Aπό τον 16ο αιώνα, που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη, μέχρι σήμερα, η διακοσμητική πλέξη της δαντέλας θεωρείται μία από τις αξιόλογες αριστοτεχνίες στη μόδα, η οποία συμβολίζει την κομψότητα και τη θηλυκότητα. Εδώ και αρκετά χρόνια είναι ένα από τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του βρετανικού οίκου που συνεχώς εξελίσσεται ώστε κάθε σεζόν να αφηγείται μια διαφορετική ιστορία. Αλλωστε, ο ίδιος ο Λι ΜακΚουίν αγαπούσε να κάνει το παλιό να δείχνει νέο, αναζητώντας, περιπλανώμενος, συνεχώς για ερεθίσματα μέσα στο λαβύρινθο της παράδοσης και της Ιστορίας.
Λάτρεψε και ανέδειξε τη δαντέλα καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του χρησιμοποιώντας τη για να περιγράψει την αγνότητα και τη σεξουαλικότητα, το γάμο και το πένθος, να αποκρύψει και να εκθέσει. Υλικό που θεωρείται η πεμπτουσία των ντελικάτων υφασμάτων και έχει συνδεθεί με σημαντικές στιγμές της ζωής των γυναικών, η δαντέλα περιγράφεται συχνά από τους σχεδιαστές ως «το ύφασμα που αντανακλά περισσότερο τα συναισθήματα».
Μένοντας πιστή στο παιχνίδι αντιθέσεων του οίκου, η καλλιτεχνική διευθύντρια Σάρα Μπάρτον ξετύλιξε το νήμα γύρω από τη δαντέλα σχεδιάζοντας γι’ αυτή τη σεζόν ρομαντικά αλλά δυναμικά φορέματα και κοστούμια στις αποχρώσεις του «σπασμένου» λευκού, ενώ η απόφασή της να ταιριάζει απρόσμενα το φίνο ύφασμα ακόμα και με μαύρο δέρμα καταχειροκροτήθηκε στο σόου στο Παρίσι. Ηταν μια συμφωνία ρομαντισμού και αριστοτεχνίας από διαφορετικά είδη δαντέλας με έμπνευση από σπάνια λουλούδια της εξοχής διά χειρός του διακεκριμένου υφαντή δαμασκηνών λινών Τόμας Φέργκιουσον, ο οποίος αξιοποίησε ιρλανδικές τεχνικές κροσέ πλεξίματος.
