Δηλώνει αγχώδης, τυχερή και ευγνώμων. Η Βερονίκη Κυριακοπούλου, που φέτος απολαμβάνουμε ως Veronica Thompson, στην τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ1, «Η Παραλία», μπορεί να έχει επιστρέψει από την Αγγλία όπου έζησε για 8,5 χρόνια, αλλά δεν ξεχνά ποτέ τα πόσα κέρδισε εκεί, όπου εργάστηκε ως ηθοποιός, σε σύγχρονα έργα, κλασικό ρεπερτόριο και περιοδεύουσες παραστάσεις, roleplay καθώς και σε ραδιοφωνικά έργα. Έχει επίσης εργαστεί ως δασκάλα θεατρικού παιχνιδιού σε σχολεία του Λονδίνου και ως εμψυχώτρια στην τελετή έναρξης των Special Olympics δουλεύοντας με συμπεριληπτικές ομάδες.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονική και έχει εργαστεί σε έργα ρεπερτορίου, παιδικό θέατρο, αγγλόφωνες παραστάσεις, διαφημιστικά και σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές, ενώ έχει συνεργαστεί με σχολεία και κέντρα απασχόλησης ως θεατροπαιδαγωγός. Σπούδασε Θεατρολογία στο University of Exeter (BA Honours Drama). Πήρε ειδικότητα στο Εφαρμοσμένο Θέατρο (MA Applied Drama) από το Royal Holloway – University of London και έπειτα ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη δραματική σχολή Drama Studio London του Λονδίνου έχοντας εκπαιδευτεί και ως ηθοποιός.
Η ίδια δηλώνει πλήρης καθώς έχει την ευκαιρία να εργάζεται πάνω σε αυτό που έχει σπουδάσει και εύχεται να έχει υγεία ώστε να συνεχίσει να το κάνει για πολλά χρόνια ακόμα. Αυτό που ζητά από μία δουλειά και μία συνεργασία είναι να μπορεί να εξελίσσεται τόσο ως καλλιτέχνιδα, όσο και ως άνθρωπος.
Τι σας γοήτευσε στην υποκριτική και αποφασίσατε ν’ ασχοληθείτε επαγγελματικά;
Είχαμε πολλαπλά ερεθίσματα με τον αδερφό μου, που καλλιέργησαν αγάπη, σεβασμό και τριβή με τις τέχνες. Η μελέτη της ανθρώπινης φύσης, των διαφορετικών εποχών, κουλτουρών, κειμένων, η δυνατότητα να «ζήσεις» ως κάποιος άλλος, να πεις μια ιστορία με αντίκρισμα στον θεατή.
Ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή της μέχρι τώρα επαγγελματικής σας πορείας;
Ως αγχώδης, δεν εφησυχάζω. Στις συνεργασίες, μεγάλες, μικρές, καλές (άλλες όχι τόσο) προσπαθώ πάντα να «αφήνω» και να «παίρνω» κάτι που θα με εξελίξει. Είτε είναι ένας τεχνικά-σωματικά απαιτητικός ρόλος, ένα πολυδιάστατο κείμενο, προσπαθώ να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και να προσφέρω στην ομάδα με την οποία δουλεύω.
Σπουδάσατε θεατρολογία, εφαρμοσμένο θέατρο και υποκριτική στην Αγγλία όπου και μείνατε για 8,5 χρόνια. Τι θυμάστε πιο έντονα από αυτό το διάστημα;
Ευγνωμοσύνη, χαρά και πληρότητα που μπορούσα να σπουδάζω και να εργάζομαι πάνω σε αυτό που επέλεξα και αγαπώ, με όποιες δυσκολίες και αν ήρθαν. Άγχος και ευθύνη να αποδίδω τόσο στις υψηλές απαιτήσεις των σπουδών, όσο και στην καθημερινότητα της ζωής σε μία ξένη χώρα. Μετακομίσεις, μετακινήσεις, τρένα, βροχή, πάρκα, λουλούδια, χαμογελαστοί οδηγοί λεωφορείων, εξυπηρετικές υπηρεσίες, διπλές βρύσες, μοκέτες παντού – στα μπάνια, στα ασανσέρ – κοριοί, pubs, fancy dress parties, ανάποδοι δρόμοι…please mind the gap between the train and the platform…
Ποια ήταν η πιο δύσκολη απόφαση, αυτή του να φύγετε για σπουδές στην Αγγλία ή η επιστροφή σας στην Ελλάδα και γιατί;
Η επιστροφή. Προσπαθώ και «κρατώ» μία πόρτα ανοιχτή. Ήθελα πάντα να ζήσω στο εξωτερικό, να καταφέρω να έχω αυτή την εμπειρία και τα εφόδια. Το κάθε πτυχίο, η κάθε σπουδή, ήταν μία μικρή νίκη. Τη χρονιά που αποφοίτησα από τη Δραματική, ήμουν η μόνη Ελληνίδα σε όλο το Η.Β., μετά άρχισε το τρέξιμο, ατζέντηδες, έξτρα δουλειές για να μπορώ να παρατείνω την παραμονή μου. Σπούδασα με κόπο, μεράκι και αφοσίωση. Είμαι τυχερή και ευγνώμων. Εισέπραξα πολλή στήριξη από καθηγητές, νέους φίλους, την οικογένειά μου, τους θείους μου, τους νονούς μου, ηθικά και υλικά . Μεγάλη ευθύνη να αποδείξεις ότι αξίζεις την επένδυση και τη στήριξή τους.
Στο Λονδίνο, εργαστήκατε μεταξύ άλλων και ως εμψυχώτρια στην τελετή έναρξης των Special Olympics, δουλεύοντας με συμπεριληπτικές ομάδες. Μιλήστε μας γι’ αυτή σας την εμπειρία.
Ήταν μοναδική εμπειρία, ήμουν υπεύθυνη για την οργάνωση και «διδασκαλία» θεατρικών εργαστηρίων σε συμμετέχοντες 7-80 ετών, με και χωρίς αναπηρίες.
Μπορεί μια κοινωνία μέσω της τέχνης να γίνει στην ουσία της πιο συμπεριληπτική, χωρίς περιορισμούς;
Σαφέστατα. Οι τέχνες είναι αναμφίβολα συνδεδεμένες με τον άνθρωπο. Οι κοινωνίες όμως θα έπρεπε να είναι συμπεριληπτικές ούτος ή αλλιώς, αυτό να είναι το δεδομένο μας, πάνω σε αυτό να εξελισσόμαστε. Συμπερίληψη σημαίνει ενημέρωση, αποδοχή, υποδομές, ίσες ευκαιρίες, πρόληψη… έχουμε πολλά βήματα να κάνουμε ακόμα για να το πετύχουμε.
Τι αισθάνεστε κάθε φορά που καλείστε να ενσαρκώσετε έναν νέο ρόλο;
Χαρά, ανυπομονησία, άγχος, ευθύνη. Οι ρόλοι δίνουν φωνή σε πρόσωπα που στη ζωή πιθανώς να μην τους δίνεται ο χρόνος και ο χώρος να ακουστούν. Όλοι έχουν δικαίωμα να ακουστούν.
Φέτος, σας βρίσκουμε στην «Παραλία» της ΕΡΤ 1. Μιλήστε μας λίγο για την Βερόνικα, την ηρωίδα που υποδύεστε.
Μία κοπέλα με κέφι για τη ζωή και την περιπέτεια. Κόρη εύπορων Άγγλων, μεγαλωμένη με αρχές, σπουδάζει ψυχολογία σε πρόγραμμα ανταλλαγής στη Σορβόνη. Στην παραλία θα γνωρίσει τον Πιτ και θα τους ενώσει κάτι κοινό.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας επαγγελματικό όνειρο που αν πραγματοποιηθεί θα πετάγατε από την χαρά σας;
Θα ήθελα να έχω υγεία και να μπορώ να βιοπορίζομαι από αυτό που σπούδασα και αγαπώ. Να μου δοθεί η ευκαιρία να υποδυθώ ρόλους και να συνεργαστώ με ανθρώπους που θα με εξελίξουν ως καλλιτέχνιδα και ως άνθρωπο.
