Mετά το πρώτο άλμπουμ των Cranberries, το κοινό νόμιζε πως ερχόταν και πάλι αντιμέτωπο με ένα συγκρότημα το οποίο θα ακολουθούσε την κελτική ροκ παράδοση, πράγμα που σήμαινει λαμπερές και θλιβερές μπαλάντες που έβρισκαν κέντρο στο συναίσθημα με τη βοήθεια της φωνής της Dolores O’Riordan. Mε το κομμάτι Zombie, κατάλαβε ότι έκανε μεγάλο λάθος.
Οι στίχοι του Zombie ήταν εμπνευσμένοι από τον πόλεμο στην Ιρλανδία με τη μουσική να είναι γεμάτη ηλεκτρικές κιθάρες, έντονα μπάσα και την ερώτηση “Τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι σου Zombie” να προβληματίζει όλους όσους την άκουγαν.
Ο πόνος της ήταν πραγματικός: Το Ζοmbie ήταν μια σπλαχνική απάντηση στον θάνατο δύο παιδιών σε βομβαρδισμό του ΙRΑ στην πόλη Cheshire του Warrington. Ο τρίχρονος Johnathan Ball σκοτώθηκε ακαριαία όταν δύο βόμβες κρυμμένες σε κάδους απορριμμάτων πυροδoτήθηκαν σε έναν πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο τον Μάρτιο του 1993. Ο Tim Parry, ηλικίας 12 ετών, πέθανε πέντε ημέρες αργότερα.
Η τραγουδίστρια εκείνη την περίοδο βρήκε τον εαυτό της έντονα επηρεασμένο από την τραγωδία. «Θυμάμαι να βλέπω μία από τις μητέρες στην τηλεόραση, απλά να καταστρέφεται», δήλωσε στο περιοδικό Vox το 1994. “Ένιωσα τόσο λυπημένη γι ‘αυτήν, τον είχε στην κοιλιά της για εννέα μήνες, πέρασε όλη την πρωινή ναυτία, και μερικά καθάρματα που νόμιζαν ότι κάτι έκαναν, έκαναν τελικά αυτό το πράγμα”
H τραγουδίστρια προσεβλήθη ιδιαίτερα με το γεγονός ότι οι τρομοκράτες ισχυρίστηκαν ότι έχουν κάνει αυτές τις πράξεις στο όνομα της Ιρλανδίας. “Ο IRA δεν είμαι εγώ, δεν είμαι ο IRA”, είπε. “Τα Cranberries δεν είναι η IRA. Η οικογένειά μου δεν είναι. “Όταν λέει στο τραγούδι” Δεν είμαι εγώ, δεν είναι η οικογένειά μου “, αυτό είναι που λέω. Δεν είναι η Ιρλανδία, είναι μερικοί ηλίθιοι που ζουν στο παρελθόν.”
Η οργή και η απογοήτευση της χύνεται στο τραγούδι – το οποίο έγραψε μόνη της στο σπίτι της στο Limerick σε μια ακουστική κιθάρα. Στη συνέχεια μαζί με το γκρουπ αποφάσισαν ο ήχος να γίνει πιο σκληρός γιατί απλά έτσι έπρεπε, έτσι θα περνούσαν το μήνυμα που ήθελαν. Ο βαρύτερος ήχος ήταν το “σωστό” για το τραγούδι, δήλωσε ο κιθαρίστας Noel Hogan. “Αν ήταν μαλακό, δεν θα είχε αυτό τον αντίκτυπο”, δήλωσε στο FaceCulture της Ολλανδίας το 2012.
Κυκλοφορώντας τον Σεπτέμβριο του 1994, το Zombie πήγε για να γίνει το μεγαλύτερο single της μπάντας, φτάνοντας στο νούμερο ένα στη Γερμανία, την Αυστραλία και τη Γαλλία. ενώ μπήκε και στα alternative rock charts των ΗΠΑ.
Οι στίχοι της O’Riordan έλαβαν κάποια κριτική την εποχή εκείνη. Οι άνθρωποι την αποκαλούσαν αφελή και την κατηγόρησαν ότι πήρε μέρος σε μια σύγκρουση που δεν κατάλαβε.”Δεν με νοιάζει αν είναι Προτεστάντης ή Καθολικός, με νοιάζει το γεγονός ότι αθώοι άνθρωποι τραυματίζονται”, είπε στην Vox. “Αυτό με προκάλεσε να γράψω το τραγούδι.”Δεν είχε τίποτα να κάνει με τη συγγραφή του τραγουδιού το γεγονός ότι είμαι Ιρλανδή. Ξέρετε, ποτέ δεν πίστευα ότι θα γράψω κάτι τέτοιο σε ένα εκατομμύριο χρόνια.”
Το τραγούδι έγινε ένας ύμνος για αθώους παγιδευμένους από τη βία των άλλων ανθρώπων.
Στη δεκαετία του 1990, η O’Riordan αφιέρωσε το κομμάτι στους πολίτες της Βοσνίας και της Ρουάντα. και το μήνυμά της ισχύει εξίσου για τις πρόσφατες επιθέσεις στο Μάντσεστερ, το Παρίσι και την Αίγυπτο, για να αναφέρουμε μόνο τρία.
“Δεν ονοματίζει τρομοκρατικές ομάδες ή οργανώσεις”, δήλωσε στο NME το 1994. “Δεν παίρνει μέρος, είναι ένα πολύ ανθρώπινο τραγούδι. “Για μένα, το όλο θέμα [τρομοκρατία] είναι πολύ συγκεχυμένο, αν αυτοί οι ενήλικες έχουν πρόβλημα με αυτούς τους άλλους ενήλικες καλά τότε πηγαίνετε και πολεμήστε τους.”
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το τραγούδι έφθασε στον αριθμό 14 στα Charts- η επιτυχία του ίσως να παρεμποδίστηκε από την απόφαση του BBC να απαγορεύσει το βίντεο. Σκηνοθέτης του ήταν ο Samuel Bayer, ο οποίος είχε προηγουμένως σκηνοθετήσει τα βίντεο για το Nirvana’s Smells Like Teen Spirit και το Blind Melon’s No Rain. Ταξίδεψε στη Βόρεια Ιρλανδία και βιντεοσκόπησε τα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων εικόνων παιδιών που κρατούσαν όπλα, τα οποία αμφισβήτησε το BBC (και ο εθνικός τηλεοπτικός οργανισμός της Ιρλανδίας RTE). Αντ ‘αυτού, μεταδίδουν μια έκδοση που έχει επεξεργαστεί.
Η επίσημη έκδοση του βίντεο υπάρχει ωστόσο και το έχουν παρακολουθήσει πάνω από 660 εκατομμύρια φορές στο YouTube – καθιστώντας το 2010 πιο δημοφιλές βίντεο όλων των εποχών.Η τραγουδίστρια περιγράφηκε ως “πραγματική καλλιτέχνης” από τους συναδέλφους της. Το τραγούδι παρέμεινε επίσης το επίκεντρο των συναυλιών του The Cranberries, και συνήθως αποτελεί το κομμάτι κλε ισίματος του σετ.
Με πληροφορίες από το ΒΒC
