H εμφάνισή της με φυσικά, άβαφα μαλλιά που έχουν γκριζάρει στο προηγούμενο Φεστιβάλ των Καννών έγινε πηγή έμπνευσης για πολλές γυναίκες. Η ηθοποιός και λαμπερή εκπρόσωπος της L’Oréal Paris μάς υποδέχτηκε πριν από μερικές εβδομάδες στο σπίτι της στο Λος Αντζελες, με διάθεση να μας ανοιχτεί, να μας μιλήσει για τη ζωή της αυτή την εποχή -την απολαύσαμε στο «Maid», τη μίνι σειρά όπου συμπρωταγωνιστεί με την κόρη της- και κυρίως να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις της για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει την ηλικία: σε λίγες ημέρες γίνεται 64. Μια γυναίκα που βρήκε την πληρότητα αγκαλιάζοντας το πέρασμα του χρόνου.
Από την Aurélie Lambillon
Στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών η Αντι ΜακΝτάουελ δεν συμμετείχε σε καμία ταινία στο διαγωνιστικό τμήμα. Κι όμως, από τη στιγμή που πάτησε το πόδι της στο κόκκινο χαλί ο κόσμος δεν μπορούσε να σταματήσει να μιλάει για εκείνη. Ή μάλλον για το γκρίζο λάβαρό της, που της έδινε ένα ανεπανάληπτο look καθώς ανέβαινε τα σκαλιά. Τα social networks πήραν φωτιά, πανευτυχή να αναμεταδώσουν την εικόνα αυτού του γκρι συμβόλου του νέου cool. Γιατί αυτό το γκρι κουβαλούσε ένα μήνυμα: ότι μια γυναίκα 63 χρόνων νιώθει καλά με την ηλικία της και νιώθει διακαώς την επιθυμία να το μοιραστεί με τον κόσμο.
Το σινεμά την ανακάλυψε το 1984 στο «Γκρέιστοουκ: Ο θρύλος του Ταρζάν, άρχοντα της ζούγκλας» και στη συνέχεια η ίδια έλαμψε σε κωμωδίες που βασίλευαν στο box office των 90s («Πράσινη κάρτα», «Τέσσερις γάμοι και μία κηδεία») και στο νέο κύμα του ανεξάρτητου σινεμά, όπως στο «Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες», το οποίο πήρε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1989. Η μεγάλη επιστροφή της στη μικρή οθόνη έγινε το περασμένο φθινόπωρο μπροστά στα μάτια της κόρης της, Μάργκαρετ Κουάλεϊ, στη μίνι σειρά «Maid» του Netflix, όπου υποδύεται την Πόλα, μια καλλιτέχνιδα που αρνείται να αποδεχτεί τη διπολική της διαταραχή. Είναι ένας εμβληματικός ρόλος που της ταιριάζει γάντι.
«Εχω αναζητήσει κι άλλους ηθοποιούς με γκρίζα μαλλιά και υπάρχουν ελάχιστοι. Ανδρες ναι, αλλά όχι γυναίκες σταρ. Οπότε αποφάσισα να πάρω ως παράδειγμα τον Τζορτζ Κλούνεϊ».
Η Αντι ΜακΝτάουελ είναι μια υπέροχη γυναίκα στο κατώφλι των 64 και μας εξηγεί ότι «είναι τελείως φυσιολογικό μια γυναίκα να δείχνει την ηλικία της». Γενναιόδωρη, βαθυστόχαστη, με χιούμορ, φαίνεται άνετη με το θέμα της ηλικίας, γνωρίζοντας ήδη τις αμφιβολίες και τις αντιφάσεις που το πλαισιώνουν. Την ισορροπία ανάμεσα στο να αντιστέκεσαι στο χρόνο και να τον αφήνεις να περάσει από πάνω σου. Τη θέληση να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου χωρίς να σε συζητάνε γι’ αυτό. Ετσι, όταν μας λέει «κι εσείς πόσο χρόνων είστε;», για να σχολιάσει γελώντας στη συνέχεια «πίστευα πως είστε νεότερη!», μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι αν το μέλλον μας της μοιάζει θα είναι ένα πολύ ωραίο μέλλον.
Τι σας προσέλκυσε στο ρόλο της Πόλα, της καλλιτέχνιδας με διπολική διαταραχή, την οποία υποδύεστε στη μίνι σειρά «Maid»;
Η ευκαιρία να εξερευνήσω κάτι διαφορετικό και νομαδικό. Ολη την ώρα μού προτείνουν στερεοτυπικούς ρόλους ερωμένης, συζύγου ή μητέρας, αλλά όλο και πιο σπάνια έρχεται ένας ρόλος όπως αυτός της Πόλα. Επειδή δεν δέχεται θεραπεία για την ασθένειά της, είναι τελείως απρόβλεπτη. Πόσο καιρό θα έπρεπε να περιμένω μέχρι να μου προσφέρει κάποιος ξανά ένα τόσο αριστουργηματικό σενάριο;
Πώς προετοιμαστήκατε; Συμβουλευτήκατε ιατρικά βιβλία και δημοσιεύσεις σε σχέση με τις πρόσφατες εξελίξεις στο θέμα;
Διάβασα και συμβουλεύτηκα δημοσιεύσεις της τελευταίας εικοσαετίας σχετικά με το θέμα. Οταν ήμουν μικρή διαγνώστηκε η μητέρα μου με σχιζοφρένεια και υποβλήθηκε σε θεραπείες με ηλεκτροσόκ. Τώρα σκέφτομαι ότι στην πραγματικότητα ήταν μανιοκαταθλιπτική, αλλά μιλάμε για το 1958. Οπως καταλαβαίνετε, το θέμα με αγγίζει πολύ βαθιά. Μπόρεσα να παρατηρήσω κάποια λιγότερο γνωστά συμπτώματα, όπως η υπερσεξουαλικοποίηση των πάντων. Η αχαλίνωτη σεξουαλικότητα της Πόλα είναι μια συνέπεια αυτής της αρρώστιας που κάνει άνω κάτω τη χημεία του σώματος. Δούλεψα με δικά μου, προσωπικά χαρακτηριστικά στοιχεία, όπως ο τρόπος που βάζω τα γέλια, που τον πήρα και τον έφτασα στην υπερβολή του, μέχρι το σημείο που θα μπορούσε να είναι σωστός για την Πόλα. Υιοθέτησα επίσης έναν τρόπο ομιλίας πολύ γρήγορο, καθώς οι διπολικοί άνθρωποι είναι συχνά πανέξυπνοι, έχουν έναν εγκέφαλο που δουλεύει στο μάξιμουμ. Εξωστρεφείς και λάτρεις της διασκέδασης, γίνονται εύκολα σαγηνευτικοί, κάτι που είναι ακόμη πιο αποπροσανατολιστικό.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση στο να συνεργάζεστε με την κόρη σας, Μάργκαρετ Κουάλεϊ, που υποδύεται την κόρη της Πόλα;
Είχα ήδη την ικανοποίηση ότι πήρα το ρόλο εξαιτίας της. Εκείνη ήταν που μίλησε στον σκηνοθέτη για μένα, κι αυτό ήταν πολύ κολακευτικό. Ηταν τιμή μου που θέλησε να συνεργαστεί μαζί μου και που σκέφτηκε ότι θα ήμουν η κατάλληλη ηθοποιός για τον συγκεκριμένο ρόλο. Της άρεσε ο τρόπος που ερμήνευσα την Πόλα, κάτι που με έκανε να νιώσω πολύ άνετα γιατί έπαιρνα ρίσκο. Δεν είχα ξανακάνει ποτέ κάτι παρόμοιο, έναν τέτοιο ρόλο.
Και οι δύο κόρες σας, η Μάργκαρετ και η Ρέινι, έγιναν ηθοποιοί. Τις συμβουλέψατε όσον αφορά τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτή η επιλογή καριέρας για μια γυναίκα; Ειδικότερα για το γεγονός ότι είναι δύσκολο να έχεις μια καριέρα διαρκείας, για την ακρίβεια ότι είναι δύσκολο να γεράσεις στη βιομηχανία του κινηματογράφου;
Οχι, στ’ αλήθεια, γιατί αυτό δεν είναι κάτι που σε απασχολεί όταν είσαι 20. Από την άλλη, τους μίλησα εκτενώς για τη σημασία τού να έχει κανείς κινηματογραφική παιδεία, να γνωρίζεις ταινίες και σκηνοθέτες, να γνωρίζεις τη γλώσσα της δουλειάς. Μεγάλωσα απέχοντας παρασάγγας από αυτό το επαγγελματικό περιβάλλον και χρειάστηκε να τα μάθω όλα μόνη μου, από το μηδέν. Αλλά ούτε οι κόρες μου μεγάλωσαν σε μια χολιγουντιανή οικογένεια. Βλέπω τον κινηματογράφο ως επάγγελμα και ήταν κάτι που ανέκαθεν διαχώριζα από την προσωπική μου ζωή. Ηθελα τα παιδιά μου να έχουν μια κανονική παιδική ηλικία, να πάνε σχολείο, να σπουδάσουν, όχι να γίνουν παιδιά-ηθοποιοί. Σπούδασαν και οι δύο χορό και έμοιαζε να τους απασχολεί μόνο αυτό, μιλούσαμε για το χορό, πηγαίναμε να δούμε παραστάσεις μπαλέτου, ακούγαμε μουσική. Δεν ήξερα ότι θα ήθελαν να περάσουν στο σινεμά. Σήμερα πατάνε γερά στα πόδια τους και ξέρουν τι θέλουν και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο υπερήφανη γι’ αυτό που έγιναν. Η Μάργκαρετ έκανε πρόσφατα γυρίσματα με την Κλερ Ντενί (σ.σ.: για την ταινία της «Des étoiles à midi», με τον Ρόμπερτ Πάτινσον) – φανταστικό ξεκίνημα, δεν νομίζετε;
Τι έχει αλλάξει για τις γυναίκες στην κινηματογραφική βιομηχανία από τότε που κάνατε το ντεμπούτο σας; Είναι πιο εύκολα τα πράγματα σήμερα;
Τα τελευταία δύο χρόνια ζήσαμε μια τρέλα με τα κινήματα του #Time’sUp και του #MeToo, που είχαν ως συνέπεια να αλλάξουν πολλές νοοτροπίες. Πλέον στα γυρίσματα βλέπουμε περισσότερες γυναίκες, όχι μόνο σκηνοθέτιδες και σεναριογράφους, αλλά σε όλες τις θέσεις του συνεργείου. Θυμάμαι μια εποχή που ο σκηνοθέτης διάλεγε πρώτα τον ηθοποιό για τον ανδρικό ρόλο.
Πιστεύετε ότι τα κινήματα #MeToo, #Time’sUp, #Body Positive, αλλά και όλες οι σημερινές μάχες του φεμινιστικού κινήματος βοήθησαν στο να δημιουργηθεί ένα κλίμα αποδοχής για το δικαίωμα των γυναικών να γερνάνε όμορφα;
Είναι πράγματι μια μάχη που δίνει ο φεμινισμός, αλλά παραμένει ένας δύσκολος αγώνας γιατί είναι γεμάτος παράδοξα. Για παράδειγμα, από τη στιγμή που μιλάμε για anti-aging, να σταματήσουμε να γερνάμε δηλαδή, έχουμε ήδη χάσει τη σημασία της κάθε ηλικίας. Και, για να είμαστε ειλικρινείς, στην καθημερινότητα το να μεγαλώνεις δεν είναι απλό. Πάντα δίνουμε έμφαση στα σημάδια γήρανσης στο πρόσωπο, γιατί αυτό βλέπουμε πιο πολύ. Αλλά για μένα, εκεί που κλονίζεται ο εγωισμός μου είναι όταν βλέπω τα μπράτσα μου. Εκείνη τη στιγμή της αδυναμίας πρέπει να πω στον εαυτό μου: έλα, εντάξει, σου αρέσουν τα μπράτσα σου, σταμάτα να τα απεχθάνεσαι.
Η αλλαγή τους είναι μέρος ενός κύκλου ζωής, οφείλεται στο πέρασμα του χρόνου. Δεν είσαι λιγότερο όμορφη, λιγότερο δυνατή, ούτε λιγότερο ανθρώπινη ή λιγότερο αισθησιακή, εδώ που τα λέμε. Οφείλω να το αποδεχτώ. Πάντα αντιδράμε στη λέξη «μεγαλώνω», αλλά μπορεί να έχει και θετικό πρόσημο. Η αντίφαση: κανονικά δεν θα έπρεπε να αντιστεκόμαστε στο πέρασμα του χρόνου, αλλά εμείς το κάνουμε θέλοντας να μην αλλάξει τίποτα. Και πρώτη απ’ όλους εγώ που τρέφομαι σωστά, πίνω πολύ νερό, φροντίζω το σώμα μου για να μπορώ να συνεχίσω να ιππεύω άλογα και να κάνω ορειβασία.
Τι σας έφερε η ηλικία;
Την επιθυμία να ζήσω τη ζωή μου με τον τρόπο που θέλω εγώ, για μένα, γιατί δεν έχω πια χρόνο για χάσιμο. Ο χρόνος είναι πια πολύτιμος. Εχω τόσες επιθυμίες, τόσες εμπειρίες που θέλω να ζήσω. Δεν έχω την πολυτέλεια να θέλω πάντα να ικανοποιώ τους άλλους. Συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να ικανοποιήσω πρώτα τον εαυτό μου.
Και τι όρια έφερε στη ζωή σας σε καθημερινή βάση;
Τα όρια έρχονται μόνο από αυτά που οι άλλοι προβάλλουν σε σένα, την ιδέα τού τι είσαι ή τι έχεις απογίνει: μια μεγαλύτερη γυναίκα, την ομορφιά της οποίας δεν μπορούν να δουν πια και θέλουν να τη βάλουν σε ένα κουτί. Αλλά έχουν άραγε ιδέα πώς είναι αυτό το κουτί; Αυτό είναι ζήτημα αντίληψης, και για μένα κάτι που είναι δύσκολο να επιλυθεί. Μια γυναίκα που ξαφνικά χάνει τη σεξουαλικότητά της, ενώ ένας άνδρας τη διατηρεί ό,τι κι αν κάνει. Θα ήθελα να συντρίψω αυτό το κλισέ παίζοντας το ρόλο μιας αισθησιακής, ερωτευμένης γυναίκας. Το προτιμώ απ’ το να παίζω μια γριά που έχει γίνει το αντικείμενο μιας perverse excitement που σχετίζεται με την ηλικία της. Δεν θα το κάναμε αυτό σε έναν άνδρα.
Ισως γιατί οι άνδρες μπορούν να κάνουν παιδιά και μετά τα 50 ενώ οι γυναίκες δεν μπορούν.
Αυτό είναι ένα σημείο-κλειδί. Και τεράστιας σημασίας από ψυχολογικής πλευράς. Θα είναι πάντα ένα εμπόδιο που είναι δύσκολο να υπερπηδήσουμε, γιατί πάντα θα υστερούμε και θα μπορούν να το χρησιμοποιήσουν εναντίον μας.
Είναι η εμμηνόπαυση το τελευταίο μεγάλο ταμπού;
Θυμάμαι μια συζήτηση που είχα με μερικές γυναίκες στη Βόρεια Καρολίνα. Ηταν πολύ αρνητικές με το όλο θέμα, παραπονιόντουσαν ότι η μνήμη τους εξασθενούσε και οι εφιδρώσεις αυξάνονταν. Δεν μου είχε συμβεί ακόμη και είχα ήδη τρομοκρατηθεί. Σκεφτόμουν ότι δεν θα ήθελα να τους μοιάσω. Η εμμηνόπαυση έχει ένα σωρό ανεπιθύμητες συνέπειες, αλλά αν τις φορτώνουμε με απαξιωτικά κλισέ, κάνουμε ακόμη περισσότερο κακό στον εαυτό μας. Δυστυχώς, πολλές γυναίκες είναι, άθελά τους, τόσο αρνητικές που γίνονται ο χειρότερος εχθρός του εαυτού τους. Οι κόρες μου κι εγώ αρνούμαστε να υιοθετήσουμε το σύνηθες λεξιλόγιο για να μιλήσουμε για εμάς τις ίδιες, γιατί οι λέξεις έχουν απίστευτη δύναμη. Αλλά αν δεις την εμμηνόπαυση από άλλη σκοπιά, ως φυσικό φαινόμενο που συνδέεται με τους κύκλους της φύσης και της Γης, συνειδητοποιείς ότι δεν χάνεις τίποτα από τη δύναμή σου.
Πώς βιώσατε αυτή την περίοδο;
Αποφάσισα να πάρω ορμόνες γιατί είχα πολύ άγχος. Αλλά κάθε περίπτωση είναι μοναδική και κάθε γυναίκα θα βρει τη θεραπεία που της ταιριάζει. Εχω τρεις μεγαλύτερες αδελφές που έκαναν διαφορετικές επιλογές, οι οποίες τις βοήθησαν επίσης πάρα πολύ.
Η εμμηνόπαυση θεωρείται πλέον η χρυσή εποχή μιας γυναίκας. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;
Είναι, νομίζω, μια πραγματικότητα. Το ένιωσα με τα παιδιά των φίλων μου, που έγιναν και δικά μου και χαίρονται να περνάνε το χρόνο τους μαζί μου. Ευτυχώς, ο τρόπος που οι νεότερες γενιές αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες έχει αλλάξει. Οι πρώτοι θέλουν τους δεύτερους στη ζωή τους. Εκτιμούν τη σοφία τους, τις ιδέες τους, την ενέργειά τους, το όραμά τους για τον κόσμο. Ακόμη και μερικοί άνδρες στον κύκλο μου έχουν αρχίσει να με βλέπουν με άλλο μάτι.
Πώς εξελίσσεται η θηλυκότητα με το πέρασμα του χρόνου;
Γίνεται ξεκάθαρα πιο έντονη και λιγότερο παθητική. Δεν αισθάνομαι πια την ανάγκη να δείχνω νέα, να μοιάζω με νεαρή κούκλα, να είμαι σέξι. Είναι απίστευτα απελευθερωτικό. Μπορώ να είμαι δυνατή και δυναμική, ακριβώς όπως και ένας άνδρας. Δεν μου αρέσει η σύγκριση που κάνω, αλλά έτσι έχουμε συνηθίσει να τους βλέπουμε.
Πώς νιώθετε σήμερα;
Νιώθω θαυμάσια. Δεν αισθάνομαι σαν γυναίκα 63 χρόνων. Εχει πολύ ενδιαφέρον το ότι το μυαλό μας δεν γερνάει. Μερικές ημέρες είμαι 14 ή 20 χρόνων. Τρέχω με το σκυλί μου σαν έφηβη. Παίζω με παιδάκια σαν να ήμουν μία από αυτά. Είμαι μία από αυτά, τόση ενέργεια έχω! Υστερα, περνάω μπροστά από έναν καθρέφτη και μόλις με βλέπω, σκέφτομαι: Ουπς!
Η εμμηνόπαυση, το σώμα που αλλάζει: μιλάτε γι’ αυτά τα θέματα με τις κόρες σας;
Ω, μα φυσικά, μιλάμε για τα πάντα. Με στηρίζουν και με ενθαρρύνουν, είναι οι καλύτερές μου σύμμαχοι. Οταν αμφιβάλλω για τον εαυτό μου, είναι κατηγορηματικά ενάντια σε κάθε μου ανασφάλεια. Είναι υπέροχες, σκέφτονται ότι παραμένω όμορφη πάντα.
Τα γκρίζα μαλλιά σας έσκασαν σαν βόμβα στο κόκκινο χαλί των Καννών πέρυσι τον Ιούλιο. Περιμένατε μια τέτοια αντίδραση;
Οχι! Ηξερα ότι οι νέοι άνθρωποι γύρω μου δεν θα παραξενεύονταν, αλλά δεν ήξερα πώς θα αντιδρούσε το κοινό. Αυτή η τόσο θετική αντίδραση, αυτή η στήριξη που είδα ακόμη και στο Instragram με συγκίνησαν πολύ.
Κι έτσι, με μια εμφάνιση σε ένα φεστιβάλ γίνατε υπόδειγμα για πολλές γυναίκες.
Α, δεν είμαι σίγουρη. Πολλές γυναίκες πρέπει να σκέφτηκαν να αφήσουν τα μαλλιά τους να ασπρίσουν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, να σκέφτηκαν ότι αυτή ήταν η ευκαιρία τους να το κάνουν. Εχω αναζητήσει κι άλλους ηθοποιούς με γκρίζα μαλλιά και υπάρχουν ελάχιστοι. Ανδρες ναι, όχι πολύ διάσημοι, ναι, αλλά όχι γυναίκες ηθοποιοί. Οπότε αποφάσισα να πάρω ως παράδειγμα τον Τζορτζ Κλούνεϊ. Αν είναι να πάρεις έμπνευση από έναν άνδρα, ας είναι αυτός!
Σε τι συμπεράσματα μας οδηγεί η απουσία γυναικών ηθοποιών με γκρίζα μαλλιά για την κοινωνία μας;
Υπάρχουν πιο υψηλές προσδοκίες για τις γυναίκες, ειδικά στο επάγγελμά μου, που η εμφάνισή σου υπαγορεύει τις ευκαιρίες που έχεις για να βρεις δουλειά. Διάφοροι του επαγγέλματος αντέδρασαν στην απόφασή μου να αφήσω τα μαλλιά μου να γκριζάρουν λέγοντάς μου πως δεν ήταν η ώρα μου, δεν ήμουν και τόσο μεγάλη ώστε να αφήσω τα μαλλιά μου να ασπρίσουν. Αλλά αυτό είναι μια ανοησία. Θέλω να βλέπω μπροστά. Κι αυτός είναι ο δικός μου τρόπος για να προετοιμαστώ για τα 65α γενέθλιά μου, μια ηλικία που είναι ορόσημο για μένα και προτιμώ να τη ζήσω παρά να προσπαθώ να δείχνω νέα. Θέλω να είμαι μια ώριμη γυναίκα που παίζει ρόλους γυναικών που της μοιάζουν. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει από τη μία στιγμή στην άλλη, ούτε στην ψυχή μας, ούτε στο τριχωτό της κεφαλής, ακόμη κι αν είμαι αρκετά τυχερή ώστε να έχω ωραία μαλλιά.
Η συνεργασία σας με τη L’Oréal Paris ξεκινά το 1986. Σε τι αποδίδετε τη μακροβιότητα αυτής της σχέσης;
Μου αρέσει η επιστημονική βάση της εταιρείας, που της επιτρέπει να δημιουργεί αυτές τις φόρμουλες που χρησιμοποιώ κι εγώ. Χρησιμοποιώ την κρέμα Age Perfect γιατί τη βρίσκω αληθινά αποτελεσματική. Δεν το λέω αυτό σε συνεντεύξεις για να τηρήσω κάποιου είδους συμφωνία. Είμαι υπερήφανη για το γεγονός ότι κατάφερα να συντηρήσω για 35 χρόνια αυτή τη δυνατή και υγιή σχέση. Δείχνει ότι υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Υπέγραψα συμβόλαιο και έκανα τις πρώτες καμπάνιες ενώ ήμουν έγκυος. Είναι η ιστορία μιας ολόκληρης ζωής: θα γίνω γιαγιά τον Ιούνιο!
Μετανιώνετε για κάτι, είτε στην καριέρα σας είτε στην προσωπική σας ζωή;
Ναι και όχι. Θα μπορούσα να είχα κυνηγήσει κάποιες συνεργασίες, παρόλο που θεωρώ ότι είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα καριέρα. Μόλις αρχίζω να μετανιώνω για κάτι, συνειδητοποιώ ότι, αν το είχα κάνει διαφορετικά, θα είχα χάσει κάτι άλλο. Δεν υπάρχει περιθώριο για τέτοιες σκέψεις. Ολα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Υπήρχε μία χρονιά που γύρισα τρεις διαφορετικές ταινίες στη σειρά. Η καριέρα μου βρισκόταν στο διάδρομο απογείωσης. Ομως τα κορίτσια μου ήταν μικρά κι εγώ δεν τα έβλεπα καθώς έτρεχα από γύρισμα σε γύρισμα. Είχα την πολυτέλεια να αποφασίσω να κάνω λιγότερα γυρίσματα, μία εμπορική και μία ανεξάρτητη ταινία τη χρονιά, για να μπορώ να περάσω περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μου. Αυτό μου κόστισε επαγγελματικά. Αν το μετανιώνω; Σε καμία περίπτωση. Αυτές τις ημέρες με το ζόρι τις βλέπω για να δειπνήσουμε μαζί γιατί είναι τόσο πολυάσχολες.
Τι εύχεστε για το μέλλον;
Θα ήθελα να φέρω σε πέρας διάφορα σχέδια που έχω στα σκαριά. Ειδικά ένα με πρωταγωνίστρια μια γυναίκα στην ηλικία μου, που νιώθει καλά με το σώμα και τη σεξουαλικότητά της, κάτι όχι και τόσο κατανοητό εδώ που είμαι. Ισως πρέπει να έρθω στη Γαλλία και να προτείνω σε έναν νέο σκηνοθέτη να το γυρίσει…
Φωτογραφίες: Basile Mookherjee
Styling: Axelle Cornaille και Agathe Gire
