Η δολοφονία του κοριτσιού με το γιορταστικό όνομα Κυριακή, μπροστά στα σκαλιά του αστυνομικού τμήματος των Αγίων Αναργύρων, δίπλα στο κουβούκλιο του φρουρού, έχει ξεσηκώσει τεράστια οργή.
Κάθε γιορτή δομείται γύρω από την τροφή αφού η παροχή της από την οικογένεια είναι η πρωταρχική μορφή της εξουσίας της, την ίδια στιγμή που είναι η πρωταρχική μορφή της αγάπης της.
Με φόντο τον ξύλινο σιδηροδρομικό σταθμό από όπου κάποτε περνούσε το Όριεντ Εξπρές και η γραμμή Θεσσαλονίκη – Κωνσταντινούπολη.
Ποιος είναι αυτός που θα περιγράψει τη χαρά και πού θα τη βρούμε.
Η διήγηση μόνο δεν φτάνει.
Πώς αλλάζει μια κοινωνία; Πότε οι άνδρες σταματούν να υποτιμούν τις γυναίκες, οι ντόπιοι να υποβιβάζουν τους πρόσφυγες και όλοι μαζί να περιθωριοποιούν τους διεμφυλικούς;
Η διακόσμηση του σπιτιού μας ενίοτε είναι πιο φλύαρη από οποιονδήποτε τρίτο αποπειράται να μιλήσει για μας.
Ενώ οι γυναίκες αποδείχθηκε πως ήταν έτοιμες και ώριμες για την ελευθερία, οι άντρες αποδείχθηκαν ετεροκαθοριζόμενοι.
Ποτέ δεν είναι πολύ αργά για να κάνεις καινούριες φίλες.
Αυτοί που τις συλλαμβάνουν, βλέπουν, μυρίζονται σαν τα σκυλιά την εσωτερική αντίσταση.
Η πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό, ύστερα στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο μεταπτυχιακό, στην πρώτη του δουλειά. Εκεί μετράς τους αποχωρισμούς.
Ένα κείμενο με αφορμή το 17χρονο κορίτσι από το Περιστέρι, που φέρεται να δολοφόνησε ο σύντροφός του.
Η συγγραφέας και συνεργάτιδα του Marie Claire θυμάται την ανεξέλεγκτη φωτιά που κατέκαψε δάση, σπίτια, παιδικά όνειρα και αναμνήσεις, συνέτριψε οικογένειες και στοίχισε τη ζωή 102 ανθρώπων, παραλίγο και τη δική της.
Αυτό τον τίτλο θα έβαζα στη δίκη της κλειδαρότρυπας, όπως ήταν αυτή του Johnny Depp και της Amber Heard.
