Η είδηση της διάγνωσης του Bruce Willis με αφασία και, αργότερα, με άνοια, βύθισε στη θλίψη τους θαυμαστές του γοητευτικού ηθοποιού και η κατάστασή του είναι, δυστυχώς, μη αναστρέψιμη. Η κόρη που έχει αποκτήσει με την Demi Moore, Tallulah Willis, αποκάλυψε νέες λεπτομέρειες από την επιδείνωση της υγείας του πατέρα της.
Σε ένα άρθρο της στη Vogue έγραψε ότι «ήξερα εδώ και καιρό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά», αλλά προσπαθούσε να αποδώσει την «αδιαφορία» του πατέρα της στην αφοσίωσή του στην καινούρια οικογένεια που έχει δημιουργήσει και στις δύο ανήλικες κόρες του. Όμως όσο περνούσε ο καιρός, η 29χρονη άρχισε να το «παίρνει προσωπικά»: «Η αδιαφορία επιδεινώθηκε. Είχε αποκτήσει δύο μωρά με τη δεύτερη γυναίκα του, την Emma Heming Willis, και νόμιζα ότι δεν νοιαζόταν πια για εμένα.
»Παρόλο που αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια, το μυαλό μου συνέχισε να με βασανίζει: Δεν είμαι αρκετά όμορφη για τη μητέρα μου. Δεν είμαι αρκετά ενδιαφέρουσα για τον πατέρα μου».
Όταν έγινε η πρώτη διάγνωση, του 68χρονου ηθοποιού με αφασία, στις αρχές του 2022, και οι δύο οικογένειες εξέδωσαν μια κοινή ανακοίνωση στα social media, όπου ενημέρωσαν τους θαυμαστές του ότι η κατάστασή του τον αναγκάζει να αποσυρθεί από τον κινηματογράφο.
Όμως τα προβλήματα για τον Willis είχαν ξεκινήσει νωρίτερα, ενώ η Tallulah έδινε το δικό της αγώνα, κατά της ανορεξίας. «Ενώ ήμουν απορροφημένη από τη διατροφική διαταραχή μου, κατηγορώντας το Instagram, ο πατέρας μου αγωνιζόταν σιωπηρά. Έκανε κάθε είδος εξέτασης αλλά ακόμα δεν είχαμε μια διάγνωση».
«Ενώ ήμουν απορροφημένη από τη διατροφική διαταραχή μου, κατηγορώντας το Instagram, ο πατέρας μου αγωνιζόταν σιωπηρά. Έκανε κάθε είδος εξέτασης αλλά ακόμα δεν είχαμε μια διάγνωση».
Η πρώτη επώδυνη συνειδητοποίηση της σοβαρότητας της κατάστασής του ήρθε, για την Tallulah, το καλοκαίρι του 2021, σε έναν γάμο, όπου στη διάρκεια της ομιλίας που έβγαλε ο πατέρας της νύφης εκείνη ξέσπασε σε κλάματα γιατί σκέφτηκε ότι δεν θα ζούσε ποτέ αυτή τη στιγμή με το δικό της πατέρα. «Με έπιασε απελπισία. Σηκώθηκα από το τραπέζι της δεξίωσης, βγήκα έξω και ξέσπασα σε κλάματα».
Αυτή την περίοδο προσπαθεί να συγκεντρώσει όσο περισσότερες αναμνήσεις μπορεί από τον πατέρα της: Βγάζει μαζί του «τόνους φωτογραφιών» όποτε τον επισκέπτεται και αποθηκεύει ηχογραφήσεις της φωνής του. «Δημιουργώ ένα αρχείο για την ημέρα που δεν θα είναι πια εδώ, για να θυμάμαι εκείνον κι εμάς».
Η μετωποκροταφική άνοια με την οποία διαγνώστηκε τελικά «ευτυχώς δεν επηρεάζει την κινητικότητά του». Ο πατέρας της την αναγνωρίζει ακόμα, καθώς «φωτίζεται το πρόσωπό του όταν με βλέπει να μπαίνω στο δωμάτιο». Γνωρίζει ωστόσο ότι η κατάστασή του μπορεί να επιδεινωθεί ραγδαία και απρόβλεπτα.
«Το ξέρω ότι τα αποτελέσματα των εξετάσεων είναι δυσοίωνα, μόλις έχουμε αρχίσει να πενθούμε. Όταν μιλάω για τον Bruce, αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν: “είναι”, “ήταν”, “είναι”, “ήταν”. Κι αυτό γιατί αρνούμαι να εγκαταλείψω τις ελπίδες για τον πατέρα μου. Ανέκαθεν αναγνώριζα στοιχεία της προσωπικότητάς του σε εμένα και ξέρω ότι θα γινόμασταν πολύ καλοί φίλοι, αρκεί να είχαμε περισσότερο χρόνο».
