Η Καλλιόπη Αθανασιάδη είναι επιζήσασα ενός φριχτού ατυχήματος που έγινε στις 26 Ιανουαρίου του 1970, όταν η ίδια ήταν τεσσάρων χρονών. Τη μέρα εκείνη το σχολικό λεωφορείο του εκπαιδευτηρίου «Γ. Κουμαντάκου» άρχισε ξαφνικά να καίγεται, παγιδεύοντας μέσα τα παιδιά του νηπιαγωγείου και του δημοτικού που επέστρεφαν στα σπίτια τους. Στην πολύκροτη δίκη– τα «καμένα παιδιά» γέμιζαν με τις πληγές τους τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων – κρίθηκαν τελικά ένοχοι ο ιδιοκτήτης του σχολείου και ο οδηγός του λεωφορείου στους οποίους υπεβλήθη ποινή φυλάκισης ενός έτους και έξι μηνών και ενός έτους και δύο μηνών αντίστοιχα.
Σήμερα, 50 χρόνια μετά, είναι η Προέδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργών Θώρακος–Καρδίας– Αγγείων και υπεύθυνη του Θωρακοχειρουργικού Τμήματος στον «Ευαγγελισμό». Στις 26 Ιανουαρίου ακριβώς, έκανε ένα post, μαζί με μία φωτογραφία παό τα παιδικά της χρόνια λίγο πριν από το ατύχημα, περνώντας ένα σημαντικό μήνυμα. Η ίδια όπως λέει, δεν δέχτηκε ποτέ bullying για την εμφάνισή της και σε αυτό έπαιξαν μεγάλο ρόλο η μητέρα της και οι φίλοι της. Μάλιστα από επιλογή της δεν έκανε ποτέ και πλαστικές επεμβάσεις.
50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ!
“Το τραγικό ατύχημα, όπως το χαρακτήρισαν εφημερίδες, «δραματικό» κατά τον εισαγγελέα Ι. Καρατζά (καταδίκασε τους 2 ενόχους σε έναν χρόνο φυλάκιση και απάλλαξε τους υπολοίπους), συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, συνέβη στις 26 Ιανουαρίου του 1970 όταν το σχολικό λεωφορείο του εκπαιδευτηρίου «Γ. Κουμαντάκου» επέστρεφε τα παιδιά του νηπιαγωγείου και του δημοτικού στα σπίτια τους. Θα ήθελα να πω, σε όσους βιώνουν μία αντίστοιχη κατάσταση, οτι εγώ δεν αντιμετώπισα κανένα bullying στο σχολείο μου ή τις παρέες μου. Δύο πράγματα βοήθησαν σε αυτό, η μητέρα μου και οι φίλοι μου. Η μητέρα μου μου έμαθε οτι σε πατάνε, όταν εσύ τους αφήνεις περιθώρια, ενώ οι φίλοι μου, όλοι με αγωγή από την οικογένεια τους, με στήριξαν στην οποιαδήποτε τρέλλα μου! Στους γκόμενους επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ, άλλοι μου χάρισαν αγάπη, άλλοι μου πρόσφεραν τον ουρανό με το άστρα κι άλλοι ένα μάθημα. Πολλοί θα προσπαθήσουν να σε μειώσουν (το συνειδητοποίησα στη δουλειά μου, ήταν όμως αργά, η μαμά μου με είχε ήδη προετοιμάσει για τη ζωή!), θα προσπαθήσουν να βρούν το σημείο εκείνο, που θεωρούν αδυναμία σου… Μην τους αφήσεις κανένα περιθώριο! Και για όσους αναρωτιούνται, κατ´επιλογή δεν έκανα αισθητικές επεμβάσεις… Να σας θυμίσω το τραγούδι… «Σ´όποιους αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!”
