Μπορεί ένα τραγούδι να είναι bisexual; Να έχει ταυτότητα φύλου ή ακόμα και να την αρνείται; Αν είσαι η Άννα Βίσση και τραγουδάς σχεδόν μια ζωή Νίκο Καρβέλα, μπορεί – τουλάχιστον για τους τιμητές της. Αυτή τη φορά η Απόλυτη, ίσως αντιλαμβανόμενη τα σημεία των καιρών, θέλοντας να συμμετάσχει στη συζήτηση για την ταυτότητα φύλου, ίσως ακόμη και να μιλήσει για τη σεξουαλική αυτοδιάθεση, αλλά πιθανότατα χωρίς κάποια συγκεκριμένη πρόθεση, κυκλοφόρησε ένα τραγούδι από την Panik Platinum που έγινε viral ώσπου να πεις “Αφού”.
Εννοείται πως οι συνήθεις επικριτές της την περίμεναν στη γωνία εξαιτίας των επίμαχων για κάποιους στίχους:
“Δεν τραβάω κανένα ζόρι
Αν η πρώτη σου αγάπη ήταν αγόρι
Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει εκείνο που νιώθει.
Δεν τραβάω κανένα ζόρι
Αν η πρώτη σου η σχέση ήταν αγόρι
Ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει.
Φτάνει να θέλει
όσο εσένα εγώ, όσο εμένα εσύ x4
κι ο κόσμος ό,τι θέλει ας πει…
ο κόσμος για μένα είσαι εσύ
αφού σ’αγαπάω x3”
Σε κάθε περίπτωση το νέο τραγούδι της Βίσση δια χειρός Καρβέλα σχολιάστηκε τόσο – θετικά αλλά και αρνητικά -, ώστε η ίδια θεώρησε καθήκον της να υποστηρίξει την επιλογή της από τη σκηνή του Hotel Ερμού, όπου πριν από λίγες ημέρες ξεκίνησε τις live εμφανίσεις της. Εννοείται πως και αυτή η κίνησή της έγινε viral μέσα στο viral -κάτι σαν inception.
Κάποιοι πείστηκαν από την επιχειρηματολογία της, άλλοι φούντωσαν ακόμα περισσότερο και κάποιοι τρίτοι τη θεώρησαν περιττή, αφού κάθε καλλιτεχνικό έργο, όπως ένα τραγούδι εν προκειμένω, αυτονομείται από τον δημιουργό του και τίθεται απλώς στην κρίση του κοινού. Εννοείται πως η Απόλυτη δε “μασάει” από κριτική -αλλιώς δε θα ήταν η Απόλυτη. Άλλωστε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια βρέθηκε στο επίκεντρο της κριτικής εξαιτίας των επιλογών της, οι οποίες όμως μακροπρόθεσμα τελικά τη δικαίωσαν.
Όπως όταν αποφάσισε να συμμετάσχει την περσινή τηλεοπτική σεζόν στο talent show “Star Academy” του Εpsilon, αλλά και να διαφημίσει καλλυντικά προϊόντα αλόης.
Ή όταν το 2008 είχε προκαλέσει χαμούλη κυκλοφορώντας το τραγούδι “Στην Πυρά” -κατά κόσμον “Τσούλες”.
Αλλά και όταν το 2011 αποφάσισε να κάνει τη ζωή της rocumentary και να μιλήσει για όλους και για όλα – ακόμα και αποδομώντας τον εαυτό της – στο “Όσο έχω φωνή”.
Εννοείται πως δε “μάσησε” ούτε το 2006, τη χρονιά δηλαδή που εκπροσώπησε την Ελλάδα στον διαγωνισμό της Eurovision στην Αθήνα. Ήταν η περίοδος που είχε ακούσει τα εξ αμάξης για την επιλογή του τραγουδιού (βλ. “Everything”), για την κατάσταση της φωνής της, ακόμη και για το θρυλικό πλέον φόρεμά της με την υπογραφή του Ζαν Πολ Γκοτιέ.
Φυσικά, μόνο το καπέλο μπορεί κανείς να της βγάλει για την επιλογή της το 2013 να επαναλανσάρει τη ροκ όπερα “Δαίμονες”, εικοσιδύο χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμά τους και μάλιστα με ένα αξιολογότατο καστ. Γενικά μιλώντας, όσο κι αν κάποιοι την τρολάρουν ή την κατακρίνουν, η Βίσση καταφέρνει με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο να παραμένει επίκαιρη σε κάθε δεκαετία της καριέρας της. Κι αυτό κάποιοι δε θα της το συγχωρήσουν ποτέ.
