Σε μια συνέντευξή της στο Dazed στην Εβδομάδα Μόδας στην Κοπεγχάγη, σε συνεργασία με την εταιρεία Pandora η οποία την έχει χρίσει πρέσβειρά της, η 57χρονη ηθοποιός και μοντέλο που δεν φαντάστηκε απλώς τη ζωή της χωρίς μακιγιάζ αλλά το έκανε πράξη μίλησε για τη νέα αντίληψή της για την ομορφιά και το πέρασμα του χρόνου.
Η πρώτη make up free δημόσια εμφάνιση της Pamela Anderson ήταν στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού, πριν από δύο χρόνια: «Είπα, δεν θα περάσω τρεις ώρες καθισμένη σε μια καρέκλα να μου κάνουν μακιγιάζ. Θα πάω στο Λούβρο. Έχω άλλα πράγματα να κάνω. Δεν επιδιώκω να είμαι η ομορφότερη στο δωμάτιο. Δεν προσπαθώ να ανταγωνιστώ κανέναν. Απλά θέλω να πάω να δω την επίδειξη και τα όμορφα ρούχα. […] Δεν περίμενα κανένας να δώσει σημασία, πραγματικά το έκανα για εμένα. Και τώρα κόσμος μου λέει συνέχεια, σε ευχαριστούμε για ό,τι κάνεις. Απλά ήθελα να αφαιρέσω κάθε εξωτερικό περίβλημα και να δω ποια είμαι πραγματικά, γιατί σε όλη μου τη ζωή είχα κάθε είδους μετενσάρκωση και ρόλο να υποδυθώ».
Η πρώτη make up free δημόσια εμφάνιση της Pamela Anderson ήταν στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού, πριν από δύο χρόνια: «Είπα, δεν θα περάσω τρεις ώρες καθισμένη σε μια καρέκλα να μου κάνουν μακιγιάζ. Θα πάω στο Λούβρο. Έχω άλλα πράγματα να κάνω. Δεν επιδιώκω να είμαι η ομορφότερη στο δωμάτιο. Δεν προσπαθώ να ανταγωνιστώ κανέναν».
Σήμερα δεν είναι ότι δεν περιποιείται καθόλου την εμφάνισή της, αλλά έχει απλοποιήσει πάρα πολύ τα πράγματα: «Ντύνομαι μόνη, βάφομαι μόνη και κάνω εγώ ό,τι είναι να κάνω στα μαλλιά μου. Σκέφτομαι, ίσως βάψω λίγο τα χείλη μου. Μαθαίνω από την αρχή πώς να βάφομαι, στα 57 χρόνια μου. […] Στις φωτογραφίσεις όπου πήγαινα έβλεπα ανθρώπους με μεγάλες περούκες και άπειρες βλεφαρίδες. Και σκεφτόμουν, δεν ήμουν εγώ αυτή. Δεν πίστευα ότι οι άλλοι με έβλεπαν έτσι. Όταν ανέτρεχα στο παρελθόν μου, σκεφτόμουν, δημιούργησα ένα τέρας. Αυτό το ταξίδι λοιπόν με έχει κάνει ευάλωτη στο κοινό. Μου φαίνεται κάπως σαν μια επέμβαση ανοιχτής καρδιάς. Νιώθω ότι όσο είναι αυθεντικό και συναρπαστικό, θα το συνεχίσω. Γιατί αυτή είμαι εγώ, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. […]
»Κάποιες φορές κοιτάω στον καθρέφτη και είμαι σε φάση, ωχ, όχι. Αλλά τι σημαίνει τελικά ομορφιά; Είναι υποκειμενική. Νιώθω ότι πιέζουμε πάρα πολύ τον εαυτό μας να μοιάζουμε με τους ανθρώπους που βλέπουμε στα περιοδικά και τις ταινίες αλλά οι ατέλειες είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες. Είναι πιο αισθησιακές. Δεν κάνουμε οντισιόν για κανέναν. Είμαστε αρκετοί όπως είμαστε, με τις ατέλειες και τις ιδιοτροπίες μας και ό,τι μας κάνει ενδιαφέροντες. Μου πήρε μερικά χρόνια να φτάσω σε αυτό το σημείο».
»Κάποιες φορές κοιτάω στον καθρέφτη και είμαι σε φάση, ωχ, όχι. Αλλά τι σημαίνει τελικά ομορφιά; Είναι υποκειμενική. Νιώθω ότι πιέζουμε πάρα πολύ τον εαυτό μας να μοιάζουμε με τους ανθρώπους που βλέπουμε στα περιοδικά και τις ταινίες αλλά οι ατέλειες είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες. Είναι πιο αισθησιακές».
Αποδίδει και στις εμπειρίες από το παρελθόν το γεγονός ότι ανέκαθεν έδινε τόση σημασία στην εξωτερική εμφάνισή της. «Πιστεύω ότι έρχεσαι πολύ πιο κοντά με κάποιον όταν είσαι άβαφη. Ο σύντροφός σου σε βλέπει έτσι το πρωί, βγαίνεις έτσι για έναν περίπατο. Η μητέρα μου έλεγε, αν είσαι όμορφη, είσαι δυνατή. Αφιέρωσε πέντε λεπτά στο βούρτσισμα των μαλλιών σου. Κι αυτό το καταλαβαίνω, αλλά πιστεύω επίσης ότι δεν είναι απαραίτητο να το κάνεις».
