Δεν είναι η δική του ορφανή κόρη αλλά μια άλλη που υπογράφει το νέο βιογραφικό βιβλίο για τον Luke Perry, τον σταρ του «Μπέβερλι Χιλς» που πέθανε μόλις στα 52 χρόνια του, «A Good Bad Boy: Luke Perry and How a Generation Grew Up». Η συγγραφέας του, Margaret Wappler, χρησιμοποιεί τον Perry ως αφορμή να πραγματευτεί την απώλεια του δικού της πατέρα. Παράλληλα, ως αφοσιωμένη θαυμάστρια του ηθοποιού και της σειράς, έχει συγκεντρώσει δεκάδες μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν καλά.
Στο απόγειο της φήμης του, ήταν ένα τεράστιο εφηβικό ίνδαλμα: το γοητευτικό πρόσωπό του κοσμούσε τα εξώφυλλα των περιοδικών σε όλο τον κόσμο, ενώ λανσαρίστηκε ακόμα και μια Barbie-αντίγραφο του τηλεοπτικού χαρακτήρα του, Dylan. Στην πραγματική ζωή, παντρεύτηκε τον Νοέμβριο του 1993 τη Rachel “Minnie” Sharp, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον 26χρονο Jack και την 23χρονη Sophie, πριν από το διαζύγιό τους, δέκα χρόνια μετά.
Η ζωή του, ωστόσο, δεν είχε ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς. Ο πατέρας του, όπως γράφει η Wappler, Coy Luther II, ήταν ένας βίαιος αλκοολικός που κακοποιούσε τη μητέρα του. «Πάντα ένιωθα ότι θα έπρεπε να μπορώ να την προστατεύσω περισσότερο, αλλά ήμουν ένα παιδί έξι ετών. Από εκεί προέρχεται η απελπισία μου. Ήδη από τα έξι μου έβλεπα ξεκάθαρα τα προβλήματα. Εκ των υστέρων, όλο αυτό ήταν πολύ τρομακτικό» θα έλεγε αργότερα ο ίδιος.
Η ζωή του δεν είχε ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς. Ο πατέρας του, όπως γράφει η Wappler, Coy Luther II, ήταν ένας βίαιος αλκοολικός που κακοποιούσε τη μητέρα του. «Πάντα ένιωθα ότι θα έπρεπε να μπορώ να την προστατεύσω περισσότερο, αλλά ήμουν ένα παιδί έξι ετών».
Ήταν στα έξι χρόνια του όταν οι γονείς του πήραν διαζύγιο. Ο δεύτερος σύζυγος της μητέρας του, Steve Bennett, «ένας οικοδόμος με μια κόρη, την Emily, έμαθε στον θετό γιο του πώς να χρησιμοποιεί εργαλεία, την αξιοπρέπεια της χειρωνακτικής εργασίας, και ότι ένας αληθινός άντρας είναι, πάνω απ’ όλα, τρυφερός» γράφει το νέο βιβλίο.
Ακόμα και στους ανήλικους συμπρωταγωνιστές του στο «Μπέβερλι Χιλς» θα γινόταν ο ίδιος πατρική φιγούρα. «Μου έμαθε ότι είναι σημαντικό να λέω τη γνώμη μου όταν πρέπει» θυμάται σήμερα ένας από αυτούς, ο Camrey Bagley Fox. Ενώ μια άλλη συνάδελφός του, μητέρα και η ίδια, η Marisol Nichols, σχολιάζει ότι «καταλάβαινες ότι ήταν πολύ καλός πατέρας. Μου μιλούσε για τα κόλπα που έκανε, όπως να προσποιείται, τα Χριστούγεννα, ότι έρχεται ο Άγιος Βασίλης, κι εγώ του έλεγα τα δικά μου». Άλλωστε, μόλις έκλειναν οι κάμερες, απολάμβανε περισσότερο απ’ όλα να συζητάει για τη φάρμα του και την οικογένειά του. «Χαμογελούσε μιλώντας για τα παιδιά του, που αγαπούσε τόσο πολύ» γράφει η Wappler.
Όπως καταλήγει το βιβλίο: «Δεν θα ήθελε να τον θυμούνται σαν εφηβικό ίνδαλμα αλλά σαν έναν καλό άνθρωπο».
