Η Κατερίνα Διδασκάλου είναι γνωστή πέρα από τις υποκριτικές της ικανότητες και για το πάντα κομψό και νεανικό της στυλ. Η ηθοποιός, που φέτος πρωταγωνιστεί στις θεατρικές παραστάσεις «Η πόρνη από πάνω» και «Το Χελιδόνι», έδωσε το παρόν στην κοπή της πίτας στο Θέατρο Μουσούρη και φωτογραφήθηκε χαμογελαστή με τους συνεργάτες της.
Για την περίσταση επέλεξε ένα βελούδινο wrap dress σε μοβ χρώμα, το οποίο συνδύασε άψογα με μαύρο καλσόν, δίνοντας μια πιο rock νότα στο look, με τα μάυρα αρβυλάκια της. Διατήρησε το μακιγιάζ της σε φυσικούς τόνους και ολοκλήρωσε το look με μακριά κοσμήματα στον λαιμό.
Λίγα λόγια για τις φετινές παραστάσεις του θεάτρου Μουσούρη
«Η πόρνη από πάνω»
Η παράσταση «Η Πόρνη από πάνω» παίζεται φέτος για 12η χρονιά, με εξίσου μεγάλη επιτυχία. Ο μονολόγος του Αντώνη Τσιπιανίτη όλα αυτά τα χρόνια ενθουσιάζει και συγκινεί το κοινό, καθώς τα σημαντικά μηνύματα του έργου περνούν στους θεατές μέσα από το χιούμορ και τη συγκίνηση. Η Ερατώ -η νοικοκυρά από κάτω- μιλάει για τον έρωτα, την απόρριψη, την προδοσία, τη βαναυσότητα σε βάρος των γυναικών, τους διεφθαρμένους δημόσιους λειτουργούς, την έλλειψη αυτοεκτίμησης. Με υπομονή και στωικότητα ζει στο περιθώριο, μέχρι την ημέρα που στο από πάνω διαμέρισμα μετακομίζει μια πόρνη. Και τότε…
«Το χελιδόνι»
Με το βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό έργο του βραβευμένου Καταλανού συγγραφέα Γκιλιέμ Κλούα, «Το Χελιδόνι», συναντιούνται στη σκηνή του θεάτρου Μουσούρη, η Κατερίνα Διδασκάλου και ο Δημήτρης Τσίκλης. Το κείμενο αναφέρεται στην τρομοκρατική επίθεση στο μπαρ Pulse, τον Ιούνιο 2016, αλλά και στις τραγωδίες στο Μπατακλάν, στη Νίκαια, στη Βαρκελώνη, χωρίς να μένει στον τρόμο. Μπροστά στην Αμέλια και τον Ραμόν ανοίγονται δυο μονοπάτια: του μίσους και της απομόνωσης και το άλλο του διαλόγου και της κοινής διαδρομής. Θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν τα τραύματα της ζωής τους ή θα αναγνωρίσουν ο καθένας τον εαυτό του μέσα στον άλλον; Για την Αμέλια, μια μητέρα πληγωμένη στα βάθη της ψυχής της από τη χειρότερη απώλεια, αυτή του παιδιού της, μέτρο του ανθρώπου είναι ο πόνος. Αυτό που μας κάνει ανθρώπους είναι να μπορούμε να νιώθουμε τον πόνο των άλλων σαν δικό μας. Αυτό μας ξεχωρίζει από τα κτήνη, λέει. Σε απόσταση ασφαλείας από την κοινωνία έχει κλειστεί σε μια ζωή γεμάτη μουσική, ως αυστηρή δασκάλα φωνητικής και τραγουδιού. Σε αυτή την ασκητική απομόνωση εισβάλλει ο Ραμόν, ένας νέος με εντελώς διαφορετική στάση για τη ζωή, ο οποίος επιμένει να τον διδάξει το περίφημο «Χελιδόνι», προκειμένου να τραγουδήσει σε μια τελετή για τη μνήμη της μητέρας του, την οποία έχει χάσει πρόσφατα. Καθώς το μάθημα προχωράει οι δυο ήρωες αποκαλύπτουν λεπτομέρειες για το παρελθόν τους, που χάραξε ανεξίτηλα η Μουσουλμανική τρομοκρατική επίθεση την περασμένη χρονιά και διδάσκουν ο ένας στον άλλον την αποδοχή και το πώς να προχωρήσουν με δύναμη προς το μέλλον.
