Γνωρίζατε ότι η Βουλή της μακρινής νησιωτικής Δημοκρατίας της Κίνας (πιο γνωστής μας ως Ταϊβάν) απαρτίζεται, κατά το ήμισυ σχεδόν, από γυναίκες; Γνωρίζατε ότι γυναίκες επιχειρηματίες διευθύνουν το 43% των μικρού και μεσαίου μεγέθους εταιρειών αυτής της ειδυλλιακής χώρας της Άπω Ανατολής; Και ότι η Ταϊβάν καταλαμβάνει την ένατη θέση στην κατάταξη του διεθνούς πίνακα για θέματα ισότητας των φύλων (Gender Inequality Index) και την πρώτη σε ολόκληρη την Ασία;
Πρώτη, παγκοσμίως, από πλευράς επιδόσεων είναι η Ελβετία, ακολουθούμενη από την Σουηδία και την Δανία. Η Tαϊβάν είναι η μόνη χώρα της ασιατικής ηπείρου που συγκαταλέγεται στην πρώτη δεκάδα, αφήνοντας πίσω της ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία, η Ισπανία και, «φυσικά», η Ελλάδα.
Η Tαϊβάν παρουσιάζει το υψηλότερο από κάθε άλλη χώρα της Ασίας ποσοστό συμμετοχής γυναικών στην νομοθετική εξουσία: 41,59%, σύμφωνα με τα στοιχεία της εθνικής Επιτροπής Ισότητας των Φύλων (GEC) – ποσοστό μακράν υψηλότερο του αντιστοίχου της Ιαπωνίας, της Νοτίου Κορέας και, βεβαίως, της (ηπειρωτικής) Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Σε παγκόσμια σύγκριση, συνεκτιμωμένων των πληθυσμιακών αναλογιών, περισσότερες γυναίκες νομοθετούν στην Tαϊβάν από ό,τι στην Ελβετία!
Πολύτιμη συμβολή στην εξέλιξη αυτή είχε και έχει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κυρία Tsai Ing–wen, η οποία εξελέγη για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2016 και επανεξελέγη θριαμβευτικά τον Ιανουάριο του 2020. Η κυρία Tsai Ing–wen σπούδασε Νομικά στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Tαϊβάν, στο Cornell και στο London School of Economics και έλαβε τον διδακτορικό τίτλο της από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Πέρα από την διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας, των πολιτικών και θεσμικών κατακτήσεων και του way of life της νησιωτικής πατρίδας της (που απειλούνται από την επεκτατική βουλιμία του δεσποτικού «Μεγάλου Αδελφού»: της [ηπειρωτικής] Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας), η κυρία Tsai Ing–wen έθεσε ως στόχο της πολιτικής της την μετεξέλιξη της Taiwan σε μία κοινωνία σύγχρονη και, εν πολλοίς, δυτικότροπη όχι μόνον τεχνολογικά και πολιτικά αλλά και πολιτισμικά – άρα, με ένα όσο το δυνατόν πιο εξισορροπημένο ρόλο μεταξύ των φύλων.
Προδήλως, αυτό δεν σημαίνει ότι πατριαρχικές νοοτροπίες χιλιετιών δεν επιζούν ακόμη, ιδίως στην ύπαιθρο. Αλλά οι αλλαγές και εντυπωσιακές είναι και ποιοτικές. Η ίδια η εκλογή της κυρίας Tsai Ing–wen στον προεδρικό θώκο, για πρώτη φορά στην ιστορία της Tαϊβάν, υπήρξε, ipso facto, μεταβολή μείζονος πραγματικής και συμβολικής σημασίας. Η κυρία Tsai Ing–wen δεν είναι, ιστορικά, η πρώτη γυναίκα στην Ασία, η οποία ανήλθε στο ύπατο πολιτικό αξίωμα της χώρας της. Είναι, όμως, η πρώτη που το κατάφερε αυτό χωρίς να είναι σύζυγος, θυγατέρα ή, γενικώς, στενή συγγενής πρώην Προέδρου ή Πρωθυπουργού (όπως στις περιπτώσεις, άλλοτε, της Ινδίας, του Πακιστάν κ.λ.π.). Η κυρία Tsai Ing–wen κατόρθωσε αυτό που κατόρθωσε χωρίς να τύχει του ευεργετήματος της πολιτικής δυναστείας.
Και υπήρξε και συνέχεια. Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2020 εξελέγησαν, υπό την σημαία του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος (DPP) της νυν Προέδρου, αλλά και των άλλων (τριών) πολιτικών κομμάτων, 47 γυναίκες επί συνόλου 113 βουλευτών! Μεταξύ αυτών και η κυρία Lai Pin–yu, 27 ετών. Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, οι πολιτικοί της αντίπαλοι της επεφύλαξαν ουκ ολίγα κτυπήματα κάτω από την ζώνη, κυρίως για το ντύσιμό της! Η Πρόεδρος Tsai Ing–wen (64 ετών και Καθηγήτρια Πανεπιστημίου «κατά κόσμον») «σήκωσε το γάντι» και έσπευσε να εμφανισθεί σε πολιτική εκδήλωση μαζί με το ατίθασο 27χρονο κορίτσι, που τριγυρνούσε με το (χαρακτηριστικό της, πια!) μαύρο δερμάτινο μπουφάν. «Σάρωσαν» και οι δύο! Η Πρόεδρος επανεξελέγη, με το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων που απέσπασε ποτέ νικητής στην πολιτική ιστορία της χώρας (προκαλώντας, έτσι, την μήνιν της – ιθύνουσας γραφειοκρατικής ελίτ της κομμουνιστικής Κίνας, στην άλλη πλευρά των Στενών της Taiwan). Και η κυρία Lai Pin–yu έγινε η νεώτερη βουλευτής στα κοινοβουλευτικά χρονικά της Δημοκρατίας της Κίνας (όπως είναι το επίσημο όνομα της Taiwan).
Γράφοντας, βεβαίως, για τις γυναίκες της Tαϊβάν σε τέτοιους καιρούς, οφείλει κανείς να εξάρει τον σωτήριο ρόλο, που διαδραμάτισαν οι γυναίκες ιατροί, μικροβιολόγοι και νοσηλεύτριες στην αντιμετώπιση της επιδημίας του νέου κορωνοϊού (COVID-19). Ως γνωστόν, η νησιωτική δημοκρατία είχε την καλλίτερη επίδοση, παγκοσμίως, στην καταπολέμηση της νόσου και ήδη επαινείται ως διεθνές πρότυπο.
Ενδεικτικό της μεταβολής αντιλήψεων και διαθέσεων είναι και το εξής: Ολοένα και περισσότερες γυναίκες, που αποφασίζουν να αναμειχθούν στην ενεργό πολιτική ή στην οικονομία, αποφεύγουν να παρουσιάζονται ως «η σύζυγος του τάδε» ή «η θυγατέρα του δείνα», όπως παραδοσιακά συνέβαινε. Σε αυτό, βεβαίως, συνετέλεσε τα μέγιστα το παράδειγμα της Προέδρου.
Άλλως τε, εάν θέλει κανείς να αποδώσει κατά τρόπον λακωνικό και, συνάμα, παραστατικό την εξέλιξη της νοοτροπίας και των περί φύλου αντιλήψεων στην νησιωτική κοινωνία, αρκούν τέσσερα ονόματα: Η Πρόεδρος Tsai Ing–wen, η σεβάσμια κυρία Chen Chu (70 ετών, γυναίκα-σύμβολο του αγώνος κατά της δικτατορίας, άλλοτε, και Διευθύντρια του Γραφείου της Προέδρου σήμερα), η πολύ επιτυχημένη Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Εξωτερικών και Εκπρόσωπος Τύπου, κυρία Joanne Ou (με λαμπρές σπουδές στα Πανεπιστήμια της Taiwan και Columbia) και η εξόχως δυναμική (μέχρι πρό τινος βουλευτής του DPP και, εν τω μεταξύ, Πρέσβειρα στις ΗΠΑ) κυρία Hsiao Bi–khim, 48 ετών. Μία καταπληκτική γυναίκα, με πατέρα από την Tαϊβάν και μητέρα από τις ΗΠΑ, με σπουδές και εμπειρία ζωής από την Tαϊβάν, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, με πλούσια και ζωηρή διεθνή δράση για μία σειρά από θέματα – από τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισότητα των φύλων μέχρι την ελευθερία του Θιβέτ και την αλληλεγγύη προς τους φοιτητές της πλατείας Tiananmen ή του Hong–Kong.
Last but not least – για να πούμε και μια καλή κουβέντα για το γυναικείο περιοδικό που φιλοξενεί τις σκέψεις ενός ανδρός (!) – την δική του συμβολή στην εξέλιξη που, εν τάχει, σκιαγραφήθηκε στις γραμμές που προηγήθηκαν είχε και η MARIE CLAIRE (TAIWAN), το γυναικείο περιοδικό με την ισχυρότερη επιρροή στην νησιωτική κοινωνία των 23.500.000 ανθρώπων – και με εμβέλεια 8.700.000 αναγνωστριών.
*Ο Ηλίας Ηλιόπουλος είναι Διδάκτωρ Ιστορίας (Dr. Phil) του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Έχει ερευνήσει θέματα Ιστορίας και Geo–culture των Λαών και Πολιτισμών της Θάλασσας καθώς και θέματα Βίας κατά Γυναικών σε περιόδους συγκρούσεων και έχει διδάξει και παραδώσει διαλέξεις στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος (Deree College) και σε Πανεπιστήμια και Ναυτικές Ακαδημίες στην Ελλάδα, την Εσθονία, το Amherst και την Taiwan.
