Μέχρι στιγμής είχαμε ακούσει για το quiet quitting και το loud quitting. Πλέον, οι εταιρείες περνούν στην αντεπίθεση και οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν μία νέα πρόκληση, το quiet cutting, δηλαδή τον έμμεσο τρόπο που έχουν βρει οι οι εργοδότες για να πραγματοποιούν απολύσεις.
Σύμφωνα με την Wall Street Journal, στις ΗΠΑ καθημερινά κάθε πρωί εκατοντάδες άνθρωποι ανοίγουν τα email τους και πληροφορούνται ότι δεν έχουν μεν απολυθεί, ωστόσο οι θέσεις εργασίας τους πλέον δεν υφίστανται. Μεγάλες εταιρείες, τεχνολογίας και όχι μόνο, αποφασίζουν να καταργήσουν συγκεκριμένες θέσεις εργασίας και, προκειμένου να μην απολύσουν τους υπαλλήλους τους, τούς αναθέτουν νέα καθήκοντα, τα οποία συνήθως είναι πολύ κατώτερα από αυτά που είχαν μέχρι να αποκτήσουν τη νέα τους θέση. Κι όλο αυτό συμβαίνει διότι οι εργοδότες αναζητούν έμμεσους τρόπους για να απολύσουν κόσμο, χωρίς να δείξουν προς τα έξω το κακό τους πρόσωπο.
Σύμφωνα με τους ειδικούς της αγοράς εργασίας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, η ανάθεση νέων καθηκόντων που έρχεται πακέτο με την αλλαγή θέσης εργασίας είναι το trend που ακολουθούν πάρα πολλές εταιρείες, προσπαθώντας να μειώσουν τα κόστη λειτουργίας τους. Ωστόσο, έχοντας επενδύσει χρόνο και χρήμα για να βρουν τους κατάλληλους ανθρώπους για τις κατάλληλες θέσεις εργασίας, αυτή η στρατηγική δεν αποδίδει στην πραγματικότητα, καθώς μειώνεται η ποιότητα παροχής υπηρεσιών και η παραγωγικότητα του εργαζόμενου. Μπορεί οι εταιρείες να μη χρειάζεται να καταβάλουν μεγάλα ποσά αποζημίωσης, καθώς δεν απολύουν επίσημα κάποιους εργαζόμενους, ωστόσο αποφασίζουν να τους τοποθετήσουν σε ακατάλληλα πόστα, με σκοπό να αισθανθούν ότι δεν αξίζουν να βρίσκονται εκεί και να αρχίσουν να ψάχνουν μόνοι τους τρόπο να φύγουν.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ένας εργαζόμενος που θα υποστεί υποβάθμιση στη θέση εργασίας του και – πιθανότατα – στις αμοιβές του, όσο κι αν θελήσει να παραμείνει στην ίδια εταιρεία και να βρει άλλη θέση που να του ταιριάζει περισσότερο, είναι πολύ πιο πιθανό να κάνει τη δουλειά του δυσαρεστημένος για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και μέσα σε αυτή την αναταραχή και την αβεβαιότητα να αρχίσει να ψάχνει το οτιδήποτε για να φύγει από τη δουλειά του. Η αίσθηση που αποκομίζει από αυτή την εσωτερική αλλαγή είναι μία έμμεση, ύπουλη πίεση να εγκαταλείψει την εταιρεία, ενόσω οι εργοδότες του γλιτώνουν τόσο τα έξοδα αποζημίωσης, όσο και τη διάδοση της φήμης ότι απολύουν μαζικά. Αυτό έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία του εργαζομένου, καθώς πλέον δεν είναι σίγουρος για τίποτα και, δυστυχώς, επειδή δεν υπάρχει τρόπος ελέγχου αυτών των εταιρειών, όταν χρησιμοποιούν τέτοιες ανήθικες πρακτικές, η τάση του quiet cutting αναμένεται να μεγαλώσει πολύ τα επόμενα χρόνια.
Η μόνη περίπτωση στην οποία ο εργαζόμενος μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά απέναντι στον εργοδότη και αυτού του είδους τις πρακτικές είναι να ισχυριστεί ότι τιμωρήθηκε για κάτι που δεν έκανε, ωστόσο και πάλι αυτό θα είναι κόκκινο πανί για την εργοδοσία και με την πρώτη ευκαιρία είναι άκρως πιθανό να αποπειραθεί ξανά να υποβαθμίσει τη θέση του – ουσιαστικά δηλαδή να του δείξει την πόρτα της εξόδου, αλλά έμμεσα. Δυστυχώς το εργασιακό περιβάλλον μεταβάλλεται διαρκώς και οι εργαζόμενοι υποβάλλονται σε στενάχωρες διαδικασίες από τις οποίες μάλλον δε θα μπορέσει να τον προστατέψει – άμεσα τουλάχιστον – κανείς.
