Αρκεί να διαβάσουμε τις ειδήσεις της ημέρας για να αισθανθούμε ότι ζούμε στη χειρότερη εποχή της ιστορίας της ανθρωπότητας: οι τίτλοι που μας κατακλύζουν μιλούν για πολέμους, φτώχεια, κλιματική αλλαγή και μεγάλες φυσικές καταστροφές.
Ωστόσο ένας ειδικός, ο Steven Pinker, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, σε ένα νέο βίντεο που μοιράστηκε το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, μας υπενθυμίζει, με ψυχραιμία, ότι δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο. Μάλιστα, όπως εξηγεί, από κάποιες απόψεις ζούμε στην καλύτερη εποχή έως σήμερα:
«Το προσδόκιμο ζωής τη στιγμή της γέννησης βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε επίπεδα υψηλότερα από ποτέ. Για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, ήταν γύρω στα 30 χρόνια. Σήμερα, παγκοσμίως, είναι γύρω στα 70, και ακόμα περισσότερα στον αναπτυγμένο κόσμο. Επίσης είμαστε πιο άνετοι οικονομικά. Το ποσοστό του πληθυσμού που ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας είναι χαμηλότερο από ποτέ, παρόλο που ο παγκόσμιος πληθυσμός είναι μεγαλύτερος από ποτέ. Επιπλέον, είμαστε πιο ασφαλείς. Μέσα στις τελευταίες δεκαετίες τα ποσοστά ανθρωποκτονιών έχουν μειωθεί. Ενώ σε επίπεδα ευτυχίας, παρόλο που διαφοροποιούνται από χώρα σε χώρα, είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ό,τι στο παρελθόν».
«Το προσδόκιμο ζωής τη στιγμή της γέννησης βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε επίπεδα υψηλότερα από ποτέ. Για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, ήταν γύρω στα 30 χρόνια. Σήμερα, παγκοσμίως, είναι γύρω στα 70, και ακόμα περισσότερα στον αναπτυγμένο κόσμο».
Αναγνωρίζει φυσικά ότι η πρόοδος δεν είναι ισότιμη σε ολόκληρο τον πλανήτη ούτε ακολουθεί μια γραμμική πορεία. Υπάρχουν, μάλιστα, πολλά πισωγυρίσματα.
«Οι θάνατοι σε πολέμους έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, λόγω της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, λόγω των πολέμων στην Αιθιοπία, στο Σουδάν και τη Γάζα. Έτσι, έχουμε εξαλείψει 30 χρόνια προόδου. Είμαστε στα επίπεδα όπου ήμασταν στις αρχές των 90s, αν και σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι ήμασταν στα 50s, 60s, 70s και 80s, για να μην πούμε και για τους δύο παγκόσμιους πολέμους».
Ο ειδικός προσθέτει επίσης ότι η δημοκρατία μπορεί παγκοσμίως να μη ζει την καλύτερη εποχή της, αλλά σίγουρα είναι σε καλύτερη θέση από ό,τι «στις δεκαετίες του ‘90, του ‘80 και του ‘70, πόσο μάλλον παλαιότερα. […] Ο κόσμος ξεχνάει ότι στη δεκαετία του ’70 υπήρχαν μόνο 33 δημοκρατικά πολιτεύματα. Η μισή Ευρώπη ήταν πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και κυβερνείτο από απολυταρχικά κομμουνιστικά δικτατορικά καθεστώτα. Σχεδόν όλη η Λατινική Αμερική είχε στρατιωτικές δικτατορίες. Η Ισπανία και η Πορτογαλία είχαν σχεδόν φασιστικές στρατιωτικές δικτατορίες. Όλες αυτές οι χώρες είναι σήμερα δημοκρατικές [την ίδια περίοδο επικρατούσε και στην Ελλάδα δικτατορία]».
«Ο κόσμος ξεχνάει ότι στη δεκαετία του ’70 υπήρχαν μόνο 33 δημοκρατικά πολιτεύματα. Η μισή Ευρώπη ήταν πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και κυβερνείτο από απολυταρχικά κομμουνιστικά δικτατορικά καθεστώτα».
Γιατί όμως μια ματιά στις ειδήσεις της ημέρας αρκεί για να είμαστε απόλυτα απαισιόδοξοι; «Η δημοσιογραφία, καθώς καθορίζεται από τα γεγονότα, παρουσιάζει την κατάσταση στον κόσμο εκ των πραγμάτων πιο αρνητική από ό,τι είναι, γιατί ό,τι συμβαίνει ξαφνικά είναι πολύ πιθανότερο να είναι άσχημο παρά καλό, αφού τα καλά πράγματα χρειάζονται χρόνο, ενώ μπορεί να καταστραφούν σε ένα δευτερόλεπτο. Αρκεί ένας ελεύθερος σκοπευτής ή ένας τρομοκράτης για να σπείρει ένα πλήθος από άσχημες ειδήσεις. Το γεγονός ότι σε μια χώρα δεν συμβαίνουν μαζικοί πυροβολισμοί δεν συνιστά είδηση, οπότε δεν θα το μάθετε ποτέ».
Δείτε το βίντεο:
View this post on Instagram
