Για τους περισσότερους ανθρώπους – όπως και για εμάς φυσικά- τα τζιν είναι ένα από τα αναπόσπαστα κομμάτια της γκαρνταρόμπας. Στην εποχή των casual Fridays, κατά την οποία διάφορες εταιρείες άφηναν τους υπαλλήλους τους κάθε Παρασκευή να φοράνε ό,τι θέλουν παραβλέποντας το dresscode, τα τζιν δεν προορίζονταν πλέον μόνο για τα Σαββατοκύριακα. Κι επ’ουδενί δεν απευθύνονταν μόνο στους εργάτες αγροκτημάτων και ορυχείων.
Αν και ο πρωτεργάτης των τζιν ήταν ο Αμερικανός Levi Strauss, brands όπως οι Wrangler και LEE τον ανταγωνίζονταν σκληρά με τα πρωτοποριακά – για τότε – denim σχέδιά τους. Ενώ προς το τέλος του 20ου αιώνα, ορδές σχεδιαστών ενέδωσαν στη γοητεία αυτού του ανθεκτικού unisex ρούχου. Βέβαια τo τζιν έχει εξελιχθεί σίγουρα από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στη μόδα.
Πώς ξεκίνησαν όλα;
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι εργάτες ήταν ότι οι τσέπες τους σκίζονταν πολύ εύκολα. Ένας ράφτης από τη Νεβάδα, ο Jacob Davis είχε βρει τη λύση αλλά δεν είχε τα χρήματα να την υλοποιήσει. Έτσι, πλησίασε τον Levi Strauss, από τον οποίο αγόραζε υφάσματα, με σκοπό να σχεδιάσουν ένα παντελόνι με μεταλλικές κόπιτσες στις τσέπες και να κατοχυρώσουν την πατέντα – κάτι που τελικά συνέβη στις 20 Μαΐου 1873. Ο Strauss δέχτηκε την πρόκληση και αφού δοκίμασαν πολλά υφάσματα, κατέληξαν στο ανθεκτικό denim.
Το 1850, ο Levi Strauss ιδρύει την ομώνυμη εταιρεία δημιουργώντας τα πρώτα τζιν ή αλλιώς το πρώτο ρούχο που έχει το logo της μάρκας σε κοινή θέα. Το πρώτο – προς πώληση – ζευγάρι του ήταν προφανώς το Levis 501 Jeans, ένας κωδικός που χρυσοπουλήθηκε για δεκαετίες.
1950s
Αντιδρώντας στον κομφορμισμό της κοινωνίας, τη δεκαετία του ’50 τα τζιν φοριούνταν παντού. Καθ ‘όλη τη διάρκεια της περιόδου, ήταν boxy και πολύ άκαμπτα. Χάρη σε δημοφιλείς ταινίες του Χόλιγουντ, τα τζιν άρχισαν να εμφανίζονται σε διαφημιστικές καμπάνιες και στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστές, όπως τους Jane Russell, Marlon Brando και Merilyn Monroe.
Ένας άλλος θαυμαστής του ήταν ο μεγάλος Elvis Presley, ο οποίος λάτρευε τα τζιν με γυρισμένα ρεβέρ και τα επέλεγε συνεχώς διαφορετικές αποχρώσεις και υφές.
Και παρόλο που η πριγκίπισσα Diana θεωρείται η πρώτη γαλαζοαίματη που φόρεσε δημόσια τζιν, η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του Kent ήταν η πραγματικά πρώτη που φόρεσε τζιν για να παίξει τένvις στο οικογενειακό της σπίτι στο Buckingham.
1960s
Η δεκαετία του ’60 βρήκε την Αγγλία να προσαρμόζεται στην ιδέα των “κακών αγοριών”. Τα jeans συνδέονται με τους μοτοσυκλετιστές και προς τα τέλη της περιόδου με τους Χίπις, οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν ως καμβά για να ζωγραφίζουν τις φιλελεύθερες ιδέες τους.
Τα τζιν ήταν στενά στη μέση και άνοιγαν ελάχιστα στο κάτω μέρος. Διασημότητες όπως οι Cher, Twiggy, Mick Jagger και Jimi Hendrix έκαναν το συγκεκριμένο στυλ ακόμα πιο δημοφιλές. Τα boot-cut τζιν ήταν επίσης πολύ δημοφιλή στα 60s, ειδικά αφότου η Brigitte Bardot φωτογραφήθηκε φορώντας τα, το 1966.
1970s
Τη δεκαετία του ’70 τα πραγμάτα πήραν μια πιο καλλιτεχνική τροπή. Τα κεντήματα και τα patches έκαναν το denim πολύχρωμο, ενώ τα περίτεχνα γιλέκα και οι καμπάνες δημιούργησαν μια χαλαρή αισθηση.
Tο χαμηλόμεσο τζιν παραμένει στην επικαιρότητα με τους The New York Times να δηλώνουν ότι το συγκεκριμένο στυλ, “όσο πιο πολύ φοριέται, τόσο καλύτερο φαίνεται.” Αυτό ανέβασε ραγδαία τη δημοτικότητά τους.
1980s
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 δημιουργήθηκε το πρώτο mom jeans. Η άνοδος του hip-hop άλλαξε το κλασικό σχέδιο των τζιν – έγιναν πιο φαρδιά και ψηλόμεσα.
1990s
Τη δεκαετία του ’90, τα τζιν με κουμπιά αντικατέστησαν αυτά με τα φερμουάρ. Η αρχή είχε γίνει και πάλι από τον Levi Strauss πριν από χρόνια, αλλά τη συγκεκριμένη περίοδο τα button-fly jeans συνδέθηκαν άρρηκτα με την ποπ κουλτούρα. Την ίδια στιγμή, οι εργατικές φόρμες από denim κερδίζουν γρήγορα έδαφος χάρη στις γνωστές αμερικάνικες σειρές, όπως το “The Fresh Prince of Bel-Air”.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, το χαμηλόμεσο στυλ επιστρέφει δυναμικά. Ήταν ίσιο, λιγότερο φαρδύ και ταίριαζε σχεδόν με τα πάντα – αργότερα θα μετονομαστεί σε dad jeans. Επιπλέον, εκείνη την περίοδο, η πιο extreme εκδοχή των τζιν καμπάνα γίνεται ραγδαία δημοφιλής από την εταιρεία JNCO. Και μόλις η συγκεκριμένη τάση άρχιζε να ξεθυμαίνει, ο Tommy Hilfiger έκτισε τα θεμέλια της αυτοκρατορίας του. Τα τζιν, τα οποία ήταν συνήθως πιο σκούρα και πάντα περιείχαν το λογότυπο της αμερικανικής μάρκας, έκαναν τον σχεδιαστή ιδιαίτερα δημοφιλή, με τα denim κομμάτια του να φοριούνται ακόμα και σε επίσημα events.
2000s
Οι αρχές της δεκαετίας του 2000 ήταν μια πολύ περίεργη εποχή για τα τζιν, αφού οι τάσεις γίνονταν όλο και πιο έντονες και εκκεντρικές. Στην αρχή διακοσμήθηκαν με κρύσταλλα, στη συνέχεια προστέθηκαν κορδόνια που έδεναν στο κάτω μέρος και μετά από λίγο άλλαξαν χρώμα. Από έντονο κίτρινο έως animal print ή με διάφορα άλλα μοτίβα, τα τζιν σταμάτησαν να είναι κλασικά.
Η συγκεκριμένη περίοδος επικεντρωνόταν αρκετά στο κάτω μέρος, δίνοντας παραπάνω έμφαση στους γλουτούς. Άλλωστε, είναι δύσκολο να ξεχάσουμε τη G-string τάση, με τα χαμηλόμεσα τζιν που άφηναν εκτεθειμένο ένα μέρος του στρινγκ. Επίσης, για σύντομο χρονικό διάστημα στις αρχές της δεκαετίας, τα τζιν δεν είχαν τσέπες στο πίσω μέρος. Στη θέση τους ήταν ραμμένο – τις περισσότερες φορές – ένα ημικύκλιο που τόνιζε ακόμη περισσότερο την περιοχή.
2010s
Θυμάσαι τα boxy τζιν της δεκαετίας του ’60; Από το 2010 και μετά, επέστρεψαν με τη μορφή boyfriend. Ήταν ιδιαίτερα χαλαρά και μερικές φορές είχαν γυρισμένα μπατζάκια και σκισίματα ή/και ξέφτια, είτε στα γόνατα είτε κατά μήκος του τζιν.
Ωστόσο, αφού αφήσαμε πίσω στη δεκαετία του 2000 τα χαμηλόμεσα τζιν, το 2015 καλοσωρίσαμε τα ψηλόμεσα skinny jeans. Μετά από λίγο καιρό, δεν ήταν αρκετά trendy η κλασική τους μορφή και γέμισε η ντουλάπα μας με έντονες χρωματικά εκδοχές, αποχαιρετώντας για λίγο χρονικό διάστημα τα υπερμεγέθη παντελόνια.
