Τέσσερις τσέπες, διαγώνιες πλέξεις tweed υφάσματος σε αρμονικούς ή αντίθετους χρωματικούς τόνους, κουμπιά με σφραγισμένο το σύμβολο του οίκου.Για το φινίρισμα, ραμμένη στο περίγραμμα, μια λεπτή αλυσίδα για να εξασφαλίσει ότι το σακάκι πέφτει τέλεια.Μια επανάσταση! Αυτή είναι η ανατομία του εμβληματικού σακακιού, το οποίο η Γκαμπριέλ Σανέλ εξέλιξε με τη μορφή που το ξέρουμε σήμερα το 1954 σε μια απόπειρα να αντιδράσει στην ασφυκτικά μεσάτη σιλουέτα που επικράτησε την δεκαετία του 50 την οποία θεωρούσε πισωγύρισμα σε παλαιότερες συνήθειες και αγκυλώσεις (ας μην ξεχνάμε ότι η σχεδιάστρια είχε συμβάλλει στην μεγαλύτερη αλλαγή της γυναικείας γκαρνταρόμπας όλων των εποχών: στην κατάργηση του κορσέ).
Για την ίδια, ο κόσμος της μόδας είχε πάλι τρομερή ανάγκη για αλλαγή στην μεταπολεμική εποχή και σίγουρα πιο χαλαρές γραμμές. Υιοθέτησε την κομψότητα, την κίνηση και τα καθαρά κοψίματα στο νέο αυτόσχέδιο – εισάγοντας μια πιο άνετη σιλουέτα που για άλλη μία φορά θα άλλαζε τον τρόπο με τον οποίο θα ντύνονταν οι γυναίκες.Πρακτικότητα και ελευθερία κινήσεων, αυτός ήταν πάντα ο στόχος της -ταυτόχρονα όμως και η εξαιρετική ποιότητα και η εξατομίκευση ώστε η γυναίκα να νιώθει αυτό το ρούχο σαν κομμάτι του εαυτού της για πάντα: ένα σακάκι Chanel χρειάζεται έως και 130 ώρες χειροποίητης δουλειάς και περίπου 30 πρόβες. Προσαρμόζεται, σμιλεύεται, χτίζεται, αποσυναρμολογείται και ξανασυναρμολογείται. Κάθε σακάκι είναι ένα συγκρότημα 18 ξεχωριστών τεμαχίων που δουλεύονται σχολαστικά στο χέρι γιατί μόνο με το χέρι (σύμφωνα με την Κοκό) παραμένει κανείς πιστός στο πνεύμα της υψηλής ραπτικής.
Η αγάπη της Mademoiselle C για το tweed ύφασμα ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της σχέσης της με τον δούκα του Γουέστμινστερ, με την ίδια να δανείζεται συχνά τα άνετα αθλητικά του ρούχα. Της είχε τραβήξει την προσοχή η πολυπλοκότητα του υφάσματος κι έτσι ανέθεσε σε ένα εργοστάσιο της Σκοτίας να παράγει το ύφασμα ειδικά για τον οίκο για να κατασκευάσει τα ταγέρ της στα τέλη της δεκαετίας του 1920.Το πάθος της να δώσει θηλυκή διάσταση στο ύφασμα που μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή ενδυμάτων εξοχής της κοσμικής ελίτ έφερε την επανάσταση στον κόσμο της μόδας, οδηγώντας και άλλους Γάλλους σχεδιαστές να χρησιμοποιήσουν τις μεθόδους της. Σε ίδιο ύφος διαμόρφωσε και το σακάκι για να μοιάζει περισσότερο σαν μακριά ζακέτα, ένα στιλ που αποθέωσαν σταρ όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Γκρέις Κέλι, και η Τζάκι Κένεντι.
Οταν ανέλαβε ο Καρλ Λάγκερφελντ θέλησε να μετατοπίσει -για λίγο- τον οίκο μακριά από τα παστέλ χρώματα του παρελθόντος και να τον οδηγήσει με τόλμη στην edgy δεκαετία των 80s, παρουσιάζοντας μια σειρά από σακάκια σε ντένιμ υφάσματα, neon χρώματα και εμφανώς πιο αιχμηρές γραμμές. Με τον Λάγκερφελντ να αλλάζει το ύφος και να διευρύνει το αγοραστικό κοινό του εμβληματικού σχεδίου, κάνοντάς το αρκετά cool για την 20χρονη φασιονίστα, και τη Βιρζινί Βιάρντ να επαναπροσδιορίζει σήμερα το σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης διατηρώντας αναλλοίωτο το σχεδιαστικό ήθος που εισήγαγε η Κοκό πριν από 90 χρόνια, το σακάκι Chanel έχει διατηρήσει το ρόλο του ως αληθινό τρόπαιο στην ιστορία της μόδας.
