Σε μια εκπληκτική ταράτσα που φέρνει στο νου εικόνες από παλιές ταινίες και με το ολόγιομο φεγγάρι πάνω από το Ναό του Ποσειδώνα, όλα μοιάζουν ιδανικά: ειδικά όταν έχεις απέναντί σου την Εστέρ Αθέμπο, την όμορφη «Στοκχόλμη» από την «Τέλεια ληστεία» («La Casa de Papel») που βρέθηκε μαζί μας στο πρόσφατο Power Trip του Marie Claire και μοιράστηκε τις αγωνίες της για το ρόλο της γυναίκας σε έναν κόσμο όπως αυτός του θεάματος που αλλάζει δραματικά.
Ανετη και ευχάριστη, η Ισπανίδα ηθοποιός δεν σταμάτησε να υπογράφει αυτόγραφα στους αμέτρητους φαν που έχουν αγαπήσει την «Τέλεια ληστεία» χωρίς να αρνείται να τους χαρίσει έναν καλό λόγο ή μια φωτογραφία.
Μιλώντας στην ημερίδα του Marie Claire ανέπτυξε τις σκέψεις της και τις ανησυχίες της για το μέλλον των ηθοποιών σε μη αγγλόφωνες χώρες όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, ενώ αποκάλυψε τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει η ίδια πίσω από τις κάμερες και τον υψηλό ανταγωνισμό ενός επαγγέλματος που δεν είναι πάντοτε μαγικό, σε αντίθεση με την κάθε στιγμή που πέρασε στη χώρα μας. Και γι’ αυτό άλλωστε το πρώτο που σχολιάζει στη συζήτησή μας είναι οι όμορφες στιγμές που κρατάει από την εμπειρία της επίσκεψης στη χώρα μας:
«Ηταν η πρώτη μου φορά στην Ελλάδα, έμεινα πραγματικά μαγεμένη και αυτό που μπορώ με σιγουριά να πω είναι ότι θα επιστρέψω», λέει σχετικά δηλώνοντας χαρούμενη που είχε την ευκαιρία να βρεθεί μαζί με την οικογένειά της, τον άνδρα της και τη μικρή της κόρη, σε στιγμές χαλάρωσης στο «Cape Sounio», από αυτές που δεν προλαβαίνει πια να χαρεί όσο παλιότερα. Ομολογεί πως της αρέσουν πολύ τα ταξίδια και στο παρελθόν δεν έχανε ευκαιρία να επισκέπτεται ξένες χώρες, αλλά τώρα οι οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις την έχουν αναγκάσει να τα περιορίσει. Αλλά δεν παραπονιέται αφού για εκείνην, όπως ομολογεί, οι άνθρωποί της είναι το παν.
«Το μεγαλύτερο στοίχημα για μένα ήταν και είναι το να καταφέρω να χτίσω μια οικογένεια, και αυτό συνίσταται σε κάθε λεπτομέρεια, από το να υιοθετήσω τον πρώτο μου σκύλο μέχρι να μπορώ να χαίρομαι που έχω αγκαλιά την κόρη μου», αναφέρει χωρίς δεύτερη σκέψη.
«Αναγνωρίζω τα δώρα που μου έχουν δοθεί και μπορώ να τα απολαμβάνω. Πιστεύω ότι πρέπει να είναι κανείς ταπεινός σε σχέση με όσα έχει, να μην ξεχνά ότι κερδίζονται μόνο όταν τους αφοσιώνεται με όλη του την καρδιά. Εχω δουλέψει σκληρά μέχρι τώρα, αλλά πάντα με πάθος και με αμέτρητη αγάπη. Οσο για τους διαφορετικούς ρόλους που καλούμαι να φέρω εις πέρας στην πραγματική μου ζωή ως γυναίκα, σύντροφος, μητέρα και ηθοποιός, προσπαθώ να τους συνδυάσω όσο καλύτερα μπορώ».
Αλλωστε, όπως λέει, αυτό που τη γεμίζει με δύναμη, ακόμα κι όταν είναι πολύ κουρασμένη ή ακόμα και συντετριμμένη με διάφορα που μπορεί να έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια της μέρας, είναι «η μικρή μου ηλιαχτίδα», όπως αποκαλεί την κόρη της καθώς δεν έχει περάσει ούτε ενάμισης χρόνος από τότε που έγινε μητέρα. «Αυτή είναι που με κάνει να νιώθω σήμερα πολύ πιο δυνατή από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου».
Ειδικά τους τελευταίους μήνες σκέφτεται πόσο σημαντικό είναι σε αυτή ακριβώς την προσπάθεια να έχει γύρω της θετικούς ανθρώπους που στέκονται απέναντί της με συμπάθεια και αγάπη. «Ακριβώς επειδή δεν είναι εύκολο να ισορροπείς τόσο διαφορετικούς ρόλους, όπως της μητέρας και της εργαζόμενης, είναι πολύ σημαντικό να στέκεται κανείς δίπλα σου με ενσυναίσθηση και να μη σε κρίνει. Ολοι θέλουμε να έχουμε τη δική μας “φυλή”, αλλά ειδικά τον πρώτο καιρό της μητρότητας νιώθεις ακόμα μεγαλύτερη την ανάγκη για κατανόηση και αγάπη, θέλεις να σου αποδίδουν αυτά που αξίζεις, να σου δείχνουν αγάπη και σεβασμό. Νιώθεις εξαιρετικά ευαίσθητη εκείνη την περίοδο και έχεις ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη να προσφέρουν οι γύρω σου κατανόηση και φροντίδα».
Το καλό είναι ότι εκείνη δεν φοβάται να δείξει την αδυναμία και την ευαισθησία της όποτε χρειαστεί, παρότι οι ρόλοι που έχει ερμηνεύσει σχετίζονται κυρίως με δυναμικές γυναίκες. Νιώθει, μάλιστα, τυχερή που έχει κληθεί να ερμηνεύσει πρωταγωνίστριες όπως η «Στοκχόλμη», που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως σύμβολα αφού δείχνει να γυρνάει την πλάτη σε κακοποιητικούς ισχυρούς άνδρες και να διεκδικεί την ανεξαρτησία της, ακόμα κι αν γνωρίζει ότι θα της κοστίσει ακριβά.
«Νιώθω τυχερή που έχω ερμηνεύσει ρόλους ανεξάρτητων γυναικών με θέληση και ισχυρό χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτές είναι οι γυναίκες που με καθοδηγούν και στην πραγματική μου ζωή και αυτές νομίζω ότι θα πρέπει να είναι οι αναφορές για όλες μας. Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί, ειδικά σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να διαχωρίζουμε την πραγματική ζωή από αυτό που συμβαίνει στις ταινίες. Οσο περισσότερο συναντάμε τέτοιες δυναμικές προσωπικότητες στις ταινίες, στις σειρές ή σε κάθε καλλιτεχνική έκφραση, τόσο περισσότερο ανοίγουν οι ορίζοντές μας και ο τρόπος που σκεφτόμαστε».
Ανάμεσα μάλιστα στους ρόλους που την έχουν αναδείξει και για τον οποίο απέσπασε θερμότατες κριτικές είναι αυτός της Κάριν στη σπουδαία θεατρική μεταφορά του έργου του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ». Πρόκειται για έναν από τους δυσκολότερους και αντιπροσωπευτικότερους ρόλους για το τι σημαίνει γυναίκα που διεκδικεί μια άλλη ζωή, όχι μόνο μακριά από τη σκιά ενός άνδρα, αλλά και στο πλευρό μιας άλλης γυναίκας αφού η Κάριν είναι η νεαρή που ερωτεύεται μια διάσημη σχεδιάστρια μόδας και της γίνεται εμμονή. Η σχέση αυτή είναι που κάνει την Κάριν να αλλάξει όλη της την κοσμοαντίληψη, αλλά και γενικότερα τη σχέση της με την αγάπη και τους άλλους ανθρώπους, και σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι είναι ο ρόλος που είχε καθιερώσει στη συνείδηση των κριτικών την Εστέρ Αθέμπο ως ηθοποιό προτού γίνει διάσημη στο ευρύ κοινό.
Κάθε στιγμή της πορείας της έχει για την ίδια ιδιαίτερη σημασία και δεν ξεχνάει την εποχή που κυκλοφορούσε ως έφηβη στους δρόμους της Μαδρίτης, σαν σκηνή από τις αξέχαστες πρώτες ταινίες του Αλμοδόβαρ, ο οποίος φώτιζε τα επιβλητικά αυτοκρατορικά κτίρια, ενώ ταυτόχρονα αποκάλυπτε τη σκοτεινή όψη της πόλης με τρυφερότητα και ρεαλισμό βγάζοντας κινηματογραφικά την Ισπανία έξω από τα σύνορα. Σάμπως αυτές οι διαφορετικές πτυχές να ενυπάρχουν σε κάθε κάτοικο της ισπανικής πρωτεύουσας, όπως η ίδια:
«Μεγάλωσα στη Μαδρίτη με το όνειρο να γίνω ηθοποιός. Αρχισα να παίζω σε παραστάσεις στο λύκειο και παρότι με ενδιέφεραν ταυτόχρονα πολλά πράγματα, ήξερα ότι το θέατρο και ο κινηματογράφος είναι ο κόσμος που θα μπορέσει να ικανοποιήσει τις διαφορετικές πτυχές της προσωπικότητάς μου. Αλλωστε, οι διαφορετικοί ρόλοι που ερμηνεύεις σε βοηθούν να ζήσεις ταυτόχρονα διαφορετικές ζωές, να δοκιμάσεις κάθε είδους επαγγέλματα και να αφηγηθείς ετερόκλητες ιστορίες. Το να γίνω ηθοποιός ήταν το επάγγελμα που συνόψιζε στο μυαλό μου όλα αυτά τα διαφορετικά πράγματα που ήθελα να κάνω στη ζωή μου».
Αεικίνητη και πολυπράγμων, δεν σταμάτησε να ονειρεύεται το θέατρο, αλλά παράλληλα να αθλείται και να μελετά, κάτι που τη βοήθησε να ολοκληρώσει τις σπουδές της στον τομέα της Φυσικής Ασκησης και Επιστήμης του Αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο της Καστίλης Λα Μάντσα, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε υποκριτική.
Οταν της δόθηκε η ευκαιρία να βγει για πρώτη φορά στην τηλεόραση, δεν αρνήθηκε και έτσι βρέθηκε να παρουσιάζει ένα από τα δημοφιλέστερα παιδικά προγράμματα της ισπανικής τηλεόρασης, το «Kosmi Club». Μετά από αυτό, δεν άργησε να βρεθεί στη θέση της κεντρικής παρουσιάστριας του δημοφιλούς «Non Stop People» στο κανάλι Movistar+ και έτσι έγινε ευρέως αναγνωρίσιμη στην Ισπανία.
Η σεμνότητα ήταν η πρώτη λέξη που ερχόταν στο μυαλό της κάθε φορά που η διασημότητα απειλούσε να αντιστρέψει την εσωτερική τάξη πραγμάτων. «Ισως να βοήθησε ότι τελικά, εκτός από υπερδραστήριο κορίτσι της πόλης με περιέργεια για τα πάντα, πάντοτε μου άρεσε να αποσύρομαι και να βρίσκω καταφύγιο στη φύση. Για μένα ευτυχία και ιδανικό καλοκαίρι σημαίνει στην εξοχή, κοντά στη θάλασσα, κάπου απομονωμένα και ήσυχα».
Και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες ή, για την ακρίβεια, οι άπειροι θαυμαστές απ’ όλο τον κόσμο χάρη στην ερμηνεία της ως «Στοκχόλμη», η ξανθιά σγουρομάλλα όμηρος που γίνεται κλέφτρα στην «Τέλεια ληστεία», την αγαπημένη και στην Ελλάδα σειρά του Netflix.
«Η τεράστια επιτυχία του “Casa de Papel” μού έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω σε μια εξαιρετική παραγωγή, να μάθω πολλά πράγματα γύρω από το επάγγελμά μου και να δω τη δουλειά μου να προβάλλεται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο πέρα από το ότι ήταν ένα τεράστιο δώρο για μένα αφού μου επέτρεψε να κάνω αυτό ακριβώς που ήθελα και με τους ιδανικότερους όρους. Με άλλα λόγια, με έκανε να μπορώ να συνεχίζω να δουλεύω χωρίς όμως να αλλοτριωθώ και χωρίς να χάσω την παλιά Εστέρ, όπως τη θυμόμουν κάποια χρόνια πριν. Φυσικά συνεχίζω να αλλάζω και να εξελίσσομαι, αλλά είναι πολύ βασικό για μένα να πατάω με τα πόδια μου γερά στη γη».
Για το «Casa de Papel», πάντως, σε αντίθεση με άλλες σειρές, για τις οποίες μας έλεγε στη συζήτηση που είχαμε στο Power Trip ότι της έχουν αφήσει πιο άσχημες αναμνήσεις, έχει μόνο καλά λόγια να πει: «Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ από τα γυρίσματα και είναι χιλιάδες οι στιγμές που κρατάω στο μυαλό και την καρδιά μου. Αν, όμως, πρέπει να ξεχωρίσω κάποια, είναι εκείνη που μάθαμε ότι συνεχίζουμε στο Netflix και αναγκαστήκαμε να αφήσουμε ό,τι κάναμε για να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί στο αεροδρόμιο και να πετάξουμε για γυρίσματα στην Ταϊλάνδη. Εκπληκτική εμπειρία, δεν θα την ξεχάσω ποτέ».
Βέβαια, νιώθει τυχερή που στη ζωή της δεν βίωσε ποτέ κάποια πραγματικά τραυματική εμπειρία σε γυρίσματα, παρ’ όλες τις δυσάρεστες εκπλήξεις, ούτε αναγκάστηκε να ομολογήσει κάποια στιγμή κακοποίησης, όπως τόσες και τόσοι συνάδελφοί της. Στέκεται, πάντως, με αποφασιστικότητα στο πλευρό των γυναικών αλλά και των ανδρών που νιώθουν την ανάγκη να καταθέσουν αυτές τις εμπειρίες τους και πιστεύει ότι είναι εξαιρετικό ότι υπάρχει το κίνημα του #Metoo, «ώστε να μπορέσουν τα θύματα να νιώσουν ασφαλή για να καταγγείλουν τέτοιου είδους αποτρόπαιες πράξεις. Κανείς και καμία δεν πρέπει να υφίσταται τέτοιου είδους κακοποίηση και πρέπει όλοι μας να σταθούμε στο πλευρό τους κάνοντας το παν με όποιον τρόπο μπορούμε».
Η ίδια, άλλωστε, έχει δείξει μεγάλη ευαισθητοποίηση σε ζητήματα κακοποίησης, ενώ παρεμβαίνει δημόσια μέσα από τους λογαριασμούς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε για να προτρέψει τις νεαρές κοπέλες να εκφράζονται, είτε μεταφέροντας την αγωνία της εικόνας που καλείται να δείχνει ειδικά μια έφηβη στον επίπλαστο, πολλές φορές, κόσμο του Διαδικτύου.
«Εχω μεγάλη ευαισθησία απέναντι σε ζητήματα που προκύπτουν αναφορικά με την εικόνα στα social media», σχολιάζει σχετικά. «Ειδικά οι νέοι που δεν έχουν τα εργαλεία να επικοινωνήσουν με τις βαθιές τους ανασφάλειες -κι ας μην ξεχνάμε ότι ο καθένας και η καθεμία έχουν μια κακή στιγμή που θα τους κάνει να νιώσουν ανασφαλείς-, μπορούν πραγματικά να εκτεθούν σε επικίνδυνες καταστάσεις. Από την άλλη, βέβαια, δεν θέλω να παρεμβαίνω περισσότερο απ’ όσο μου αναλογεί, ειδικά σε λεπτά ζητήματα που άπτονται της ψυχικής υγείας, για τα οποία υπεύθυνοι για να μιλούν είναι οι ειδικοί».
Οπότε το βασικό για την ίδια είναι να κρατάμε το θετικό στοιχείο που μπορούν να μας δώσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να το αξιοποιούμε ανάλογα, «παίρνοντας αυτό ακριβώς που χρειάζεται αναφορικά με τη δουλειά μας ή τους φίλους μας χωρίς υπερβολές».
Εκείνη, πάντως, συμβουλεύεται και ακούει πάντα τους ανθρώπους γύρω της, ειδικά την ομάδα της, και πιστεύει ότι είναι αυτοί που την έχουν αποτρέψει από το να δεχτεί δουλειές που δεν της ταιριάζουν και έτσι «να μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια!», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά με το λεπτό χιούμορ που τη χαρακτηρίζει. «Αλλωστε, δεν θέλω πραγματικά τίποτε άλλο στη ζωή μου από το να μπορώ να κοιμάμαι ήσυχα, να ζω όπως ζω, να είμαι υγιής και να απολαμβάνω αυτό που κάνω».
Για την ώρα, δηλώνει τυχερή που έχει αρκετές επαγγελματικές προτάσεις, καθώς πρωταγωνιστεί σε μία ταινία η οποία ετοιμάζεται να βγει στις ισπανικές αίθουσες στο εγγύς μέλλον και βιώνει τη δημιουργική διαδικασία τού να ανεβάζει ένα θεατρικό έργο που τη συναρπάζει. «Υπάρχουν και άλλα σχέδια που είναι ανοιχτά, αλλά επειδή δεν έχουν κλείσει οριστικά δεν θα ήθελα ακόμα να τα αποκαλύψω. Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι υπάρχουν πράγματα που με ενθουσιάζουν και με κινητοποιούν». Τι καλύτερο, άλλωστε, για μια γεννημένη στην Ισπανία πρωταγωνίστρια, που έγινε διάσημη με το όνομα της πόλης των Βίκινγκς;
Fashion Editor: Apostolis Gofas (10am)
Photographer: Haris Farsarakis (10am)
