Πολυσυζητημένη επωνυμία για την αμερικανική πολιτική σκηνή την οποία δεν χάρηκε στο πρόσφατο παρελθόν η μοναχοκόρη Τσέλσι Κλίντον, δεν απόλαυσαν οι δίδυμες Τζένα και Μπάρμπαρα Μπους, δεν διανοήθηκαν οι Μάλια και Σάσα Ομπάμα. Αντιθέτως, ανυποψίαστα σήμερα αυτό το τίτλο κατέχει, κατά μεγαλοπρεπή παραχώρηση, η Ιβάνκα Τραμπ. Η κομψότατη και φωτογενής 35χρονη κόρη του 45ου προέδρου των ΗΠΑ, πρώην μοντέλο, και επιχειρηματίας στο τομέα της μόδας.
Ενδυματολογικά επιμελημένη, αισθητικά κοσμιότατη, συνεσταλμένα μοδάτη, με τα αβίαστα κυματιστά ξανθά της μαλλιά, το αστραφτερό της χαμόγελο και τις μακριές γάμπες της να καταλήγουν σε ταπεινές γόβες στιλέτο, θα μπορούσε ως μητέρα τριών παιδιών να ενσαρκώνει την αγνή οικογενειακή τρυφερότητα σε μετεφηβικές ρπμαντικές κωμωδίες του Χόλιγουντ. Κι όμως. Με τις σαγηνευτικές διεθνείς εμφανίσεις της στο πλευρό του πλανητάρχη μπαμπά της η ύψους 1,80 μ. θυγατέρα του έχει εξάψει τη φαντασία των υποστηρικτών του προέδρου οι οποίοι εκφράζουν στο πρόσωπο της λατρεία που αντιστοιχεί σε μια πριγκίπισσα. Αδιάφορο αν προέρχεται από μια δημοκρατική χώρα που δεν γνώρισε ούτε ανέχθηκε ποτέ βασιλιάδες.
Παρόλα αυτά, είτε από καθαρό νεποτισμό μιας υπό εκκόλαψη πολιτικής δυναστείας είτε χάριν πατρικής μεγαλοψυχίας ή εξαιτίας, τέλος,μιας επικοινωνιακής ανάγκης η γλυκομίλητη Ιβάνκα είναι κάτι παραπάνω από ισχυρό πολιτισμικό σύμβολο αίγλης της νέας προεδρίας. Συνιστά πλέον κεντρικό πρόσωπο κατά τους πρώτους μήνες της θητείας του μπαμπά της στο Λευκό Οίκο. Μετέχει σε ηγετικές συναντήσεις και διαπραγματεύσεις, έχει διαβάθμιση υψηλής ασφαλείας και πρόσβαση σε ευαίσθητα κρατικά υλικά, διαθέτει γραφείο στην επίζηλη Δυτική πτέρυγα και φέρει επισήμως το τίτλο της αμισθί συμβούλου του, και πολυεκατομμυριούχου βεβαίως, πατέρα – προέδρου.
Με δυο λόγια ασκεί παγκόσμια επιρροή. Ήδη κάθισε με άνεση ανάμεσα στις πιο ισχυρές γυναίκες στο κόσμο, όπως και η καγκελάριος Μέρκελ και η διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, μέσα στο μεσάτο απαλά ροζ με κοριτσίστικους φιόγκους φόρεμα της κατά τη σύνοδο κορυφής της G20 στο Αμβούργο της Γερμανίας. Ωστόσο οι προφανείς ελλείψεις της σε πολιτική εμπειρία επιφέρουν επικρίσεις στη δημόσια εικόνα της. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι απλώς δεοντολογικό σε ότι αφορά τη ευνοϊκή μεταχείριση ενός εξ’ αίματος συγγενούς. Το ζήτημα είναι αν παραμένει το αγαπημένο κοριτσάκι του μπαμπά που χρησιμοποιεί χωρίς να τον ρωτήσει την πιστωτική του κάρτα ή διαθέτει την αξιοπιστία και τη ικανότητα να διαχειρισθεί κατάλληλα μια υπεύθυνη δημόσια θέση.
Αργά ή γρήγορα ο πλανήτης θα μάθει τι πραγματικά ισχύει. Και όχι όπως το πληροφορήθηκε για την κόρη του Νίξον Τζούλι η οποία υπερασπίστηκε τη ακεραιότητα του πατέρα της κατά τη διάρκεια της σκανδάλου Γουοτεργκέιτ. Θα ήταν άλλωστε χαστούκι στο λαμπερό ίματζ της Ιβάνκας να γράψουν γι αυτήν ότι: “είναι η μόνη πάνω από την ηλικία των είκοσι γυναίκα στην Αμερική, που εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο πατέρας της είναι ακριβώς αυτό που νόμιζε ότι ήταν έξι χρονών”.
Από τον Δημήτρη Παγαδάκη.
