Μερικοί από τους πιο διάσημους φωτογράφους της βιομηχανίας μόδας, όπως ο Mario Testino, ο Bruce Weber και ο Patrick Demarchelier, έχουν χάσει τεράστια συμβόλαια ως αποτέλεσμα του #MeToo – παρά το γεγονός ότι αρνούνται κάθε κατηγορία σεξουαλικής παρενόχλησης που τους έχει αποδωθεί.
Ακόμα και δύο χρόνια μετά την έναρξη του κινήματος, ο Guardian αναφέρει ότι ενώ έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος, εξακολουθούν να υπάρχουν χυδαίες συμπεριφορές στην εργασία.
Το κίνημα #MeToo έφερε μαζί του εκατοντάδες καταγγελίες για απρεπή συμπεριφορά εναντίον πασίγνωστων προσώπων της μόδας, φωτογραφίζοντας μια εικόνα στην οποία ο κατηγορούμενος φαίνεται να “κρύβεται σε κοινή θέα”. ‘Εφερε επίσης διαβεβαιώσεις από όλα τα κλιμάκια της βιομηχανίας ότι θα αναθεωρούσαν τις πρακτικές τους, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα δεν έχει λυθεί.
“Ορισμένα μεγάλα ονόματα έχουν εξαφανιστεί από το προσκήνιο, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν φωτογράφοι που φλερτάρουν και πιέζουν πραγματικά”, είπε στον Guardian ο Cyril Brulé, πρόεδρος της Ένωσης Πρακτορείων μοντέλων της Γαλλίας και ιδρυτής του Viva Model Management. Αναφορές για φωτογράφους οι οποίοι παρενοχλούν μοντέλα στο Instagram για ραντεβού, παθαίνουν εμμονή με την ιδιωτική τους ζωή και γίνονται επιθετικοί για να πάρουν τα πλάνα που θέλουν, είναι μεταξύ των παραπόνων που εξακολουθούν να υφίστανται.
Ενώ ο Brulé υποστηρίζει ότι η ομάδα του δεν θα επιτρέψει στα μοντέλα του να συνεργαστούν με ορισμένους φωτογράφους λέει επίσης ότι είναι δύσκολο να επιτευχθεί πλήρης έλεγχος, ειδικά όταν πολλά από τα brands που επιλέγουν να δουλεύουν με τους παραβάτες είναι συχνά μικρές, εταιρείες που δεν έχουν ιδέα για τη φήμη τους.
Η Vanessa Friedman, διευθύντρια μόδας των New York Times, της οποίας η έρευνα τον Ιανουάριο του 2018 ονομάστηκε “Testino και Weber” επιβεβαιώνει την ίδια θεωρία λέγοντας: “Τα πρακτορεία μοντέλων λένε ότι είναι τα brands εκείνα που κλείνουν τους φωτογράφους, τα brands με τη σειρά τους λένε ότι υπεύθυνοι είναι οι στυλίστες επειδή επιλέγουν να συνεργάζονται με συγκεκριμένους φωτογράφους, οι φωτογράφοι λένε ότι είναι ευθύνη των πρακτορείων καθώς πρέπει εκείνα να προστατεύουν τα μοντέλα κοκ. Αν κανείς όμως δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τις δικές του ενέργειες, τότε η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει “, συμπληρώνει.
Η ομάδα της Boston Globe στις αρχές του περασμένου χρόνου αποκάλυψε 25 ονόματα επαγγελματιών από το χώρο της μόδας οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί για σεξουαλική παρενόχληση. Μίλησε με περισσότερα από 50 μοντέλα, εκ των οποίων το 60% δήλωσε ότι «τα άγγιξαν ακατάλληλα κατά τη διάρκεια εργασίας, ενώ οι παραβιάσεις κυμαίνονταν από ανεπιθύμητα φιλιά μέχρι και τον βιασμό». Όλοι οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς εναντίον τους.
Μετά την έναρξη του κινήματος #MeToo, έχουν τεθεί σε εφαρμογή διάφορες διασφαλίσεις για την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης καθώς και δομές που υποστηρίζουν τα υποτιθέμενα θύματα. Στις αρχές του 2018, η Condé Nast, κυκλοφόρησε ένα σύνολο οδηγιών για φωτογράφους που απαγορεύουν «σεξουαλικές πρακτικές ή προτάσεις» και «κάθε είδους σεξουαλική δραστηριότητα ή επαφή».
Εν τω μεταξύ, τον Σεπτέμβριο του 2017, οι κολοσσοί μόδας LVMH και Kering δημοσίευσαν το “Model Charter”, το οποίο δημιουργήθηκε έτσι ώστε τα μοντέλα να νιώσουν “ότι οι πελάτες τους νοιάζονται για εκείνες για πρώτη φορά”, σύμφωνα με τον Brulé, ο οποίος βοήθησε στο σχεδιασμό του. Η ανοικτή τηλεφωνική γραμμή του καταργήθηκε ωστόσο, αφού δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ – γεγονός που μεταφράζεται ως φόβος από την πλευρά των μοντέλων για επαγγελματικό αποκλεισμό από τις εταιρείες.
Aπό ό,τι φαίνεται λοιπόν, υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και η προσοχή στα πρότυπα έχει διεισδύσει σε όλη την βιομηχανία και τα περιβάλλοντα εργασίας, υπάρχει όμως ακόμα πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει.
