“Συγνώμη αλλά μόλις μετακόμισα”, απολογείται γλυκά για το κακό Wi-Fi που τελευταία στιγμή μας αναγκάζει να κάνουμε τη συνέντευξή μας μέσω τηλεφώνου και όχι zoom, όπως είχαμε κανονίσει. Μία ώρα αργότερα και αφoύ έχουμε κλείσει το τηλέφωνο συνειδητοποιώ ότι το νέο της σπίτι στην εξοχή με το κακό ίντερνετ, είναι το περίφημο Reddish House στο Γουίλσαϊρ, πρώην κατοικία του κοσμικού φωτογράφου των γαλαζομαίματων Σεσίλ Μπίτον όπου σύχναζαν πρίγκίπισσες και σταρ και η αφρόκρεμα της βρετανικής τέχνης, ένα ονειρεμένο σπίτι από αυτά που βρίσκεται στις λίστες με τα πλέον πολυπόθητα properties της Βρετανίας.
Ενα καθόλου τυχαίο σπίτι για μια καθόλου τυχαία γυναίκα. Ως Global Content Director του Net-A-Porter.com και ως Editor-in-chief του περιοδικού Porter η Lucy Yeomans άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο ψωνίζουμε και αντιλαμβανόμαστε τη μόδα την τελευταία δεκαετία και διαμόρφωσε όσο καμία άλλη editor της σύγχρονης εποχής το νέο τοπίο όχι μόνο στις εκδόσεις αλλά και σε αυτό που ονομάζεται “shoppability”, το να μπορείς δηλαδή να αγοράσεις οτιδήποτε βλέπεις στην σελίδα του περιοδικού η στην οθόνη σου χωρίς καθυστέρηση.
Η Yeomans πήγε στο Net-A-Porter το 2012 με ένα γερό βιογραφικό στα περιοδικά, καθώς ως διευθύντρια του βρετανικού Harper’s Bazaar (το αλλοτινό Harpers & Queen που απευθυνόταν στην υψηλή κοινωνία της Γηραιάς Αλβιώνης) το εξέλιξε σε κορυφαίο περιοδικο μόδας στην χώρα. Προσωπική φίλη σπουδαίων σχεδιαστών και βραβευμένη δημοσιογράφος, η Lucy είναι ακόμη μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ιδρύματος Naked Heart της Natalia Vodianova’s και από τον Οκτώβριο του 2019 ιδρύτρια και δημιουργός του Drest, του πρωτοποριακού ηλεκτρονικού παιχνιδιού που σου δίνει πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της υψηλής μόδας και της πολυτέλειας. To Drest, σε συνεργασία με 200 κορυφαία brand και διάσημα μοντέλα, φαίνεται να ήρθε πάνω στην ώρα, όχι μόνο γιατί εξαιτίας της πανδημίας είμαστε όλοι διαρκώς συνδεδεμένοι στο κινητό μας αλλά και γιατί μια ολόκληρη γενιά δεν συγκινείται πια από τους παραδοσιακούς τρόπους επικοινωνίας των οίκων μόδας.
Πώς βιώνετε την πανδημία, επαγγελματικά και προσωπικά, έναν χρόνο τώρα;
Ηταν δύσκολο και για τους ανθρώπους που δουλεύουμε στο Drest. Ημασταν μια νέα start up, μια καινούργια ομάδα, όταν ήρθε η πανδημία. Και προσλάβαμε πολύ κόσμο στη διάρκεια του lockdown, οπότε δεν έχω δει από κοντά το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού μου! Από την άλλη πλευρά είναι και συναρπαστικό. Χθες για παράδειγμα ήμουν σε μια σύσκεψη με πολλούς ανθρώπους μέσω ιντερνετ και μετά από δύο λεπτά είχα άλλη συνάντηση με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Valentino, και σκεφτόμουν ότι άλλοτε θα έπαιρνα αεροπλάνο για Ρώμη για να το κάνω αυτό. Ενώ τώρα απλώς άλλαξα πουκάμισο. Είναι θετικό ότι δεν παίρνουμε το τρένο για να πάμε να κάνουμε διά ζώσης ραντεβού για το παραμικρό. Ομως από την άλλη, δεν θα πω ψέμματα, αγαπώ τους ανθρώπους! Μου λείπουν οι φίλοι και οι συνεργάτες μου. Τωρα, μετά από έναν χρόνο σε αυτή την κατάσταση, εχει ζορίσει το πράγμα για όλους, το βλέπω και στους συνεργάτες μου, παλεύουν. Η απουσία της επαφής που έχεις στο γραφείο, το να πας να βάλεις έναν καφέ με τους συναδέλφους σου, λείπει σε όλους.
Είχε άνοδο η εφαρμογή εξαιτίας της κατάστασης;
Είχαμε 100% αύξηση στα οργανικά μας downloads. O κόσμος θελει την δόση του από η μόδα, την χρειάζεται. Υπάρχουν άνθρωποι που μας λένε “Θεε μου καλά που έχω το παιχνίδι και με κρατά στα λογικά μου!”. Και οι σχεδιαστες παλεύουν να κρατηθούν, κάνουμε συνεργασίες, κρατάμε ζωντανά και επίκαιρα τα brands. Μέσα από την εφαρμογή τα brand διατηρούν την ιστορία τους ζωντανή αυτή την εποχή που δεν έχουν τη δυνατότητα πια να το κάνουν όπως παλιά. Τώρα που ολοι είναι στα κινητά τους, νομίζω ότι το Drest τους δίνει πίσω λίγη από την χαμένη χαρά, την χαρά της μόδας.
Ποιό είναι το κοινό του Drest?
Δημογραφικά είναι πολύ ευρύ το κοινό. Εχουμε ανθρώπους που παίζουν και είναι 18 και άλλους που είναι 60. Εξαιτιας την ποιότητας του περιεχομένου που έχουμε θα έλεγα ότι το προτιμούν παίκτες και 20 και 30 ετών. Κάνουν το δικο τους moodboard γίνονται δημιουργικοί, παίρνουν τις ειδήσεις μόδας με εναν διαφορετικό τρόπο.
Είναι εντυπωσιακό το νούμερο: οτι το κοινό των βιντεοπαιχνιδιών ειναι μεγαλύτερος απο του σινεμά, της τηλεόρασης και της μουσικής μαζί. Και ότι το 60% είναι γυναίκες! Ισχύει;
Ισχύει φυσικά. Αντικατοπτρίζει την τεραστια αλλαγη που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στο προφίλ του χρήστη παιχνιδιών. Δεν είναι πια ο έφηβος που είναι κλεισμένος στο δωμάτιό του με μια κονσόλα. Καθως ταξίδευα στις προ-covid ημέρες συναντούσα κόσμο που δεν φανταζόμουν ότι παίζει παιχνίδια. Σχεδιαστές μόδας, σούπερ μόντελς. Μια φορά ήταν μια πολύ κομψή γυναίκα στο Μιλάνο, από αυτές που είναι τόσο τέλειες που σε τρομάζει, με γνώσεις στη μόδα, μορφωμένη, και ειπα μέσα μου δύσκολο να ενδιαφέρεται για παιχνίδια και όμως μου είπε ότι λατρεύει τα video games.
Θα έλεγα πως και τα social media είναι ένα παιχνίδι. Κυνηγάς likes και followers. Ανεβάζεις κάτι στο ίνσταγκραμ και μετά περιμένεις να δεις πόσες εκατοντάδες ή χιλιάδες “σκορ” έπιασες. Παίζεις το παιχνίδι. Και αυτή η αίσθηση υπάρχει σε κάθε τι που κάνουμε. Το είχα με την κάρτα αεροπορικών μιλίων μου παλιότερα. Επαιρνα μια πτήση και έβλεπα ότι έχω τόσους πόντους μέχρι να πιάσω τον επόμενο στόχο, να πάω από την ασημένια στην χρυσή κάρτα. Δεν είναι κάτι σπουδαίο, απλώς σε βάζει σε καλύτερο lounge στο αεροδρόμιο, αλλά είναι η αίσθηση του ότι ανεβαίνεις επίπεδο.
Εννοείτε ότι ισχύει και στην αληθινή ζωή αυτό;
Το γνωρίζεις από την εκπληκτική επαγγελματική θέση που έχεις ότι ναι, και αυτό είναι ένα παιχνίδι στατηγικής. Κάθε ημέρα στη μόδα είναι ένα τέτοιο παιχνίδι στόχων. Από το να πετυχεις την επόμενη ωραία φωτογράφηση, μέχρι το επόμενο βήμα της καριέρας σου. Συνεχώς προσπαθείς να ανέβεις πίστα: να κλείσω αυτόν τον φωτογράφο, να κλείσω αυτή την σταρ. Αυτά τα επιτεύγματα και η ευφορία που σου δίνει κάθε επίτευγμα με εξιτάρει.
Μετά από μια λαμπερή καριέρα στα media πώς γεννήθηκε η ιδέα του Drest;
Ο κόσμος της μόδας, των περιοδικών, ο κόσμος όπου κατοικούμε είναι όμορφος. Γνωριζουμε σχεδιαστές, φοβερές προσωπικότητες, μοντέλα, φωτογράφους, δημιουργικούς ανθρώπους. Σκέφτηκα πόσο θαυμάσιο θα ήταν να μπορούσαμε να δώσουμε στον καθένα αυτό το μικρό κουτάκι με τις μπογιές μας, αυτό που εχουμε στη διάθεσή μας εμείς, και να δουμε τι θα μπορούσαν να κάνουν με αυτό. Να έχουν πρόσβαση στον κόσμο μας.
Θυμάμαι ημουν στη Ρώμη, όπου μου έκανε πρόταση ο άνδρας μου και θυμαμαι τον κόσμο να κάνει ουρα έξω απο την μπουτίκ Gucci για να αγοράσει τσάντες και ηταν τοτε που αρχισα να σκεφτομαι οτι αυτοι, οι καταναλωτες δεν εχουν καμια αλληλεπιδραση με τους οικους, με το προιον, οτι η συζήτηση ειναι μονόπλευρη από ένα πολύ μικρό γκρουπ ανθρώπων. Δεν θα μπορούσαν να άραγε να έχουν εναν τρόπο να λένε τη γνώμη τους, ενα πρακτορείο όπου θα μοιράζονται την άποψη τους, πιο δημοκρατικά; Πώς θα μπορούσαν να εχουν μεγαλυτερη προσβαση στο προιον οι μιλενιαλς και οι gen z οι οποιοι έχουν άποψη; Αυτό ακριβώς βρίσκω συναρπαστικό στα παιχνίδια. Την αλληλεπίδραση που επιτρέπουν.
Πώς αλληλεπιδρά με τη μόδα ένας χρήστης της εφαρμογής;
Στο Drest μπορείς να έρθεις και να κάνεις στάιλινγ σε μία Oscar de la Renta τουαλέτα των 10.000 ευρώ. Να παίξεις, να το αγγίξεις και να εισαι μέρος του. Ειναι μια ευκαιρια για τους οίκους μόδας να ενθουσιάσουν το κοινό που αγαπαει την πολυτελεια κι ας μην εχει τα χρήματα να την αγοράσει. Μπορεί όμως να μπει, να εκφραστεί και να διασκεδάσει με τη μόδα.
Τα challenges είναι όλα αληθινά. Μπορείς να κάνεις στάιλινγκ για τις Χρυσές σφαίρες, για εντιτόριαλ μόδας. Nα κλείσεις τον Sam mcKnight να κάνει το μακιγιάζ. Μπορεί να ανακαλύψεις ένα μικρό brand μόδας που δεν γνώριζες ή να ανακαλύψεις ότι είσαι ένα Gucci girl. Για παράδειγμα η θετή μου κόρη μου είπε μια μέρα ότι της αρέσουν τα Gucci, παρότι δεν ασχολείται με τη μόδα και μετα κοιταξα το προφιλ της στο παιχνιδι και ειχε ταυτοποιηθεί ως κορίτσι Gucci. Δεν είναι η πελάτισσα του σήμερα αλλα είναιη πελάτισσα του αύριο. Και αυτό είναι που έχει σημασία για μένα, να ενθουσιαστεί ο κόσμος για τα όμορφα brand μοδας. Επίσης κάθε φορά που κάποιος κλείνει ένα σούπερ μόντελ στο παιχνιδι, μέρος των εσόδων πηγαινει στον φιλανθωπικό σκοπό επιλογής του μοντέλου.
Συμμετέχετε με την ομιλία σας στο Athens Fashion Film Festival. Πώς σας βοήθησε ο κινηματογράφος στη διάρκεια του lockdown? Ποιές σειρές είδατε;
Ενα απο τα αγαπημένα μου ήταν το γαλλικό Call my agent, το λάτρεψα, μου θύμησε το πως κλείναμε τα εξώφυλλα και τις φωτογραφήσεις και τον κόσμο στον οποίο κατοικούσα. Αλλά και την εποχή που ζούσα στο Παρίσι. Κυριολεκτικά το έβλεπα και έλεγα “πήγαινέ με πίσω!”. Ενα από τα πράγματα που με κράτησαν χαρούμενη τώρα στο lockdown ηταν οι πρεμιέρες που κάνει στο netflix και σου στέλνει κωδικό για να δεις μια ταινια πριν κυκλοφορήσει μαζί με ενα κουτί με θεματικά αντικείμενα. Eίμαι τεράστια σινεφίλ. Να σας θυμίσω ότι πρόσφατα, το DREST λάνσαρε styling games σε συνεργασία με τη Warner Bros., με αφορμή τo release της ταινίας “Wonder Woman 1984”. Αυτή την εποχή με την οκτάχρονη κορη μου βλέπουμε κλασσικά φιλμ οπως τους 3 Σωματοφυλακες, το Ωραία μου Κυρία, Ο βασιλιάς κι εγώ. Είναι όμορφο όταν μαθαίνεις στην κόρη σου τις ταινιες με τις οποίες μεγάλωσες.
H Lucy Yeomans συμμετείχε στο Athens Fashion Film Festival ως επίσημη καλεσμένη. Μπορείς να παρακολουθήσεις στην ομιλία της και όλες τις ομιλίες του AFFF μέσα από το επίσημο κανάλι του στο YouTube.
