Το πρώτο απόσπασμα από τα απομνημονεύματα της Lisa Marie Presley «From Here to the Great Unknown» κυκλοφόρησε. Σημειώνεται ότι το βιβλίο, το οποίο αναφέρεται στα πρώιμα χρόνια της Lisa Marie με τον πατέρα της Elvis, ολοκλήρωσε η κόρη της Lisa Marie, Riley Keough, καθώς η μητέρα της απεβίωσε το 2023 σε ηλικία 53 ετών.
«Όπου ήταν δυνατόν, τα έγραψα ακριβώς όπως τα έλεγε», γράφει η Riley στα απομνημονεύματα για τη μεταγραφή των κασετών με τις αναμνήσεις που της είχε αφήσει η μαμά της. «Σε άλλες περιπτώσεις, επεξεργάστηκα τα λόγια της μητέρας μου για λόγους σαφήνειας ή για να φτάσω σε αυτό που ξέρω ότι ήταν η ρίζα αυτού που προσπαθούσε να μεταφέρει. Αυτό που είχε μεγαλύτερη σημασία για μένα ήταν να νιώθω ότι το τελικό αποτέλεσμα ακούγεται σαν εκείνη, ότι μπορώ να την αναγνωρίσω αμέσως στις σελίδες, και μπορώ».
Το πρώτο απόσπασμα του βιβλίου, καλύπτει τα πάντα, από τον δεσμό της Lisa Marie με τον πατέρα της (ο οποίος πέθανε το 1977, όταν εκείνη ήταν 9 ετών), τις ρομαντικές της σχέσεις, το βάλσαμο της μητρότητας, τον καταστροφικό θάνατο του γιου της Benjamin, αδελφού της Riley, και τη λυτρωτική γέννηση της εγγονής της Tupelo, της 2χρονης κόρης της Riley με τον σύζυγό της Ben Smith-Petersen.
«Οι κασέτες είναι ένα απίστευτο πορτρέτο της δύναμης που είχε», λέει η Riley για τη μητέρα της σε μια συνέντευξη στο PEOPLE. «Ανάλογα με την ημέρα και τη διάθεσή της, μπορεί να ακούγεται κλεισμένη ή αφηρημένη, ευάλωτη και ανοιχτή ή ενοχλημένη και κλειστή, αισιόδοξη, θυμωμένη, τα πάντα. Την ακούς σε όλες τις φάσεις της».
Lisa Marie Presley Remembers Dad Elvis Showing up to Her Parent-Teacher Conference (Exclusive) https://t.co/UMDbxihQvi
— People (@people) September 25, 2024
Ο Elvis στο σχολείο της κόρης του
Διαβάστε παρακάτω ένα απόσπασμα, όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο, και δείχνει μια πιο ανθρώπινη πλευρά του μεγάλου σταρ, Elvis Presley.
«Το να πηγαίνω στις συναυλίες του ήταν το αγαπημένο μου πράγμα. Ήμουν τόσο υπερήφανη. Με έπαιρνε από το χέρι και με ανέβαζε στη σκηνή. Μετά με τοποθετούσε στη θέση που έπρεπε στο κοινό, συνήθως με τον παππού μου, το ν Vernon (πατέρα του Elvis).
Ο ηλεκτρισμός αυτών των παραστάσεων. Δεν έχω νιώσει τίποτα που να πλησιάζει αυτό το συναίσθημα, ποτέ. Η λέξη “ηλεκτρισμός” είναι τόσο γενική, αλλά πραγματικά έτσι ένιωσα. Μου άρεσε να τον βλέπω να παίζει. Είχα ορισμένα τραγούδια που μου άρεσαν – το Hurt και το How Great Thou Art. Του ζητούσα να τραγουδήσει αυτά τα τραγούδια για μένα και πάντα έλεγε ναι.
Δεν μου άρεσε, ωστόσο, να με φωτίζουν τα φώτα της δημοσιότητας ή να μου ζητούν να σηκωθώ μπροστά σε όλους. Στο Λας Βέγκας, κατά τη διάρκεια της παραμονής του, παρουσίασε τον Βέρνον, στη συνέχεια κοίταξε προς το μέρος μου και θυμάμαι ότι σκέφτηκα: “Ω Θεέ μου, ω Θεέ μου, σε παρακαλώ, μην το κάνεις”. “Lisa, σήκω”. Δεν είναι ότι δεν τον αγαπούσα. Λάτρευα το φως του, του ταίριαζε η σκηνή, απλώς δεν ήταν κάτι φυσικό σε εμένα. Το απεχθανόμουν. Αλλά σε άλλους, λιγότερο προβεβλημένους τρόπους, απολάμβανα τη φήμη μαζί του.
Στο Λος Άντζελες πήγα σχολείο στο John Thomas Dye, στους λόφους του Bel Air. Ακόμα μερικές φορές περνάω από εκεί για να θυμηθώ τη μέρα που ο πατέρας μου ήρθε σε μια σύσκεψη γονέων-δασκάλων. Ήξερα ότι θα ερχόταν και δεν μπορούσα να περιμένω. Μπορούσα να νιώσω τη νευρικότητα και τον ενθουσιασμό των δασκάλων. Οι μικροί μου φίλοι και συμμαθητές ήταν τόσο ενθουσιασμένοι που εγώ ενθουσιάστηκα ακόμα περισσότερο – όλοι έτρεχαν σαν τρελοί.
Τότε εμφανίστηκε ο πατέρας μου. Βγήκε από το αυτοκίνητο και φορούσε ένα αξιοπρόσεκτο ντύσιμο – μαύρο παντελόνι και μια μπλούζα – αλλά φορούσε επίσης μια μεγαλοπρεπή ζώνη με αγκράφες και κοσμήματα και αλυσίδες, καθώς και γυαλιά ηλίου. Κάπνιζε ένα πούρο. Τον συνάντησα στο αυτοκίνητο και περπάτησα μαζί του στο διάδρομο, και θυμάμαι μόνο την αίσθηση ότι περπατούσα δίπλα του, κρατώντας το χέρι του».
