Μας γοητεύει με τη φωνή της, μας συγκινεί με τους στίχους της και μας δίνει κουράγιο μέσα από το δικό της podcast «Ελα λίγο πιο κοντά». Αμέσως μετά το νέο της single «Ενικός» και πριν από την κυκλοφορία του τρίτου της δίσκου, όπου συνυπογράφει τραγούδια με τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Νίκο Πορτοκάλογλου, η Παυλίνα Βουλγαράκη μιλάει στο Marie Claire για τη σημασία τού να μοιράζεσαι, για το ελληνικό #metoo και για την αναντικατάστατη ενέργεια της ζωντανής συναυλίας.
Διαβάστε το απόσπασμα:
Πώς αποφάσισες να ξεκινήσεις το δικό σου podcast; Γιατί επέλεξες ως τίτλο το «Έλα λίγο πιο κοντά;»
«Έλα λίγο πιο κοντά» είναι ο τίτλος από ένα τραγούδι που έχω γράψει μαζί με τον φίλο μου Γιώργο Κυριάκο. Ίσως να είναι και το αγαπημένο μου. Ένιωθα μόνη μου στην καραντίνα και ήθελα κάπως να εκφράσω τις σκέψεις μου. Σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο διαθέσιμο προς όλους. Πήρα το κινητό, τα ακουστικά μου και άρχισα να ηχογραφώ χωρίς να ξέρω πού θα με οδηγήσει όλο αυτό. Χωρίς να επιζητώ κάτι.
Πώς φαντάζεσαι την πρώτη μέρα που θα τραγουδήσεις πάλι μπροστά σε ζωντανό κοινό;
Μου λείπουν τα live επειδή υπάρχει ένα κομμάτι της προσωπικότητας μου που μόνο εκεί αποκαλύπτεται. Φέρνω στη μνήμη μου την τελευταία μου συναυλία στην Τεχνόπολη, όπου ενώ ήταν μπροστά μου ένας sold out συναυλιακός χώρος, αντί να το χαρώ με όλη μου την καρδιά έβλεπα εκατοντάδες κόσμου με τις μάσκες και ένιωθα μουδιασμένη. Ένιωθα ξένα. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι το επόμενό μου live θα είναι μια μεγάλη γιορτή. Αν όλα πάνε καλά, στις 29 Αυγούστου θα παίξουμε με την μπάντα μου στο «Σταύρος Νιάρχος». Συγκινούμαι και μόνο στην ιδέα ενός μουσικού γεγονότος ύστερα από τόσον καιρό.
Με το ξέσπασμα του ελληνικού #metoo ήρθαν στο φως δεκάδες καταγγελίες σεξουαλικής βίας. Έχεις ποτέ αισθανθεί ότι έχουν ξεπεραστεί όρια εις βάρος σου;
Ήταν αναγκαίο να φτάσει και στη χώρα μας. Σε πρώτη φάση θεωρώ ότι έχει αυξήσει την ευαισθητοποίηση της μάζας. Παράλληλα έχει ξυπνήσει τραυματικές αναμνήσεις και είμαι σίγουρη ότι πολλοί άνθρωποι έφτασαν στα έγκατα του μέσα τους ώστε να έρθουν σε επαφή με μνήμες που έχουν θαφτεί και να αναζητήσουν βοήθεια. Το μήνυμα του κινήματος είναι ότι δεν είσαι μόνη/μόνος. Υπάρχουν κι άλλοι που έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις. Είναι ένα μήνυμα προς όλους αυτούς που φέρουν ένα τέτοιο τραύμα ότι μπορούν να μιλήσουν. Κι είναι υποχρέωση της Πολιτείας να εξασφαλίσει την προστασία τους ώστε να νιώσουν όλοι ασφαλείς να μιλήσουν. Πολλοί άνθρωποι ζούνε χωρίς να είναι σίγουροι για τη «νομιμότητα» των τραυμάτων τους. Κάτι που φυσικά δεν υφίσταται. Ήρθε η ώρα ο καθένας να συγχωρήσει πρώτα απ’ όλους τον εαυτό του, να απενοχοποιηθεί από την ιδέα του στίγματος ή της ντροπής. Να αγκαλιάσει την ευαλωτότητά του και ακριβώς μέσα από αυτή να βρει τη δύναμή του. Αυτά τα λέω ως άνθρωπος που έχει κακοποιηθεί σωματικά και ψυχικά. Γνωρίζω και καταλαβαίνω την ψυχολογία του θύματος. Όταν θα είμαι έτοιμη σκοπεύω να μιλήσω αναλυτικά γι’ αυτό σε κάποιο από τα επόμενα επεισόδια podcast.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Παυλίνας Βουλγαράκη στο Marie Claire Ιουνίου που κυκλοφορεί την Κυριακή 16 Μαΐου με το Θέμα.
