Η λεγόμενη Γενιά Ζ, που προσδιορίζει όσους γεννήθηκαν κάπου μεταξύ του 1997 και του 2012 (σύμφωνα με κάποιες αναφορές, από το 1990 και μετά), μπαίνει ήδη στην αγορά εργασίας αλλάζοντας τα δεδομένα και ανατρέποντας κανόνες που ακολουθούσαν όλες οι προηγούμενες γενιές – σε πολλές περιπτώσεις, πολύ καλά κάνουν. Γιατί ενώ πολλοί από εμάς, που είχαμε προηγηθεί, μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να είμαστε εργατικοί και πειθαρχημένοι, ίσως ακόμα και σε βάρος της ψυχικής και σωματικής υγείας μας, οι νεότεροι αναθεωρούν τις συνθήκες και διεκδικούν μια καλύτερη ποιότητα ζωής – στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.
Αυτός είναι λοιπόν ο άγραφος κανόνας στην αγορά εργασίας που αρνούνται να ακολουθήσουν – και πολύ καλά κάνουν:
Να δεχτούν έναν μισθό δυσανάλογα χαμηλό της εμπειρίας και των προσόντων τους
Μπορεί κάποτε να εθεωρείτο ταμπού ακόμα και το να θίξουμε το θέμα των χρημάτων σε μια συνέντευξη για δουλειά, αλλά οι εργαζόμενοι της Γενιάς Ζ φροντίζουν να το ξεκαθαρίσουν εξαρχής, προτού πουν το «ναι» σε μια θέση εργασίας. Μάλιστα το ύψος της αμοιβής τους παίζει σημαντικό ρόλο στην απόφασή τους αν θα παραμείνουν σε μια εταιρεία ή όχι σε ποσοστό 70%, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση (ResumeLab). Αν λοιπόν οι εργοδότες τους βλέπουν να παραιτούνται μαζικά, ίσως πρέπει να αναθεωρήσουν, μεταξύ άλλων, το επίπεδο των μισθών.
Δείτε ακόμα εννέα άγραφους κανόνες που αμφισβητούν οι εργαζόμενοι της Γενιάς Ζ:
-Να παραμείνουν αφοσιωμένοι σε μία εταιρεία για πολλά χρόνια.
-Να κρατούν ξεκάθαρα τα όρια ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική ζωή τους.
-Να δουλεύουν υπερωρίες απλήρωτοι.
-Να παραμελούν την ψυχική υγεία τους.
-Να μη μιλούν όταν κάτι τους ενοχλεί στον χώρο εργασίας, ακόμα και στη συμπεριφορά του προϊσταμένου τους.
-Να ακολουθούν ένα αυστηρό dress code.
-Να απαντούν σε επαγγελματικά μηνύματα 24/7.
-Να κρατούν μια δουλειά που δεν τους ικανοποιεί.
-Να πηγαίνουν στο γραφείο κάθε μέρα – ειδικά μετά την πανδημία και την καθιέρωση της τηλεργασίας.
