Μια μεταθανάτια επιθυμία ακούγεται σχεδόν ιερή, αλλά τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα όταν περιλαμβάνει τη θανάτωση ενός υγιούς ζώου. Αυτό συνέβη στην περίπτωση του Alain Delon, που είχε ζητήσει, σε περίπτωση που θα έφευγε από τη ζωή πριν από τον σκύλο του, Loubo, να γίνει ευθανασία στο κατοικίδιό του και να ταφεί μαζί του.
Οι φιλοζωικές οργανώσεις ξεσηκώθηκαν μπροστά σε αυτή την προοπτική και τελικά, τα παιδιά του ηθοποιού, που πέθανε σε ηλικία 88 ετών, αποφάσισαν να μην εκπληρώσουν την επιθυμία του, όπως επιβεβαιώθηκε από το ίδρυμα Brigitte Bardot Foundation και την κόρη του Delon, Anouchka.
Ειδικότερα, εκπρόσωπος του ιδρύματος δήλωσε πως «η Anouchka Delon μου είπε ότι ο Loubo είναι μέλος της οικογένειας και θα τον κρατήσουν. Δεν θα του γίνει ευθανασία».
Νωρίτερα η γαλλική φιλοζωική οργάνωση SPA, μία μόνο από τις πολλές που είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους στην ευθανασία του ζώου, είχε πει: «Η ζωή ενός ζώου δεν θα έπρεπε να εξαρτάται από εκείνη ενός ανθρώπου. Ευχαρίστως η SPA να πάρει τον σκύλο και να του βρει μια οικογένεια».
«Η ζωή ενός ζώου δεν θα έπρεπε να εξαρτάται από εκείνη ενός ανθρώπου. Ευχαρίστως η SPA να πάρει τον σκύλο και να του βρει μια οικογένεια».
Ο Delon είχε σκύλους σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Μάλιστα ο ηθοποιός είχε ένα κοιμητήριο ζώων στο σπίτι του, La Brûlerie, νοτιοανατολικά του Παρισιού, όπου είχαν θαφτεί τουλάχιστον 35 από τα σκυλιά που είχε υιοθετήσει κατά καιρούς.
Ο τελευταίος τετράποδος σύντροφός του, Loubo, είχε υιοθετηθεί το 2014 από ένα καταφύγιο και ήταν τόσο σημαντική η παρουσία στη ζωή του ώστε τα παιδιά του, ο 59χρονος Anthony, η 33χρονη Anouchka και ο 30χρονος Alain-Fabien, τον είχαν συμπεριλάβει στην κοινή ανακοίνωση του θανάτου του: «Ο Alain-Fabien, η Anouchka, ο Anthony, καθώς και ο Loubo, ανακοινώνουν με βαθιά θλίψη τον θάνατο του πατέρα τους».
Άλλωστε και ο ίδιος ο Delon είχε πει για τον Loubo, το 2018: «Είναι ο σκύλος των τελευταίων χρόνων της ζωής μου… τον αγαπάω σαν παιδί. Σε όλη μου τη ζωή είχα 50 σκυλιά, αλλά με αυτόν απέκτησα μια ξεχωριστή σχέση. Θα του λείψω όταν δεν θα βρίσκομαι πια εδώ. Αν πεθάνω πριν από αυτόν, θα ζητήσω από τον κτηνίατρο να τον θανατώσει μαζί μου, να τον κοιμίσει στην αγκαλιά μου. Προτιμώ αυτό παρά να τον αφήσει να υποφέρει και να πεθάνει πάνω στον τάφο μου».
Εύλογα, βέβαια, προκύπτει το ερώτημα αν ένας γονιός θα ζητούσε την ευθανασία του παιδιού του, δίποδου ή τετράποδου, μετά τον δικό του θάνατο.
