Όταν στα 24 μου, στην πρώτη μου δουλειά ως δημοσιογράφος, δέχτηκα σεξουαλική παρενόχληση από τον αρχισυντάκτη μου, με χυδαίες φράσεις και αξιολύπητα αρρωστημένη επιμονή που ακόμη και σήμερα, σχεδόν 20 χρόνια μετά, μου προκαλούν δυσφορία, δεν είπα τίποτα σε κανέναν. Όμως το σώμα πάντα αντεπιτίθεται. Επί μία εβδομάδα που δεν μιλούσα, η κοιλιά μου ήταν μονίμως πρησμένη και είχα φριχτούς πόνους. Έγραφα και πονούσα, βουβή, θαμπή, θυμωμένη. Ο γιατρός που με εξέτασε, με ρώτησε αφοπλιστικά: «Τι έχεις;». Είχε καταλάβει τα ψυχοσωματικά αίτια. Άρχισα να κλαίω με αναφιλητά και τα ξεστόμισα όλα. Μου είπε πως λόγω ψυχολογικής πίεσης έπαθα σπαστική κολίτιδα, κάτι που με συντροφεύει μέχρι σήμερα, με το που στρεσαριστώ για οτιδήποτε. Όταν τελικά άλλαξα γραφείο, όροφο και αρχισυντάκτη, κάθε φορά που τον πετύχαινα στο ασανσέρ, αποφεύγαμε να κοιταχτούμε στα μάτια. Εγώ από θυμό. Εκείνος από ντροπή; Κάποια χρόνια αργότερα, έμαθα ότι πέρασε ένα ελαφρύ εγκεφαλικό. «Έπιασαν οι κατάρες μου…» σκέφτηκα χαιρέκακα. Με κάποιον τρόπο, ήμασταν πλέον πάτσι. Εγώ με τη χρόνια κολίτιδα, εκείνος με το μίνι εγκεφαλικό. Μετά την οργή έρχεται η συγχώρεση, σαν μία μακρινή συγγενής, που σου σπάει τα νεύρα με την ανιδιοτελή καλοσύνη της, αλλά τελικά της ανοίγεις την πόρτα. Η σπαστική κολίτιδα παραμονεύει ακόμη στο σώμα μου. Η αφορμή είναι κάθε φορά διαφορετική. Η αιτία, πάντα η ίδια. Σαν μία ξεθωριασμένη καρτ-ποστάλ από κάποιον που κάποτε με θύμωσε πολύ. Ξέρω, όμως, ότι είμαι πιο υγιής, πιο δυνατή και πιο θαρραλέα από οποιονδήποτε μισογύνη, που επειδή του γυάλισα, προσπάθησε να με ασχημύνει. Αυτή είναι η εκδίκηση: όσο ευαίσθητη κι αν είμαι, είμαι άλλο τόσο ανθεκτική.
Η Αστερόπη Λαζαρίδου είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. *Το βιβλίο της «Μην πατάς ξυπόλυτη» θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
