Όλοι μιλούν από χθες για την Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου που αποτελεί την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη
για τη θέση του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Με πλήρη επίγνωση της σημασίας της ψήφου εμπιστοσύνης σε μία γυναίκα για πρώτη φορά αναφορικά με το εν λόγω αξίωμα, ο πρωθυπουργός σύντομα και περιεκτικά εξήγησε το σκεπτικό του που μοιάζει πιο ανακουφιστικά επίκαιρο από ποτέ: «Ο πολίτης είναι γένους αρσενικού. Η Δημοκρατία, η Ελλάδα και η Πρόοδος, ωστόσο, είναι γένους θηλυκού. Και αυτές μάς καλούν στην μεγάλη υπέρβαση. Θεωρώ ότι είναι η ώρα να αποκτήσει η πατρίδα μας μία άξια Ελληνίδα στην κορυφαία πολιτειακή της θέση: Προτείνω, λοιπόν, για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, την πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου. […] Και ναι, η κυρία Σακελλαροπούλου είναι γυναίκα. Διακεκριμένη επιστήμων και ενεργός πολίτης. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζεται ακόμα από πολλές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών. Ε, λοιπόν, αυτό αλλάζει, ξεκινώντας από την κορυφή. Στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η Ελληνίδα παίρνει τη θέση που της αξίζει. […] Η επιλογή της πρώτης γυναίκας Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι μια από αυτές. Και είμαι περήφανος που την εισηγούμαι, ως ένα τολμηρό βήμα όλων μας προς το αύριο.»
Τα παραπάνω λόγια ίσως στους περισσότερους να ακούγονται ως φράσεις που γεμίζουν ένα κλασσικό τυπικό διάγγελμα, όμως, σε συνδυασμό με μία πολύ περίεργη συγκυρία άνετα χαρακτηρίζονται δικαίωση για την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου. Ένα χρόνο πριν -και κυρίως, εν αγνοία της- μεταξύ άλλων διακεκριμένων γυναικών (όπως Πρυτάνεις, Αντιδημάρχους κλπ) είχε κληθεί σε εκδήλωση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο να μιλήσει για «Γυναίκες σε Ανώτατες Ηγετικές Θέσεις». Τη δεδομένη στιγμή, δεν ήξερε φυσικά πόσο προφητική θα αποδεικνυόταν η εισήγησή της που μιλούσε με παραδείγματα για προσωπικότητες που κατάφεραν να χτίσουν όσα σήμερα θεωρούνται αυτονόητα στον δυτικό κόσμο, αλλά και να θέσουν επί τάπητος όσα ακόμα υπό περιπτώσεις οι γυναίκες διεκδικούν με άνισο ζύγι.
«Μητέρα, στην κάμαρά σου πήγαινε και τις δουλειές σου κοίτα, τον αργαλειό, την ρόκα […] τα πολλά λόγια δεν ταιριάζουνε παρά στους άνδρες μόνο, κι απ’ όλους πιο σε μένα’ γιατί εγώ τούτο το σπίτι κυβερνάω». Στην Οδύσσεια του Ομήρου, πριν από σχεδόν 3.000 χρόνια, βρίσκουμε, όπως αναφέρει η Mary Beard, το πρώτο καταγεγραμμένο παράδειγμα αμφισβήτησης του δημόσιου λόγου των γυναικών. Στην Ιταλία νόμος του 1919 επέτρεπε στις γυναίκες για λόγους ισότητας να ασκούν όλα τα επαγγέλματα και να καταλαμβάνουν θέσεις στον δημόσιο τομέα, εκτός από όσα συνδέονταν με τα καθήκοντα του δικαστή, του πολιτικού και την άμυνα του κράτους. Το 1947, σε συζήτηση στη Βουλή, διατυπώθηκαν απόψεις « η γυναίκα πρέπει να μείνει βασίλισσα του σπιτιού, όσο απομακρύνεται από την οικογένεια τόσο αυτή διαλύεται […] η δύσκολη τέχνη του δικάζειν απαιτεί μεγάλη ισορροπία και αυτή συχνά τους λείπει και για λόγους φυσιολογίας», ανέφερε σε μέρος της ομιλίας της η κα Σακελλαροπούλου.
Για εκείνη -σύμφωνα με την πρώτη της δήλωση, μετά την πρωθυπουργική ανακοίνωση- πρόκειται για μία «άκρως τιμητική επιλογή», καθώς θεωρεί πώς στο πρόσωπό της «τιμάται τόσο η Δικαιοσύνη όσο και η σύγχρονη Ελληνίδα». Πέρα από το ότι η χρονική στιγμή αποτελεί ορόσημο για την ελληνική δικαιοσύνη και γενικότερα πραγματικότητα -θυμίζουμε ότι είναι γόνος δικαστικής οικογένειας με ηχηρή παρουσία σε πολύκροτες υποθέσεις- το δεύτερο σκέλος της «σύγχρονης Ελληνίδας» είναι ευδιάκριτο ειδικά αν παρακολουθήσει κανείς την κα Σακελλαροπούλου στα social media.
Επιβεβαιώνει ότι μία γυναίκα με τη δική της μόρφωση, εμπειρία και προϋπηρεσία δεν θα μπορούσε παρά να μην τηρεί αδιάφορη στάση σε σχέση με όσα συμβαίνουν γύρω της, ακόμα κι αν πρόκειται για απλά καθημερινά γεγονότα. Ρίχνοντας λοιπόν, μια ματιά στο λογαριασμό στο Facebook, παρατηρήσαμε πως αγαπά τα ταξίδια, τις επισκέψεις σε μουσεία και αξιοθέατα, τις πεζοπορίες και τη θάλασσα, τα σπορ, υποστηρίζει μάλιστα ένθερμα τον πρωταθλητή του τέννις Στέφανο Τσιτσιπά. Στο προφίλ της στο μεταξύ, κατά καιρούς δημοσιεύει φωτογραφίες από κλασσικές ταινίες του Χόλιγουντ όπως τα «Όσα παίρνει ο άνεμος» και «Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ».
Παράλληλα, η μέχρι πρότινος Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας δε διστάζει να ποστάρει επαγγελματικά και οικογενειακά στιγμιότυπα· μοιράζεται συχνά πυκνά εικόνες από την παιδική της ηλικία, φωτογραφίες στις οποίες μας συστήνει τους δικούς της ανθρώπους: την κόρη της Νιόβη και τον σύντροφό της (επίσης νομικό) Παύλο Κοτσώνη, τη μητέρα και τη γιαγιά της… αλλά και τους μικρούς αδέσποτους φίλους που συναντά στον δρόμο. Προφανώς και τρέφει μία ιδιαίτερη αδυναμία στις γάτες, τουλάχιστον αν κρίνουμε από τις δημοσιεύσεις.
Συνοψίζοντας, όσο δίκαιη κι αν φαντάζει στα μάτια μας η επιλογή της κας Σακελλαροπούλου ως πρώτης υποψήφιας γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν είμαστε τόσο κοντόφθαλμοι για να παραβλέψουμε ότι είναι μία κίνηση που συνέβη εν έτει 2020 και αφορά σε μία καθαρά θεσμική θέση. Παρόλα αυτά, ας εστιάσουμε στην προκειμένη στο ότι αναμφίβολα αποτελεί ένα «κάλλιο αργά παρά ποτέ» βήμα που έχουμε απόλυτη ανάγκη για να πάμε μπροστά.
