Γυναίκες επιχειρηματίες, γιατροί και δημοσιογράφοι συμμετείχαν την Τρίτη 12 Νοεμβρίου σε μια συζήτηση για την εμμηνόπαυση, με αφορμή την παρουσίαση του νέου ψηφιακού προγράμματος «Ορμονική Ισορροπία και Εμμηνόπαυση», του πρώτου του είδους του στην Ευρώπη, από την πλατφόρμα γυναικείας υγείας Vivian Lab.
Ανάμεσα στους ομιλητές ήταν η Μανίνα Ζουμπουλάκη, η αγαπημένη δημοσιογράφος και συγγραφέας, η οποία είπε ότι μπήκε στην εμμηνόπαυση στα 54 χρόνια της. Στη συνέχεια έκανε μια αναδρομή σε κάποιες από τις δυσκολίες και προκαταλήψεις που έχει αντιμετωπίσει ως γυναίκα μέσα στα χρόνια: «Στον εικοστό αιώνα στην Ελλάδα η γυναίκα πέρασε διά πυρός και σιδήρου. Τη δεκαετία του ’80 ήμουν σε ένα κινηματογραφικό συνεργείο – από πάντα έγραφα διαλόγους σε ταινίες. Βλέπω ότι είναι όλοι άντρες, εκτός από εμένα, που γράφω τους χειρότερους διαλόγους, αυτούς που δεν γράφουν οι άντρες. Το λέω στον σκηνοθέτη και μου λέει, δεν παίρνω γυναίκες, αν μια γυναίκα έχει παιδί και μπει στο νοσοκομείο, θα φύγει από το συνεργείο και θα πάει στο νοσοκομείο, κι εγώ τι θα κάνω με το γύρισμα; Αν έχει κλιμακτήριο, θα έχει νεύρα. Και οι γυναίκες 20-40 ετών δεν ξέρουν τη δουλειά, άρα δεν τις παίρνω! Ήμουν 27 χρονών, είχα σοκαριστεί πάρα πολύ». Όπως διευκρίνισε μετά, βέβαια, πλέον έχει αλλάξει η κατάσταση σχετικά με τη γυναικεία εκπροσώπηση στις κινηματογραφικές ομάδες.
Όταν αργότερα έμεινε έγκυος στον γιο της «έκανα γαργάρα την εγκυμοσύνη γιατί είχα αυτό το άγχος, μήπως βγω από τον επαγγελματικό χώρο και δεν θα το άντεχα οικονομικά, γιατί ζω από τη δουλειά μου. Στη δεύτερη εγκυμοσύνη, που είχαν περάσει πια πολλά χρόνια, ήμουν σαράντα plus, βγήκα στην τηλεόραση, στη Ρίκα Βαγιάνη, με μια τεράστια κοιλιά. Είπα ότι είμαι έγκυος, ότι έχω αιμορροΐδες, ότι είναι δύσκολη η εγκυμοσύνη, και από εκεί και πέρα παρατήρησα πόσο ταμπού είναι ό,τι αφορά τη γυναικεία φύση».
Μέχρι σήμερα, όπως πρόσθεσε, «στο σχολείο της κόρης μου δεν λένε έχω περίοδο, λένε είμαι αδιάθετη. Πρόσφατα σε μια κοινωνική εκδήλωση ήταν μια γυναίκα που ξέρω πολλά χρόνια, που ίδρωνε πάρα πολύ. Κλιμακτήριος, της λέω; Όχι, όχι, μου λέει, θυρεοειδισμός. Λέω, κοίτα να δεις, προτιμάμε να πούμε ότι έχουμε μια αρρώστια παρά κάτι που είναι φυσιολογικό! Επίσης, έπαθα θυρεοειδίτιδα και μου είπε ο παιδίατρος των παιδιών μου ότι, ξέρεις, έχει να κάνει με την κλιμακτήριο». Ο ειδικός δεν γνώριζε αυτή την πληροφορία από τις σπουδές του στην Ιατρική, έτυχε να το ξέρει από τη γυναίκα του.
«Πρόσφατα σε μια κοινωνική εκδήλωση ήταν μια γυναίκα που ξέρω πολλά χρόνια, που ίδρωνε πάρα πολύ. Κλιμακτήριος, της λέω; Όχι, όχι, μου λέει, θυρεοειδισμός. Λέω, κοίτα να δεις, προτιμάμε να πούμε ότι έχουμε μια αρρώστια παρά κάτι που είναι φυσιολογικό!».
Συνέχισε, ωστόσο, με ένα αισιόδοξο μήνυμα: «Η σεναριογράφος Μιρέλλα Παπαοικονόμου μου είχε πει, πριν από είκοσι χρόνια, ότι όταν κάνεις μια δουλειά καλά δεν σε αγγίζει η κλιμακτήριος. Αυτό ισχύει, η δουλειά είναι που σε καταξιώνει, κατά τα άλλα ζούμε μια απαξίωση καθημερινά, από το “κατέβα, μαντάμ” στο λεωφορείο μέχρι το ότι εσύ μεγαλώνεις τα παιδιά και έχεις την πλήρη ευθύνη, πάντα θα ακούς “ο γιος σου” και “η κόρη σου”».
Ένα ακόμα από τα πράγματα που την ενοχλούσαν ανέκαθεν ήταν ότι στη λογοτεχνία «δεν διάβαζα για γυναίκες που έχουν περίοδο, δεν διάβαζα για γυναίκες που είναι στην κλιμακτήριο. Άρχισα να τις εντάσσω στα βιβλία μου. Τώρα έχω μια ηρωίδα που στα πενήντα της χωρίζει, την αφήνει ο άντρας της, που είναι πάρα πολύ συνηθισμένο: το 65% των διαζυγίων είναι μετά τα πενήντα για τις γυναίκες, έχω δει πάρα πολλές περιπτώσεις όπου οι άντρες βρίσκουν πολύ νεότερες. Έβαλα λοιπόν την ηρωίδα μου να περνάει κλιμακτήριο όταν την αφήνει ο άντρας της, το οποίο συμβαίνει, όπως συμβαίνει και να έχεις παιδί στην εφηβεία όταν περνάς κλιμακτήριο».
«Η δουλειά είναι που σε καταξιώνει, κατά τα άλλα ζούμε μια απαξίωση καθημερινά, από το “κατέβα, μαντάμ” στο λεωφορείο μέχρι το ότι εσύ μεγαλώνεις τα παιδιά και έχεις την πλήρη ευθύνη, πάντα θα ακούς “ο γιος σου” και “η κόρη σου”».
Όπως κατέληξε η Μανίνα Ζουμπουλάκη: «Είναι κομμάτι της ζωής η κλιμακτήριος, είναι ωραίο να γερνάς, είναι μεγάλο προνόμιο, έχω χάσει φίλες πριν μπουν στην κλιμακτήριο, από αρρώστιες, από ατυχήματα. Από εκεί και πέρα συνεχίζουμε πιο ήρεμες, πιο κουλ με τεράστια εμπειρία και καλύτερες στη δουλειά μας».
