Χωρίς τη Vivienne Westwood, δεν θα υπήρχε βρετανική μόδα (τουλάχιστον όπως την ξέρουμε σήμερα). Αυτή είναι η κληρονομιά της σχεδιάστριας, η οποία απεβίωσε την Πέμπτη 29/12 σε ηλικία 81 ετών. Σε μια καριέρα που διήρκεσε περισσότερο από μισό αιώνα, η Vivienne Isabel Swire, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, υπήρξε προστάτιδα της παραδοξότητας που έκανε τη βρετανική μόδα γνωστή σε όλο τον πλανήτη – η πάπισσα του λονδρέζικου πανκ και η σχεδιάστρια των iconic T-shirt που φορούσαν οι Sex Pistols. Δίχως το επαναστατικό της όραμα και την τρυφερά ασυμβίβαστη προσωπικότητά της πολύ πιθανό να μην είχαμε γίνει μάρτυρες του ταλέντου του Alexander McQueen, ούτε του Charles Jeffrey. Ο θάνατος της πανκ ιέρειας της μόδας είναι μια πολύ μεγάλη απώλεια για τη βρετανική μόδα και όχι μόνο.
Με μια μητέρα που εργαζόταν σε βιοτεχνία επεξεργασίας βαμβακιού και έναν πατέρα που καταγόταν από οικογένεια υποδηματοποιών, η Vivienne ήταν γραφτό να ασχοληθεί με τη μόδα. Ωστόσο, το ανεξίτηλο σημάδι που τελικά θα άφηνε στη βιομηχανία οφειλόταν σε αυτό που η ίδια αποκαλούσε «έμφυτη διαστροφή», μια δημιουργική τρέλα που εκδηλώθηκε ύστερα από τη μοιραία συνάντησή της με τον Malcolm McLaren, μελλοντικό μάνατζερ των Sex Pistols, το 1965. Μαζί άνοιξαν την πρώτη της μπουτίκ στο νούμερο 43 της οδού Kings στο Λονδίνο. Το κατάστημα άλλαξε πολλά ονόματα. Αρχικά ονομαζόταν Let it Rock, μετά έγινε Too Fast to Live, Too Young to Die, στη συνέχεια Sex και τέλος Seditionaires. Σύντομα εξελίχθηκε σε σημείο αναφοράς για όλους τους αντισυμβατικούς νέους που λάτρευαν το κίνημα της πανκ που είχε μόλις αρχίσει να εξαπλώνεται στην Ευρώπη και ειδικότερα στην Αγγλία.
Όταν οι δρόμοι τους χώρισαν και η συνεργασία τους έληξε, η Vivienne συνέχισε μόνη της να επιδιώκει αυτό που κάποτε είχε δηλώσει στον ιστορικό Jon Savage «να αντιδρά ενάντια σε οτιδήποτε ορθόδοξο». Σκάβοντας στην ιστορία της ένδυσης, επανάφερε τους κορσέδες (φορεμένους ως καθημερινά ρούχα), τα κρινολίνα (στη μίνι εκδοχή τους, που άφηνε εκτεθειμένους τους μηρούς), το κλασικό σκωτσέζικο ταρτάν και οτιδήποτε άλλο της διέγειρε την περιέργεια. Σκοπός της ήταν να κλονίσει τις παγιωμένες αντιλήψεις περί ομορφιάς, να αμφισβητήσει τα ιδανικά της θηλυκότητας ή του φύλου και να ανατρέψει όλες τις νόρμες. Η πρώτη της επίδειξη μόδας παρουσιάστηκε το 1981, ονομάστηκε “Pirates”, και σηματοδότησε μια στροφή στην καριέρα της. Η πασαρέλα μετατράπηκε σε ένα πειρατικό σύμπαν γεμάτο baggy παντελόνια, πουκάμισα με balloon μανίκια και πειρατικά καπέλα.
«Eίναι δύσκολο για οποιονδήποτε σήμερα να κατανοήσει τη σημασία της μπουτίκ στην οδό King’s Road και όλα όσα αντιπροσώπευε: την πτώση της αριστοκρατίας, η οποία κατείχε την περιοχή, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Την κατάρρευση του ταξικού συστήματος. Την κοινωνική επανάσταση. Πρώτη ήρθε η Mary Quant με τις μίνι φούστες. Η Vivienne ήρθε λίγο αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, με την πειρατική της συλλογή μόδας» –Suzy Menkes
Οι πασαρέλες της ήταν γεμάτες με τα πιο διάσημα μοντέλα της εποχής, από την Carla Bruni μέχρι την Kate Moss και τη Naomi Campbell. Παρακάτω θυμόμαστε την topless εμφάνιση της Kate Moss στην επίδειξη “Café Society”, που πραγματοποιήθηκε το 1993, την περιβόητη πτώση της Naomi Campbell στο ντεφιλέ της συλλογής “Anglomania” και την Linda Evangelista με το φόρεμα “Queen of Sheba” στην πασαρέλα F/W 1995.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η Vivienne ασχολήθηκε ενεργά με τον ακτιβισμό, θίγοντας ανοιχτά το ζήτημα της ευθύνης των κυβερνήσεων για την κλιματική αλλαγή και τα πυρηνικά όπλα. Τάχθηκε υπέρ της απαγόρευσης χρησιμοποίησης αληθινής γούνας και συνέχισε να πηγαίνει κόντρα στο κατεστημένο γράφοντας επαναστατικά συνθήματα στα ρούχα της. Μάλιστα, το 2014 ξύρισε το κεφάλι της επιδιώκοντας την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το 1992 τιμήθηκε από τη βασίλισσα Ελισάβετ με τον τίτλο OBE για την προσφορά της στη μόδα. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, το 2006, ο τίτλος της αναβαθμίστηκε σε Dame. Το αγέραστο αντιστασιακό της πνεύμα θα μας θυμίζει πάντα πως σημασία έχει να βροντοφωνάζουμε τις απόψεις-γροθιά στον συντηρητισμό.
