Στο κέντρο της Αθήνας εντόπισε ο φωτογραφικός φακός την Ηλιάνα Παπαγεωργίου και την Έλενα Χριστοπούλου. Οι δύο φίλες και συνεργάτιδες περπατούσαν πιασμένες χέρι χέρι και έδειχναν ιδιαίτερα χαλαρές και ευδιάθετες.
Και οι δυο τους ήταν πολύ κομψά και άνετα ντυμένες, με την Ηλιάνα Παπαγεωργίου να συνδυάζει ένα τζιν παντελόνι με πουκάμισο και λευκά sneakers και την Έλενα Χριστοπούλου να επιλέγει ένα φλοράλ φόρεμα σε λευκή και κόκκινη απόχρωση. Η Ηλιάνα Παπαγεωργίου, που πρόσφατα μας ταξίδεψε στην Νέα Υόρκη και το Μαλιμπού μέσα από τις αναρτήσεις της, κράτησε μια Dionysus bag του οίκου Gucci, που φέρει την υπογραφή του Alessandro Michele και ολοκλήρωσε το look της με μαύρα γυαλιά ηλίου.
Η Έλενα Χριστοπούλου από την άλλη κράτησε μία μεγάλη τσάντα με print, ενώ ιδιαίτερο ύφος στο look της έδωσαν οι κάλτσες της. Τόνισε τα χείλη της με κόκκινο κραγιόν και είχε τα μαλλιά της πιασμένα ψηλά. Ολοκλήρωσε το look με μεγάλα, χρυσά σκουλαρίκια.
Τις δύο γυναίκες ενώνει μια βαθιά φιλία που μετρά αρκετά χρόνια. Σε πρόσφατη συνέντευξή της η Έλενα Χριστοπούλου είχε αναφερθεί στις δυσκολίες που έχουν κληθεί να αντιμετωπίσουν μαζί.
«Δεν έχω υπάρξει ποτέ με αρκετά χρήματα. Προέρχομαι από μία οικογένεια που δούλευε μόνο ο μπαμπάς μου και εγώ πάντα πάλευα, αλλά ωραία ήταν και τότε. Χρέη ευτυχώς δεν είχα. Αυτό που έχει πει και η Ηλιάνα πρόσφατα, είχαμε πέντε ευρώ να πάρουμε να φάμε μία πίτσα. Καθόμασταν μπροστά σε μία μικρή τηλεόραση και όλα αυτά είναι πριν 4-5 χρόνια, δεν είναι τόσο παλιά», είχε πει αναφερόμενη στις οικονομικές δυσκολίες που πέρασε στο πλευρό της Ηλιάνας Παπαγεωργίου.
Σε παλαιότερη, κοινή τους συνέντευξη Έλενα Χριστοπούλου και Ηλιάνα Παπαγεωργίου αναφέρθηκαν στις παράλληλες ζωές τους όσο η τελευταία βρισκόταν στο εξωτερικό, η Ηλιάνα είχα πει χαρακτηριστικά: «Ταλαιπωρήθηκα, το έκρυψα. Εκείνη όμως πάντα το ήξερε και ήταν εκεί. Γι’ αυτό ήταν κάθε μέρα στα τηλέφωνα μαζί μου. Καταλάβαινε από τον τρόπο που της μιλούσα κάθε φορά πως ήθελα να γυρίσω και φρόντιζε για αυτό. Ποτέ δεν ήμουν ευτυχισμένη στην Αμερική. Ποτέ δεν εκτίμησα τη δουλειά που έκανα. Δεν το έβλεπα σαν μια μεγάλη ευκαιρία. Ένιωθα πάντα ότι ήμουν μακριά από το σπίτι μου. Ήταν λάθος μου γιατί δεν το έζησα»
