Η Κάτια Δανδουλάκη είναι από τους ηθοποιούς που έχει πολλά να πει, όχι μόνο μέσα από τη δουλειά της αλλά και τις συνεντεύξεις της. Το διαπιστώσαμε ακόμα μία φορά μέσα από όσα εξομολογήθηκε στον Παύλο Τσίμα και στην εκπομπή του “Ναυαγοί”. Η ηθοποιός, που απολαμβάνουμε και μέσα από τις Άγριες Μέλισσες στο ρόλο της Ανέτ, ήταν καλεσμένη στο νέο podcast του δημοσιογράφου στο pod.gr. Μίλησε για τη ζωή, την καριέρα της, το #MeToo, τις μουσικές που αγαπά και τις στιγμές που δεν ξεχνά.
Μεγάλωσε στους Αμπελόκηπους. Από μικρή έπαιζε πιάνο αλλά ήξερε ότι δεν είναι προορισμένη για αυτό. Θέατρο έβλεπε στην αγκαλιά της μαμάς της από μικρή που, επειδή δεν είχε αδέρφια, την είχε “σούζα αλλά μεγαλωμένη με πολύ αγάπη”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“Όταν έπαιζα με τη Λαμπέτη ξεχνιόμουν στη σκηνή. Δεν πίστευα ότι ήμουν εκεί μαζί της, ξεχνούσα να μιλήσω, να παίξω τον ρόλο μου”, περιγράφει η Κάτια Δανδουλάκη για τα πρώτα της βήματα στον χώρο της υποκριτικής. Στην τηλεόραση έκανε ντεμπούτο το 1975 με μια μικρή συμμετοχή στη σειρά “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, ακολούθησε πρωταγωνιστικός ρόλος δύο χρόνια αργότερα και έκτοτε είναι μια από τις πιο αγαπημένες πρωταγωνίστριες του κοινού ενώ αποτελεί αναμφισβήτητα μέρος της τηλεοπτικής ιστορίας.
Δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στον άνθρωπο της ζωής της, Μάριο Πλωρίτη. με αφορμή τον ρόλο της Μάρμως που έπαιζε στη δεύτερη τηλεοπτική της συμμετοχή με την οποία γνώρισε τεράστια ανταπόκριση από τον κόσμο. “Όλη μου τη ζωή η ευχή μου και το όνειρό μου ήταν κάτι που πραγματοποιήθηκε. Ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο, τον Μάριο Πλωρίτη, με όλους τους τρόπους. Σαν να ήταν πατέρας μου, παιδί μου, σαν να ήταν ο εραστής μου, ο άνδρας μου, ο αδερφός μου. Όλες οι αγάπες του κόσμου ήταν εκεί για αυτό και νιώθω πραγματικά ότι ευλογήθηκα με πολύ υγεία. Μου έδωσε πολύ δύναμη αυτό.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η ίδια τονίζει ότι ήταν από αυτούς που την στήριξαν πολύ και την βοήθησαν σε όλη την πορεία της. Μίλησε και όμως για τις ενστάσεις της για το κίνημα #MeToo. “Θα ήμουν ευτυχής αν η γυναίκα που υφίσταται μια τέτοια παρενόχληση, την ίδια στιγμή να βγει να εξοργιστεί, να τα κάνει όλα λίμπα. Μαζί της κι εγώ. Δεν μπορεί όμως να το θυμηθώ μετά από πολλά χρόνια όταν κανένας δεν με εμπόδισε να πάω στο δωμάτιο κανενός. Ήταν η δική μου η απόφαση.”
“Ξέρεις γιατί είμαι κάθετη; Γιατί δεν μ’ αρέσει ο κόσμος να πιστεύει ότι ο καθένας που πέτυχε πέρασε από τα κρεβάτια 100 ανθρώπων. Όχι. Από κανένα κρεβάτι δεν πρόκειται να χρειαστεί να περάσεις όταν στηρίζεσαι στη δύναμη σου και ο άλλος τη σέβεται. Εμένα όλοι οι άνδρες με είχν στα πούπουλα. Οι καλύτεροι φίλοι μου μέσα στη δουλειά ήταν οι άνδρες”.
Οι μεγάλες επαγγελματικές επιτυχίες συνοδεύτηκαν όμως κι από δύσκολες προσωπικές στιγμές. “Κάποια στιγμή ένιωσα να σβήνει το φως μέσα μου. Δεν μπορούσα να φτάσω μέχρι την πόρτα. Ήταν υπερκόπωση και κατάθλιψη συγχρόνως”.
