Τον Δεκέμβριο του 2021 ο κόσμος της σοουμπίζ πένθησε, μαζί με τον Nick Cannon και τη σύζυγό του, Alyssa Scott, τον θάνατο του γιου τους, Zen, μόλις σε ηλικία πέντε μηνών, από καρκίνο του εγκεφάλου.
Πρόσφατα ο Αμερικανός παρουσιαστής, ηθοποιός και μουσικός, και ενώ περιμένει ένα ακόμα αγοράκι με την Alyssa, μίλησε ανοιχτά για τη διαδρομή από τη διάγνωση μέχρι την απώλεια του μωρού τους.
Το πρώτο παράξενο σύμπτωμα, όπως είπε, ήταν η αναπνοή του βρέφους: «Ως πατέρας πολλών παιδιών, η μεγαλύτερή μου ενοχή είναι ότι δεν περνάω αρκετό χρόνο με όλα», είπε, για να προσθέσει ότι εκτός από την ακανόνιστη αναπνοή παρατήρησαν ότι «και το κεφάλι του ήταν λίγο μεγαλύτερο, αλλά όλα τα παιδιά μου έχουν μεγάλα κεφάλια. Κι εγώ είχα μεγάλο κεφάλι ως μωρό».
Η πρώτη τους υπόθεση ήταν ότι ο Zen είχε άσθμα, αλλά όταν τον πήγαν στο γιατρό εκείνος προβληματίστηκε περισσότερο από το μέγεθος του κεφαλιού του.
«Τον κράτησαν στο νοσοκομείο και του έκαναν πολλές εξετάσεις. Φανταστείτε να πηγαίνετε τον γιο σας για ένα τσεκάπ -στη χειρότερη περίπτωση είχα φανταστεί το άσθμα – και η διάγνωση να είναι καρκίνος του εγκεφάλου, ήταν ένα σοκ».
«Τον κράτησαν στο νοσοκομείο και του έκαναν πολλές εξετάσεις. Φανταστείτε να πηγαίνετε τον γιο σας για ένα τσεκάπ -στη χειρότερη περίπτωση είχα φανταστεί το άσθμα – και η διάγνωση να είναι καρκίνος του εγκεφάλου, ήταν ένα σοκ»
Για το υψηλού βαθμού γλοίωμα, τον σπάνιο και επιθετικό τύπο καρκίνου από τον οποίο υπέφερε, οι γιατροί συνέστησαν χημειοθεραπεία. Αφού όμως έκαναν μια σειρά επεμβάσεων για να αποστραγγίξουν υγρό από τον εγκέφαλό του και να περιορίσουν τον πόνο, είπαν στους γονείς ότι στην καλύτερη περίπτωση, θα έφτανε μέχρι τα 3-4 χρόνια του. «Μόλις το άκουσα αυτό, σκέφτηκα την ποιότητα της ζωής του, ήθελα να ζήσει όσο καλύτερα μπορούσε».
Από τη στιγμή λοιπόν που η χημειοθεραπεία δεν θα άλλαζε κάτι σημαντικά στην πρόγνωση, οι γονείς του Zen αποφάσισαν να μην του προσθέσουν τις παρενέργειές της στην καθημερινότητά του και να κάνουν όσο το δυνατόν πιο ευχάριστους τους τελευταίους μήνες της ζωής του.
«Είχαμε κάποιες όμορφες στιγμές. Ξέραμε ότι πλησίαζε η μετάβαση. Συνέβη πολύ πιο γρήγορα από ό,τι φανταζόμασταν, αλλά όταν ήρθε το τελευταίο του Σαββατοκύριακο, το ξέραμε.
»Ευτυχώς κάναμε τα πάντα, από την ώρα που ξημέρωσε μέχρι το βράδυ, πήγαμε στην παραλία, είπαμε κάποιες όμορφες προσευχές ως οικογένεια και ήρθαμε κοντά οικογενειακώς με έναν πολύ όμορφο τρόπο. Νιώθω ευγνωμοσύνη γι’ αυτό, αλλά ήταν σίγουρα δύσκολο. Το να βλέπεις το παιδί σου να υποφέρει και να φεύγει ήταν πολύ έντονο».
