Μαζί με το δικαίωμα να κάνεις επιτέλους μόνο ό,τι γουστάρεις. Κάτι σαν την εφηβεία δηλαδή, αλλά χωρίς τις ανασφάλειες.
Στο χιούμορ του Κρις Ροκ θα μπορούσε ν’ απαντήσει με την αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που δεν κουβαλάει την εμφάνιση της συζύγου του σαν στίγμα (πολύ περισσότερο όταν δεν είναι στίγμα), αλλά σαν μια εμφάνιση, η οποία λόγω της ωραιότητας της συγκεκριμένης γυναίκας θα μπορούσε να δημιουργήσει τάση.
Ανήκω σε μια γενιά που ως παιδιά μάς έραβαν.
Όταν το «Εν Ψυχρώ» του Τρούμαν Καπότε και το «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι γίνονται οδυνηρά επίκαιρα.
Συνέχισε. Το νόημα είναι εδώ, τα κατάφερες, και ελπίζω να καταφέρεις να εμπιστευθείς ξανά.
