Ο Γιάννης Σπανός βρέθηκε στο Παρίσι πριν ξεκινήσει να γράφει στην Ελλάδα τα τραγούδια που σηματοδότησαν την εποχή του “νέου κύματος”. Ο ίδιος είχε πει για την Πόλη του Φωτός: «Τελειώνοντας το Γυμνάσιο και βλέποντας ο πατέρας μου ότι είχα την τάση να συνθέτω, του είπα πάω να δω τι γίνεται στην Ευρώπη, από μουσικής άποψης. Ταξίδεψα λοιπόν στην Ιταλία, στην Αγγλία και κατέληξα στο Παρίσι. Μόλις έφτασα εκεί ήταν coup de foudre, που λένε, κεραυνοβόλος έρωτας!»
Mάλιστα επειδή τα έξοδά του ήταν πολλά και η οικογένειά του δεν μπορούσε να τα καλύψει ο νεαρός τότε μουσικοσυνθέτης ξεκίνησε να εργάζεται αρχικά ως πιανίστας συνοδεύοντας μεγάλα ονόματα της αριστερής όχθης του Σηκουάνα. Ένα από αυτά ήταν η Cora Vaucaire της οποίας ο σύζυγος, δηλαδή ο Michel Vaucaire ήταν ο συνθέτης του θρυλικού κομματιού που ερμήνευσε η Edith Piaf «Non, Je ne regrette rien».
Eκτός των άλλων έπαιξε και μαζί με τον Serge Gainsbourg ο οποίος εκτός από πολυτάλαντος συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, συνθέτης πιανίστας και ζωγράφος υπήρξε και σύντροφος της Brigitte Bardot. Πριν λοιπόν η BB ξεκινήσει να ερμηνεύει τα δικά του τραγούδια, είπε ένα κομμάτι το οποίο είχε γράψει ο Γιάννης Σπανός. Τους έφερε σε επαφή o Jean max riviere και η γαλλίδα star που μετρούσε ήδη μια δεκαετία στον κινηματογράφο ήθελε να ασχοληθεί και με το τραγούδι το οποίο και λάτρευε.
Έτσι τραγούδησε το κομμάτι Sidonie το οποίο ηχογράφησε σε 45αρι η Brigitte Bardot το 1962 και υπήρξε soundtrack στην ταινία Vie Privee του Marcello Mastroianni και ουσιαστικά ήταν μελοποιημένη γαλλική ποίηση.
Αυτό δεν ήταν το μοναδικό κομμάτι του Γιάννη Σπανού που τραγούδησε η BB. Συνεργάστηκαν για τρία ακόμη, ένα εκ των οποίων είναι το ακόλουθο:
