Η νέα καμπάνια της Burberry για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου δείχνει την αγάπη όπως πραγματικά είναι, χωρίς περιορισμούς, κουτιά και φίλτρα δηλαδή, και από ό,τι φαίνεται αυτό σοκάρει. Με τίτλο B:MINE, η τελευταία καμπάνια του brand εξυμνεί τη διαφορετικότητα. Σε μια φωτογραφία, που δεν υπάρχει πια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του βρετανικού οίκου, εμφανίζεται ένα άτομο που έχει κάνει φυλομετάβαση με σημάδια από διπλή μαστεκτομή, μια διαδικασία που χρησιμοποιείται στον καρκίνο του μαστού ή από γυναίκες θέλουν να αλλάξουν το φύλο τους, να αγκαλιάζει και να κοιτάει στα μάτια ένα άλλο άτομο. Πολλοί έγραψαν ότι «παρουσιάζει σαν κάτι ωραίο και φυσιολογικό κορίτσια που έχουν αφαιρέσει το υγιές στήθος τους». Σε ένα βίντεο μερικών δευτερολέπτων ζευγάρια ντυμένα με ρούχα Burberry απαθανατίζονται να ποζάρουν στον φακό αγκαλιασμένα και να ανταλλάσσουν παθιασμένα φιλιά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Κάτω από το βίντεο της καμπάνιας έχει ξεσπάσει ένας οχετός συντηρητικών σχολίων που καταδικάζουν το διαφορετικό και «απειλούν» ότι θα κάνουν unfollow το brand. Ένας follower έγραψε: «Η χειρότερη διαφήμιση που έχω δει ποτέ», ενώ ένας άλλος σχολίασε: «Γιατί; Γιατί; Ήταν απαραίτητο;». Ένας άλλος έγραψε: «Ώρα για unfollow», ενώ ένας αναρωτήθηκε: «Αυτός είναι ο λόγος που η Burberry κοντεύει να χρεοκοπήσει;».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Eν έτει 2023 δεν είναι λίγο στενάχωρο στην καλύτερη και επικίνδυνο στη χειρότερη να επικρατεί Μεσαίωνας κάτω από μια τέτοια διαφήμιση; Όταν έχουν πραγματοποιηθεί τόσοι αιματηροί αγώνες για να αποκτήσουν άτομα, που μέχρι πρότινος θεωρούνταν παρείσακτα, φωνή; Ποιος τολμάει να επικρίνει έτσι άφιλτρα μια διαφήμιση που απεικονίζει ανθρώπους, οι οποίοι χωρίς την ασφυκτική καταπίεση των τίτλων για τα φύλα, που μας επιβλήθηκαν πριν από αιώνες και περάστηκαν ως φυσιολογικά, είναι αναπολογητικά ο εαυτός τους. Ποιος ορίζει τι είναι φυσιολογικό; Μέχρι που φτάνει η ελευθερία του λόγου, όταν καταξοδεύεται σε σχόλια μίσους; Ο κόσμος του διαδικτύου ήταν ανέκαθεν προβληματικός. Η ανωνυμία που χαρίζει ο οθόνη τείνει να βγάζει στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό. Μήπως ο κόσμος έχει τεράστια ανάγκη να βρίσει, να κατηγορήσει, να ψέξει, προκειμένου να εξιλεωθεί από τους δικούς του δαίμονες; Μπορεί. Πολύ πιθανό. Μια καραντίνα περάσαμε, έναν πόλεμο στην Ευρώπη βιώνουμε, μάρτυρες του προσφυγικού γίναμε. Και τι; Αυτό δικαιολογεί την άγνοια και την εμμονή με το καθωσπρέπει και το «φυσιολογικό»; Είναι άραγε τόσο κακό ένα άτομο που έχει κάνει φυλομετάβαση να παίρνει αγκαλιά ένα άλλο άτομο και να το κοιτάει στα μάτια;
