Η Rosita Missoni συνιδρύτρια του γνωστού οίκου μόδας, πέθανε σε ηλικία 93 ετών.
Γνώρισε τον σύζυγό της Ottavio, γνωστό ως Tai, το 1948, όταν εκείνος αγωνιζόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Η Rosita Jelmini, τότε, συμμετείχε σε μαθήματα αγγλικής γλώσσας με τη συνοδεία των ελβετικών αδελφών του Τιμίου Σταυρού.
«Αφού επισκέφθηκαν κάστρα και μουσεία, οι καλόγριες συμφώνησαν ότι ένα ταξίδι στο Γουέμπλεϊ [όπου διεξάγονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες] ήταν απαραίτητο», είχε πει η ίδια για τη γνωριμία τους. «Τότε ήταν που είδα τον Tai- πέρασε ακριβώς δίπλα μου και δεν μπορούσα παρά να παρατηρήσω πόσο όμορφος και αθλητικός ήταν. Και προέβλεψα ότι θα κέρδιζε επειδή αγωνιζόταν με τον αριθμό 331 στην αθλητική του μπλούζα και το επτά [το άθροισμα των τριών ψηφίων] ήταν πάντα ο τυχερός μου αριθμός». Ο Tai Missoni αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες στα 400 μέτρα με εμπόδια, όπου κέρδισε τον προημιτελικό του και τερμάτισε έκτος στον τελικό, και στη σκυταλοδρομία 4×400 μέτρων.
Παντρεύτηκαν το 1953 στην Golasecca και εγκαταστάθηκαν στο Gallarate, και οι δύο πόλεις της Λομβαρδίας. Στο Gallarate την ίδια χρονιά, το ζευγάρι δημιούργησε ένα μικρό εργαστήριο πλεκτών που ονόμασε Maglificio Jolly. Ο Tai Missoni είχε αρχίσει να ασχολείται με τη μόδα έξι χρόνια νωρίτερα, όταν, μαζί με τον φίλο και συναθλητή του Giorgio Oberweger, κατασκεύασε μάλλινες φόρμες για να τις φορέσει η ιταλική ολυμπιακή ομάδα στο Λονδίνο. Ο προπονητής του είχε μια μικρή εταιρεία πλεκτικής στην Τεργέστη, μια πόλη της βορειοανατολικής Ιταλίας, και μαζί έφτιαξαν τις πρώτες μάλλινες φόρμες, οι οποίες απέκτησαν σύντομα μεγάλη ζήτηση.
O εγγονός τους, Michelle, είχε πει σε συνέντευξή του στο Marie Claire για τον παππού, τη γιαγιά του και το φαγητό: ««Η γιαγιά Ροζίτα είχε την ευθύνη των πάντων. Ο παππούς έφτιαχνε μόνο γαρίδες, μια μακαρονάδα που έβγαζε φλόγες και ομελέτες με σχεδόν ωμά αυγά και ζαρζαβατικά όπως λυκίσκο!». Διαβάστε περισσότερα εδώ.
Οι Missoni συχνά χαρακτηρίζονταν ως «ιδιοφυΐες του χρώματος» και ήταν οι πρώτοι που συνδύασαν διαφορετικά μοτίβα στα ρούχα. Τα χαρακτηριστικά ζιγκ-ζαγκ μοτίβα του οίκου προέκυψαν ως αποτέλεσμα μιας τεχνολογίας που δεν είχαν δοκιμάσει στο παρελθόν.
«Μπορούσαμε να κάνουμε μόνο ρίγες και μετά αρχίσαμε να κάνουμε οριζόντιες και κάθετες γραμμές και σιγά σιγά προσθέσαμε πιο περίπλοκες βελονιές, καρό και ζακάρ», είχε πει η Rosita σε συνέντευξή της.
«Μετά βρήκαμε τις μηχανές Raschel που έκαναν μόνες αυτό το ζιγκ-ζαγκ σχέδιο. Οι παππούδες μου τις είχαν χρησιμοποιήσει για να φτιάχνουν πολύχρωμα κεντημένα σάλια με μεγάλα μοτίβα από τριαντάφυλλα και μακριά κρόσσια, όλα χειροποίητα, από αυτά που ρίχνεις σε αμπαζούρ».
Το 1967, η παρουσίαση του Missoni στο Palazzo Pitti προκάλεσε σκάνδαλο επειδή το ζευγάρι είχε στείλει μοντέλα στην πασαρέλα χωρίς σουτιέν με μπλούζες που δεν κάλυπταν ολοκληρωτικά το σώμα τους. Η τιμωρία ήταν η για λίγο καιρό απαγόρευση της παρουσίας τους εκεί.
Ενώ έχτιζαν μαζί την εταιρεία Missoni και επέκτειναν το εμπορικό σήμα σε όλο τον κόσμο – με τη διάσημη χορηγία της Diana Vreeland στις ΗΠΑ – το ζευγάρι πίστευε ότι πρέπει να παραμείνουν τεχνίτες και να αναπτυχθούν με βιώσιμο ρυθμό. «Ο Tai έλεγε, γιατί να δουλεύουμε περισσότερο αν δεν μπορούμε να έχουμε τον χρόνο να απολαύσουμε και να ξοδέψουμε αυτά που κερδίζουμε;» θα θυμόταν η Rosita σε συνέντευξή της για τον σύζυγό της.
Έχτισαν ένα σπίτι περιτριγυρισμένο από δέντρα και λουλούδια με θέα το μαγευτικό όρος Ρόζα κοντά στο εργοστάσιο στο Sumirago, μεγαλώνοντας εκεί τα παιδιά τους Vittorio, Angela και Luca.
Ήταν ένα σπίτι που έγινε σημείο συνάντησης των φίλων τους, καλλιτεχνών και δημοσιογράφων, όπου η ανεπίσημη και φιλόξενη ατμόσφαιρα δεν άλλαξε ποτέ μέσα στα χρόνια – συμπεριλαμβανομένου του εξαιρετικού κρασιού και φαγητού.
Από το 1996, ο Tai και η Rosita παρέδωσαν σταδιακά τον έλεγχο της αυτοκρατορίας τους στον τομέα της μόδας στα παιδιά τους Luca, Vittorio και Angela, αναθέτοντας τις αρμοδιότητες σχεδιασμού στην κόρη τους. Τον Ιανουάριο του 2013, μια πολύ δύσκολη χρονιά για την οικογένεια, ο γιος του ζευγαριού, Vittorio Missoni, πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα στα ανοικτά των ακτών της Βενεζουέλας. Ήταν 58 ετών και είχε τρία παιδιά. Τον Μάιο του ίδιου έτους, ο πατέρας τον ακολούθησε «φεύγοντας» σε ηλικία 92 ετών.
Το 2018, το FSI Mid-Market Growth Equity Fund απέκτησε μερίδιο 41,2% στην εταιρεία, ενώ η οικογένεια Missoni διατήρησε τον έλεγχο με 58,8% των μετοχών. Η Rosita διατήρησε τον τίτλο της επίτιμης προέδρου, συνεχίζοντας να ασχολείται με την οικιακή συλλογή του brand- ένα έργο που ήταν πάντα κοντά στην καρδιά της.
Μάλιστα, το 2006 έδειξε τον πρωτοποριακό της χαρακτήρα, υπογράφοντας μια διεθνή συμφωνία αδειοδότησης για την ανάπτυξη μιας νέας πολυτελούς μάρκας στον ξενοδοχειακό κλάδο, Rezidor SAS: τα Hotel Missoni. Τα τρία πρώτα άνοιξαν μέσα σε δύο χρόνια στο Εδιμβούργο, το Ντουμπάι και το Κουβέιτ. Η συμφωνία τερματίστηκε έπειτα από λίγα χρόνια, προς μεγάλη απογοήτευση της Rosita. Μετά την πώλησητων μονάδων, η κόρη της Angela ανέλαβε το ρόλο του προέδρου, αφήνοντας τελικά από ττίτλο της δημιουργικής διευθύντριας. Η Αngela Missoni γεννήθηκε το 1958 στο Μιλάνο και διοικεί τον οίκο Missoni από το 1997, όταν ανέλαβε την αυτοκρατορία των πλεκτών που της κληροδότησαν οι γονείς της.
Μιλώντας στο Marie Claire, στο πλαίσιο του Marie Claire Power Talk του 2020, είχε πει για τον οίκο μόδας της οικογένειάς της: «Πάντα το lebel μας συνδεόταν με την πολυτέλεια και την άνεση. Μπορούμε να σκεφτούμε πολλές οπτικές και σε πολλά επίπεδα τι είναι καλό για ένα φόρεμα. Ίσως είναι αυτή η βιωσιμότητα που φέρνουμε [στο χώρο της μόδας]. Η βιωσιμότητα είναι το μέλλον σε όλα»
Η Rosita Missoni ήταν μία γυναίκα που άφησε δυνατό το στίγμα της στον χώρο της μόδας και της διακόσμησης.
