρμονικής συνύπαρξης του «έξω» με το «μέσα». Σε ό,τι αφορά τη μόδα, δε, σίγουρα τα τελευταία χρόνια το στυλ της βρήκε ίσως την τέλεια εκπροσώπηση στις αριστοτεχνικές συλλογές υψηλής ραπτικής του Giorgio Armani. «Ο Armani είναι τόσο ισχυρή επιρροή αισθητικά, όχι μόνο στη μόδα, αλλά και στη διακόσμηση και στην αρχιτεκτονική, ώστε την παίρνουμε για δεδομένη και την απορροφούμε. Ειδικά όταν βλέπεις τη σειρά Prive, καταλαβαίνεις πόσο βαθιά είναι η επιρροή του. Ο πυρήνας της αισθητικής του είναι δύναμη και ευθραυστότητα μαζί. Όπως και τα ρούχα του και τα αρώματά του σε προσκαλούν να δημιουργήσεις αναμνήσεις που διαρκούν για πάντα».
Η κυρίαρχη μορφή της Blanchett, που έως τώρα πρωταγωνιστούσε μόνη της στις καμπάνιες του αρώματος, αγκαλιάζεται φέτος από γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και σωματότυπων σε μια ανανεωμένη καμπάνια. «Ηταν πολύ αναζωογονητική καμπάνια, είχε μια τόσο φρέσκια ενέργεια! Το οποίο είναι απίστευτο – μετά από δέκα χρόνια η ενέργεια αυτή ακόμη ξετυλίγεται! Είναι σημαντικό να μιλάς σε ανθρώπους που ζουν τις ζωές τους διαφορετικά από εσένα, ανήκουν σε διαφορετική γενιά, διαφορετική κουλούρα. Επεκτείνεσαι και μόνο με το να είσαι στην παρέα τους».
Η Cate Blanchett είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών, τριών αγοριών και ενός κοριτσιού, επομένως αφουγκράζεται καθημερινά τη γενιά Ζ. Ποια συμβουλή τούς δίνει; Τι φιλοδοξεί να τους περάσει; «Μια συμβουλή που έδινε πάντα η μητέρα μου: Να έχετε σεβασμό. Αυτοσεβασμό και σεβασμό απέναντι στους άλλους».
Απέναντι σε μια σταρ του δικού της μεγέθους, μητέρα τεσσάρων παιδιών και σύζυγο, προσπαθώ να μην πέσω στην παγίδα της ερώτησης που δεν πρέπει να κάνουμε στις γυναίκες («πώς τα κάνει όλα;»). Από την άλλη, όμως, δεν μπορώ να προσποιούμαι ότι δεν βλέπω τον ελέφαντα στο δωμάτιο: η ζωή είναι πιο απαιτητική από ποτέ, όποιος κι αν είσαι, μα ειδικά για τις γυναίκες. «Το ίδιο το γεγονός ότι το συζητάμε αυτή τη στιγμή σημαίνει ότι η ισορροπία καριέρας – ζωής είναι κάτι αδύνατο, μια ανέφικτη κατάσταση. Πιέζουμε τον εαυτό μας ως γυναίκες να πετύχουμε την ισορροπία. Όμως η ισορροπία είναι κάτι προσωρινό! Όχι, δεν νομίζω ότι είναι άδικο να μιλάμε για αρμονία καριέρας – οικογενειακής ζωής, αλλά είναι σίγουρα δυσανάλογο».
Προσπαθώντας να της αποσπάσω κάποιο απόσταγμα σοφίας, αναφέρομαι στην πρώην πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας (γειτονική χώρα για την Αυστραλή Blanchett), η οποία παραιτήθηκε πέρυσι πυροδοτώντας μια τεράστια συζήτηση για τη γυναικεία ηγεσία. «Το αν οι γυναίκες μπορούν να τα “έχουν όλα” ή αν αξίζει τον κόπο είναι μια συζήτηση. Όμως μια άλλη εξίσου σημαντική συζήτηση είναι το γιατί τόσο λίγες γυναίκες ηγούνται χωρών. Υπάρχει μια τεράστια πίεση στη γυναίκα να είναι τα πάντα. Δεν μπορείς να σηκώνεις αυτό το λάβαρο όλη την ώρα, να απαιτούνται τόσα πολλά αποκλειστικά από τις γυναίκες. Αν δεν έχουμε διαφορετικότητα σε φύλα και εθνότητες μέσα στα κοινοβούλια όλου του κόσμου, τότε θα συνεχίσουμε να έχουμε τον ίδιο τύπο ανδρών να ηγούνται αυτού του πλανήτη και να τον οδηγούν προς το χείλος του γκρεμού. Πιστεύω ότι η διαφορετικότητα πρέπει να είναι κυρίαρχη. Γιατί ο ίδιος ο κόσμος είναι ένα μέρος με ποικιλία».
Ο χρόνος μάς πιέζει. Ρωτάω αν έχουμε μερικά λεπτά ακόμα στη διάθεσή μας… για να ελαφρύνω το κλίμα. Γελάει. «Δεν τη βρίσκω καθόλου βαριά την κουβέντα, αλλά απολύτως σημαντική και απαραίτητη!». Συνεχίζω ζητώντας να μου περιγράψει τη δική της εικόνα απόλυτης ευτυχίας, ένα μικρό ερωτηματολόγιο του Proust: «Η απόλυτη ευτυχία είναι ανέφικτη. Είναι μια ψευδαίσθηση. Γι’ αυτό και είναι τόσο ένδοξη! Μερικές φορές μπορεί απλά να φτιάχνεις ένα φλιτζάνι τσάι, να είσαι στη μέση μιας κουβέντας ή απλώς να κάθεσαι στο σπίτι σου και ξαφνικά, για ένα δευτερόλεπτο, όλα γύρω σου να είναι τόσο γεμάτα χαρά. Και μετά δεν είναι. Νομίζω ότι η προσδοκία να είσαι ευτυχισμένος όλη την ώρα προκαλεί σε μεγάλο βαθμό τη δυστυχία. H ευτυχία για μένα περιλαμβάνει συνήθως το να είμαι σε κίνηση. Είμαι πολύ χαρούμενη όταν είμαι στη σκηνή. Κάτι που με κάνει χαρούμενη είναι να βλέπω ένα χορευτή να σηκώνεται στον αέρα και για μια στιγμή να αιωρείται».
«Για ποιο επίτευγμα της ζωής σας είστε περισσότερο περήφανη;» συνεχίζω. «Για το γάμο μου», απαντά σταθερά, χωρίς δεύτερη σκέψη. «Αν μπορούσατε να έχετε μια υπερδύναμη, ποια θα ήταν;» ρωτάω πλησιάζοντας στην ολοκλήρωση της συνέντευξης. «Να μπορώ να εξουδετερώσω όλα τα ναρκοπέδια στον κόσμο».
«Και ποιον εν ζωή άνθρωπο θαυμάζετε περισσότερο;». «Τη Nathalie Stutzmann, Γαλλίδα κοντράλτο και μαέστρο της Συμφωνικής Ορχήστρας της Ατλάντα. Και τον κύριο Armani!».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: Tom Munro – Armani
