Γεννήθηκε στην Αυστρία, βρήκε καταφύγιο στο Λος Άντζελες, έζησε μία λαμπερή ζωή μέσα στα στούντιο του Χόλιγουντ και άφησε πίσω της μία κληρονομιά ανεκτίμητης αξίας.
Η Hedy Lamarr, που έφυγε σαν σήμερα από τη ζωή το 2000, γεννήθηκε στην Βιέννη ως Hedwig Eva Kiesler. Το μοναχοπαίδι μίας πλούσιας οικογένειας μονοπωλούσε το ενδιαφέρον του τραπεζίτη πατέρα της, ο οποίος από όταν ήταν μικρή προσπάθησε να της δείξει πώς λειτουργεί ο κόσμος για όλους, όχι μόνο για τις γυναίκες. Συχνά πήγαιναν βόλτες, όπου ο πατέρας της τής έδειχνε μηχανήματα κάθε είδους, εξηγώντας το πώς λειτουργούν. Η Hedy άρχισε να γίνεται περίεργη, να ανοίγει δικά της αντικείμενα για να δει τι έχουν μέσα και πώς δουλεύουν, όσο παράλληλα ξεκινούσε τις κλασικές σπουδές που έκαναν τότε τα κορίτσια των καλών οικογενειών, δηλαδή μπαλέτο και πιάνο.
Στα 12 είχε ήδη κερδίσει έναν τίτλο ομορφιάς στο πλαίσιο ενός τοπικού διαγωνισμού, αυτό που την ενδιέφερε όμως ήταν η υποκριτική, κι έτσι ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα κρυφά από τη μητέρα της. Στα 19 της γνώρισε έναν Αυστριακό έμπορο όπλων, ο οποίος έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή της και τη συνειδητοποίηση του ποια είναι και τι θέλει να κάνει. Παντρεύτηκαν το 1933 και εκείνη αμέσως κατάλαβε πως η δημιουργικότητά της καταπιεζόταν δίπλα του. «Ήταν ο απόλυτος μονάρχης στο γάμο αυτό … ήμουν σαν μία κούκλα. Ήμουν σαν ένα πράγμα, ένα έργο τέχνης που έπρεπε να φυλάγεται – και να φυλακίζεται – χωρίς να έχει μυαλό και δική του ζωή». Ένα από τα πράγματα που η Lamarr δεν άντεχε καθόλου ήταν οι επαγγελματικές και φιλικές σχέσεις του συζύγου της με το κόμμα των Ναζί. Τέσσερα χρόνια μετά από τον μαρτυρικό της γάμο κατάφερε να ξεφύγει πρώτα στο Παρίσι και κατόπιν στο Λονδίνο. Από τη σύντομη καριέρα της στην κεντρική Ευρώπη είχε να επιδείξει τη συμμετοχή της στην πρωτοποριακή για την εποχή ταινία Ecstasy.
Στη Γηραιά Αλβιώνα γνώρισε τον επικεφαλής των στούντιο της Metro-Goldwyn-Mayer, Louis B. Mayer, ο οποίος αμέσως κατάλαβε τις δυνατότητές της. Η Lamarr έφυγε για τις ΗΠΑ και υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο έναντι του καθόλου ευκαταφρόνητου τότε ποσού των 500 δολαρίων την εβδομάδα. Στο μεταξύ ο Mayer την είχε πείσει να αλλάξει το όνομά της σε Hedy Lamarr, ώστε το κοινό να μην κάνει τη σύνδεση με το ρόλο της στην ταινία Ecstasy, προκειμένου η ίδια να πραγματοποιήσει μία νέα αρχή στο χώρο του θεάματος.. Μόλις πάτησε το πόδι της στο Χόλιγουντ, ο Mayer άρχισε να την προωθεί ως «την πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο». Η καριέρα της ξεκίνησε δυναμικά, και ο Mayer περίμενε ότι η Lamarr θα γινόταν μία νέα Greta Garbo.
Παράλληλα, όμως, η Lamarr αγαπούσε την τεχνολογία και το επιστημονικό μυαλό της δεν μπορούσε να σταματήσει να τρέχει με γρήγορους ρυθμούς. Ο πιλότος Howard Hughes, με τον οποίο γνωρίστηκε σε ένα πάρτι, της χάρισε το πρώτο της σετ εργαλείων, κι έτσι ξεκίνησε να ασχολείται με διάφορες κατασκευές. Μέσω του Hughes επισκέφτηκε εργοστάσια κατασκευής αεροσκαφών και άρχισε να απορροφάει κι άλλη πολύτιμη γνώση, που αργότερα θα της ήταν πολύ χρήσιμη. Ο Hughes ήταν ο πρώτος που κατάλαβε πως η Hedy ήταν ιδιοφυία, όταν του έδειξε ένα δικό της σχέδιο για μία κατασκευή ενός φτερού αεροπλάνου.
Όσο η καριέρα της συνεχιζόταν με ρόλους όπου έπαιζε τη μοιραία, εξωτική γυναίκα, τόσο η Lamarr ασχολιόταν εντατικά με τα δικά της χόμπι. Το 1940, μόλις είχε ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, γνωρίστηκε με τον μουσικό George Antheil, με τον οποίο μοιραζόταν την ίδια αγάπη για την καινοτομία. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Lamarr είχε πει ότι δεν αισθανόταν καλά να κάθεται στο Χόλιγουντ και να περνάει όμορφα, βγάζοντας πολλά λεφτά, ενώ στον κόσμο συνέβαιναν όλα αυτά τα άσχημα πράγματα. Έτσι, οι δυο τους συνεργάστηκαν για τη δημιουργία ενός συστήματος συχνοτήτων, μέσα από το οποίο οι χρήστες μπορούσαν να εντοπίζουν εχθρικούς πυραύλους και να προλαμβάνουν χτυπήματα, κάτι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη ενός πολέμου, καθώς η ναζιστική Γερμανία φρόντιζε με κάθε τρόπο να αποκλείει τους Συμμάχους από τις ραδιοσυχνότητές της.
Αυτό το σύστημα, το οποίο σκέφτηκε η Lamarr, σχετιζόταν με την μεταπήδηση συχνοτήτων ανάμεσα στα ραδιοκύματα και παρότι έλαβε πατέντα για αυτό, ο Αμερικανικός Στρατός δεν θέλησε να το χρησιμοποιήσει. Η Lamarr επέμεινε να βοηθάει τη νέα πατρίδα της, συγκεντρώνοντας χρήματα για τη συνέχιση του πολέμου ενάντια στον φασισμό. Δυστυχώς η πατέντα της έληξε μετά από κάποια χρόνια και στο μεταξύ ούτε εκείνη ούτε ο Antheil είχαν εισπράξει οτιδήποτε από την αξιοποίησή της.
Αυτή η εφευρετική σκέψη της Lamarr βρίσκεται πίσω από το WiFi, το GPS και το Bluetooth. Ήταν η βάση για να δημιουργηθούν όλα αυτά τα συστήματα επικοινωνίας, χωρίς τα οποία σήμερα η ζωή μας θα ήταν τελείως διαφορετική. Η προσφορά της δεν αναγνωρίστηκε όσο άξιζε τον καιρό που βρισκόταν ακόμα στη ζωή, ωστόσο η αγάπη του κόσμου για την Ευρωπαία καλλονή ήταν καταλυτική για να διαδοθεί η προσφορά της στην τεχνολογική καινοτομία, έστω και αργά.
Η προσωπική ζωή της Lamarr ήταν γεμάτη συναισθηματικό σασπένς και αρκετή δυστυχία: Έκανε έξι γάμους κι απέκτησε τρία παιδιά. Με τον μεγάλο της γιο, James, είχαν να μιλήσουν για δεκαετίες, καθώς εκείνος είχε εγκαταλείψει το σπίτι του για μία άλλη οικογένεια. Μετά και το τελευταίο της διαζύγιο, το 1965, η Lamarr άρχισε να αποσύρεται από τον καλλιτεχνικό στίβο, μέχρι το 1981, όταν μετακόμισε μόνιμα στη Φλόριντα. Μέχρι να φύγει από τη ζωή εξαιτίας καρδιακού προβλήματος τον Ιανουάριο του 2000, περνούσε το χρόνο της κυρίως μέσα στο σπίτι, μιλώντας στο τηλέφωνο, ακόμα και για έξι με επτά ώρες την ημέρα. Ήταν κρίμα να μην ζήσει λίγο ακόμα, για να δει ότι χάρη στην ίδια μπορούμε σήμερα, μέσω WiFi, όχι μόνο να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, αλλά να κάνουμε σχεδόν τα πάντα και, κυρίως, τη ζωή μας πιο εύκολη.
