Μετά τη διάγνωσή της με το Σύνδρομο του Δύσκαμπτου Ανθρώπου, από τα συμπτώματα του οποίου υπέφερε πολλά χρόνια παρόλο που δεν το γνώριζε, ακόμα και στη διάρκεια του αγώνα που έδωσε ο σύζυγός της με τον καρκίνο του λάρυγγα, έναν αγώνα που τελικά έχασε, η Céline Dion έχει αρχίσει πλέον να μιλάει ανοιχτά για τη κατάσταση της υγείας της.
Μεταξύ άλλων, προειδοποιεί για τους κινδύνους από την αλόγιστη χρήση φαρμάκων στην οποία κατέφυγε η ίδια στην προσπάθεια να ανακουφιστεί από τα προβλήματα που της προκαλούσε το σύνδρομο, όταν ακόμα δεν ήξερε την αιτία τους, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας των 00s: μυϊκούς σπασμούς, δυσκολία στην αναπνοή και στο τραγούδι και, κυρίως, εξάρσεις της νόσου όπου ολόκληρο το σώμα της κλείδωνε από τον πόνο.
Η πρώτη φορά που ένιωσε έναν σπασμό ήταν πριν από 20 χρόνια, στη διάρκεια μιας περιοδείας της στη Γερμανία: «Μετά το πρωινό άρχισα να νιώθω ξαφνικά έναν σπασμό και οι ασκήσεις φωνητικής μου τον επιδείνωσαν».
Η πρώτη φορά που ένιωσε έναν σπασμό ήταν πριν από 20 χρόνια, στη διάρκεια μιας περιοδείας της στη Γερμανία: «Μετά το πρωινό άρχισα να νιώθω ξαφνικά έναν σπασμό και οι ασκήσεις φωνητικής μου τον επιδείνωσαν».
Άρχισε να δοκιμάζει διάφορες θεραπείες, από ατμόλουτρα μέχρι μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, ενώ επισκεπτόταν τη μια ιατρική ειδικότητα μετά την άλλη, χωρίς αποτέλεσμα.
Καθώς τα συμπτώματα επιδεινώθηκαν στράφηκε στα φάρμακα για να μπορεί να αποδώσει στη σκηνή, μεταξύ αυτών σε αγωγές όπως το Valium. Ξεκίνησε από δόσεις όπως 2 mg, τις οποίες σταδιακά πολλαπλασίασε, φτάνοντας, σε κάποια φάση, να πάρει 90 mg για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας συναυλίας.
«Θα μπορούσε να με σκοτώσει. Δεν αναρωτιόμουν για τη δοσολογία γιατί δεν ήξερα από ιατρική. Νόμιζα ότι θα ήμουν καλά. Είχε αποτέλεσμα για λίγες μέρες, για λίγες εβδομάδες και μετά έπαψε να έχει. Δεν καταλάβαινα ότι θα μπορούσα να ξαπλώσω και να σταματήσω να αναπνέω. Και μαθαίνεις μέσα από τα λάθη σου».
«Νόμιζα ότι θα ήμουν καλά. Είχε αποτέλεσμα για λίγες μέρες, για λίγες εβδομάδες και μετά έπαψε να έχει. Δεν καταλάβαινα ότι θα μπορούσα να ξαπλώσω και να σταματήσω να αναπνέω».
«Ο κόσμος που με γνωρίζει αρκετά καλά ξέρει ότι δεν θα έπαιρνα φάρμακα απλά για να “φτιαχτώ”, να μαστουρώσω. Σε ολόκληρη τη ζωή μου έχω υπάρξει όσο περισσότερο επαγγελματίας μπορώ, ένα πειθαρχημένο, σκληρά εργαζόμενο άτομο, έκανα ό,τι χρειαζόταν για να διατηρώ τη φωνή μου σε φόρμα».
Μετά τη διάγνωσή της, τον Αύγουστο του 2022, έχει ξεκινήσει φαρμακευτική αγωγή, ανοσοθεραπεία, φωνητικές ασκήσεις και εντατική φυσικοθεραπεία, πέντε μέρες την εβδομάδα. Είναι μια «πλήρης απασχόληση» όπως σχολιάζει η γιατρός που έκανε τη διάγνωση, Dr. Amanda Piquet, η οποία προσθέτει ότι «δεν έχουμε εγκεκριμένα φάρμακα για τη συγκεκριμένη πάθηση. Σίγουρα κάποιοι ασθενείς μου παρουσιάζουν σαφή βελτίωση με τις θεραπείες που ακολουθούν, αλλά χρειαζόμαστε κλινικές δοκιμές και έρευνες για να ξέρουμε ποια είναι πραγματικά η καλύτερη».
