Είναι από αυτές τις θεωρίες για τις οποίες αναρωτιόμαστε «μα πώς δεν το σκέφτηκα;». Που θα θέλαμε να μας είχε πει η μαμά μας, που θα συζητήσουμε οπωσδήποτε με την κόρη μας. Τώρα, όλο και περισσότερα βιβλία κυκλοφορούν υποστηρίζοντας ότι αυτό είναι το μυστικό που θα μας βοηθήσει να μην περιμένουμε όλη νύχτα πότε θα μας στείλει μήνυμα, να μην τον στοκάρουμε σε όλα του τα προφίλ για να δούμε πού είναι, να μην πέσουμε στα πατώματα όταν εκείνος αποφασίσει ότι δεν ενδιαφέρεται πια. Για τους άνδρες, βέβαια, τα πολλαπλά ραντεβού είναι τρόπος ζωής και απόδειξη της τεστοστερόνης τους. Για εμάς ισχύει ακριβώς το αντίθετο. «Του αρέσω, συνεννοούμαστε, άσε που δεν έχω κάτι άλλο στα υπ’ όψιν». Υπάρχουν ακόμα και γάμοι που γίνονται με αυτή τη λογική. Συμβιβαζόμαστε με κάποιον που είναι πολλά επίπεδα κάτω από εμάς μόνο και μόνο επειδή φάγαμε μαζί, φλερτάραμε και γελάσαμε.
«Η ειρωνεία είναι ότι οι γυναίκες έχουν αρκετό μυαλό ώστε να συνειδητοποιούν ότι αυτοπεριορίζονται σε κάτι λιγότερο καλό, πείθουν όμως τον εαυτό τους ότι έτσι πρέπει να γίνει γιατί μεγάλωσαν, κουράστηκαν ή βαρέθηκαν», λέει ο Τζ. Λ. Λάμπερτ, συγγραφέας 7 best sellers για τις σχέσεις. «Το είδος γυναίκας που είναι η καθεμία, αν σχετίζεται εύκολα με άνδρες ή αν κάθεται και μεμψιμοιρεί “δεν υπάρχει κανείς για μένα”, καθορίζει τις σχέσεις της. Κάποιες γνωρίζουν την αξία τους και μπορούν να την εξαργυρώνουν, οι περισσότερες όμως παρασύρονται από την τρομοκρατία ότι οι αξιόλογοι σύντροφοι που θα συναντήσουν στη ζωή τους θα είναι πολύ λίγοι ή μόνο ένας. Μόλις αυτό το είδος ενδιαφερόμενης συναντήσει κάποιον που έχει, ας πούμε, τέσσερα από τα δέκα προαπαιτούμενα της λίστας της, κατεβάζει τα ρολά και εφαρμόζει όλες τις στρατηγικές για να τον κάνει να κολλήσει μαζί της. Εδώ όμως παραμονεύει ο κίνδυνος του χειριστικού άνδρα, αυτού που νιώθει ότι εκείνη έχει αποσυρθεί από την κυκλοφορία και ότι θα αγοράσει ό,τι της πουλήσει. Το μεγαλύτερο λάθος είναι να σταματάει κανείς το παιχνίδι για χάρη κάποιου που δεν γνωρίζει καλά-καλά. Τα αγόρια πηγαίνουν για… ψάρεμα με τη σκέψη να πιάσουν όσο περισσότερα ψάρια μπορούν. Δεν ενθουσιάζονται με το πρώτο που θα τσιμπήσει, ούτε και σταματάνε. Μόνο όταν βρουν εκείνη στην οποία αξίζει να επενδύσουν μαζεύουν τα δολώματα».
Επικεντρωνόμαστε στον έναν και μοναδικό και τα περιμένουμε όλα από αυτόν. Το αποτέλεσμα είναι πολλές φορές μια τοξική σχέση, όπου εμείς εξαρτόμαστε από την επιβεβαίωσή του και εκείνος το εκμεταλλεύεται. «Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας που λέει ότι μια γυναίκα μπορεί να ανεχθεί πολλά αν δεν έχει κάποιον άλλον ώμο να ακουμπήσει», λέει ο Τζ. Λ. Λάμπερτ. «Οι όμορφοι, οι μέτριοι, ακόμα και οι άσχημοι θα βρουν τρόπο από την πρώτη στιγμή να θυμίσουν σε μια κοπέλα ότι δεν διαθέτει καμία ιδιότητα που να την κάνει αναντικατάστατη». Ολα αυτά που θεωρούμε ιδιαίτερα σε μας μπορεί στα μάτια ενός άνδρα να φαίνονται πολύ συνηθισμένα ή η τελευταία τους κοπέλα να τα έκανε καλύτερα. Το φαινόμενο ονομάζεται «Αϊκ Τέρνερ», καθώς ο πρώην σύζυγος της Τίνα Τέρνερ ήταν περιώνυμος για την ψυχολογική βία που ασκούσε στην ίδια και στις υπόλοιπες 9 γυναίκες που παντρεύτηκε – πολλές φορές μάλιστα παντρευόταν την επόμενη προτού χωρίσει την προηγούμενη. Το αποτέλεσμα αυτής της χειραγώγησης είναι να μένουμε με ένα σύντροφο που δεν μας αξίζει μόνο και μόνο επειδή πιστεύουμε ότι τον έχουμε ανάγκη, όπως η Τίνα τον Αϊκ.
Αμαρτωλή ή αγία
Ενας ολόκληρος πολιτισμός έχει στηθεί για να εμποδίζει τις γυναίκες από τις πολλαπλές γνωριμίες. Χολιγουντιανές ιστορίες αγάπης γι’ αυτές που βρήκαν τον «the one», αμέτρητα βιβλία αυτοβοήθειας για να προσελκύσουμε το «άλλο μισό», ακόμα και ένα ριάλιτι στην τηλεόραση όπου 20 εσώκλειστες αναμετριούνται για έναν και μόνο γαμπρό. Τα παράλληλα ραντεβού θεωρούνται όχι μόνο περιττά για μία κυρία, αλλά και ανήθικα. Κι ενώ το φύλο μας είναι ο ορισμός του multitasking -μόνο οι γυναίκες μπορούν να ετοιμάζουν λίστα για ψώνια καθώς βλέπουν την αγαπημένη τoυς σειρά ή να διαβάζουν τα παιδιά ενώ μαγειρεύουν-, αρνούμαστε να διοχετεύσουμε την προσοχή μας σε περισσότερους από έναν αρσενικούς. «Δεν γνωρίζει κανείς αν πρόκειται για συναισθηματική τεμπελιά, αποφυγή του στίγματος της πεταλουδίτσας ή άρνηση να εξελιχθείτε σε ένα ον του 21ου αιώνα, αλλά είναι βέβαιο ότι έτσι κλωτσάτε την τύχη σας», επιμένει ο ειδικός των σχέσεων.
«Δεν είμαι το κορίτσι που μιλάει σε πολλούς τύπους συγχρόνως», λέει μία κοπέλα, που στην πραγματικότητα γίνεται το κορίτσι που περιμένει από τον έναν και μοναδικό να την κυνηγήσει και όταν αυτός εξαφανίζεται σαν φάντασμα, εκείνη θα γίνει η ερωτοχτυπημένη που θα παραπονιέται για το χρόνο που έχασε και ότι δεν υπάρχουν πια αρσενικά. Οταν ψάχνουμε δουλειά, περνάμε από διάφορα interviews μέχρι να βρούμε αυτή που μας ταιριάζει, εκτός αν είμαστε πολύ απελπισμένες, οπότε αρπάζουμε την πρώτη ευκαιρία ίσα-ίσα για να έχουμε ένα εισόδημα. Το ίδιο ισχύει και με τους συντρόφους.
Είναι στατιστικά αποδεδειγμένο. Μόλις αρχίσει κάποια να βγαίνει με άλλους, θα γυρίσει πίσω ακόμη και εκείνος που την έχει απορρίψει. «Πώς το καταλαβαίνουν; Εχουν ανιχνευτή;» αναρωτιέται μια φίλη. Οχι, τίποτα δεν έχουν. Αυτό που βλέπουν είναι ότι η κατάκτηση ενός φλερτ έχει τονώσει την αυτοπεποίθησή μας, οπότε αντί να περιφερόμαστε σαν να χάσαμε το πορτοφόλι μας κυκλοφορούμε με τον αέρα βασίλισσας. Το «what would Grace do», που είναι και τίτλος βιβλίου, πάντα βοηθάει να νιώσουμε και να συμπεριφερθούμε όπως μια αληθινή εστεμμένη που τους έχει όλους στα πόδια της. Οταν νιώθουμε επιθυμητές, το χαμόγελό μας φτάνει μέχρι τ’ αυτιά και οι κινήσεις μας είναι γεμάτες αβροφροσύνη. Ακόμη και το από ποιον εισπράττουμε την επιβεβαίωση έχει σημασία. Μικροκατακτήσεις έχουμε όλες και το inbox είναι γεμάτο με λουλούδια και ανορθόγραφα κομπλιμέντα. Τη στιγμή όμως που θα κερδίσουμε ένα «δύσκολο» στόχο, τα μάτια μας θα λάμπουν από περηφάνια.
Η ειδικός στις σχέσεις Σάμι Γούντερ, συγγραφέας του Your Feminine Roadmap To His Commitment, θεωρεί ότι ο μόνος τρόπος για να βρούμε «τον έναν» είναι να βγαίνουμε με πολλούς συγχρόνως. Κατά τα λεγόμενά της, καμία σύντροφος δεν μπορεί να είναι αποκλειστική για έναν άνδρα μέχρι εκείνος να της κάνει πρόταση με δαχτυλίδι. «Πιστέψτε με, αυτή η μέθοδος πιάνει. Oταν βγαίνεις μόνο με έναν άνδρα κλείνεις την πόρτα στις εναλλακτικές σου νωρίτερα απ’ όσο πρέπει, με αποτέλεσμα να δείχνεις αφοσίωση σε ένα πρώιμο στάδιο της σχέσης που ίσως την επιβαρύνει. Προτείνω, λοιπόν, τα κυκλικά ραντεβού, δηλαδή ο καθένας από μία φορά, ώστε να έχουμε λιγότερες πιθανότητες να δεθούμε με κάποιον απ’ όλους και να επιλέξουμε με ψυχραιμία. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι κοιμόμαστε με όλους αυτούς. Απλώς συνεχίζουμε να βγαίνουμε με άλλους ενδιαφερόμενους για σινεμά ή φαγητό, μέχρι ένας από αυτούς να κάνει το βήμα και να ζητήσει τη δέσμευσή μας. Ετσι δημιούργησα τη σχέση με το σύζυγό μου. Η εμπειρία με έμαθε ότι αν ένας άνδρας μάς θέλει θα μετακινήσει βουνά για να είναι μαζί μας και δεν θα αποθαρρυνθεί επειδή έχει ανταγωνισμό. Μπορεί μάλιστα η αίσθηση της διεκδίκησης να τον κάνει να μας επιθυμήσει ακόμη περισσότερο».
Για τον Τζ. Λ. Λάμπερτ δεν υπάρχουν δικαιολογίες για να μην ακολουθήσουμε αυτό το σχέδιο. «Δεν μπορώ να ακούω ότι σας πήρε έξι μήνες για να κάνετε κάποιον να ενδιαφερθεί και τώρα πού να ξαναβρείτε άλλον. Αν μπορέσατε να κάνετε έναν άνδρα να σας προσέξει, τότε μπορείτε να κάνετε άλλους είκοσι. Τα ραντεβού είναι το πεδίο δράσης. Οταν οι άνδρες αναγκάζονται να ανταγωνιστούν για την προσοχή σας, αποκαλύπτεται η προσωπικότητά τους, διαχωρίζονται οι νικητές από τους ηττημένους. Βάλτε την καρδιά σας σε πλειστηριασμό και διαλέξτε τον καλύτερο. Μην τη δώσετε σε κάποιον που μετά από ένα μήνα θα αποδειχτεί ακατάλληλος. Σταματήστε να φυλάτε χώρο για τους χαμένους και κάντε όποιον θέλει μια θέση στο μυαλό σας να την κερδίσει. Οι γυναίκες που συμβιβάζονται με άνδρες κάτω του μετρίου δεν το κάνουν επειδή είναι χαζές, αλλά επειδή πιστεύουν ότι δεν δικαιούνται κάτι καλύτερο. Καθεμία από εσάς είναι μοναδική και μόνο ένας άνδρας που έχει τη θέληση να ξεχωρίσει από τους άλλους και να της φερθεί όπως της αξίζει μπορεί να ανταμειφθεί με την αποκλειστικότητα του χρόνου της».
