Ο συγγραφέας Tom Robbins, που ακόμα και αν δεν διαβάζουμε λογοτεχνία θα γνωρίζουμε ως τον δημιουργό του βιβλίου «Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν», που είχε μεταφερθεί στον κινηματογράφο (1993) με την Uma Therman σε σκηνοθεσία Gus Van Sant, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, όπως ανακοίνωσε η σύζυγός του, Alexa Robbins.
Με μια πλούσια εργογραφία, παράξενα σαγηνευτικών μυθιστορημάτων, όπως τα «Τρυποκάρυδος», «Το άρωμα του ονείρου», «Ο χορός των εφτά πέπλων», από μικρό παιδί απολάμβανε να αφηγείται ιστορίες στον εαυτό του, κρατώντας ένα ξυλάκι στο χέρι του. «Μετακομίζαμε συχνά. Αφήναμε πίσω μας σπίτια όπου είχα ξεγυμνώσει ένα μέρος της αυλής από το γρασίδι, καταστρέφοντάς το. Αλλά πολύ αργότερα στη ζωή θα συνειδητοποιούσα ότι έκανα προπόνηση στα ντραμς. Ότι έχτιζα έναν ρυθμό» έλεγε σε μια συνέντευξή του πριν από περίπου δέκα χρόνια.
Τα θέματα των βιβλίων του κάλυπταν ένα πολύ ευρύ φάσμα, από τη ζωή μιας αμοιβάδας μέχρι τις φιλοσοφίες της Ανατολής. Ο ίδιος έλεγε ότι έπαιρνε συχνά έμπνευση από τα περιοδικά εκλαϊκευμένης επιστήμης που διάβαζε. «Είμαι συνδρομητής σε περίπου 30 περιοδικά. Κάθε Πέμπτη βράδυ, φοράω ένα σμόκιν που αγόρασα από ένα μαγαζί μεταχειρισμένων στο Λος Άντζελες, ανάβω ένα πούρο Αβάνας και διαβάζω περιοδικά. Το μυαλό σου είναι σαν έναν μετρητή Γκάιγκερ. Πού και πού, βγάζει μια δυνατή ειδοποίηση».
«Είμαι συνδρομητής σε περίπου 30 περιοδικά. Κάθε Πέμπτη βράδυ, φοράω ένα σμόκιν που αγόρασα από ένα μαγαζί μεταχειρισμένων στο Λος Άντζελες, ανάβω ένα πούρο Αβάνας και διαβάζω περιοδικά. Το μυαλό σου είναι σαν έναν μετρητή Γκάιγκερ. Πού και πού, βγάζει μια δυνατή ειδοποίηση».
Το 2014 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του «Θιβετιανή ροδακινόπιτα», όπου έγραφε ότι το 1964 άρχισε να παίρνει LSD. Ίσως από τα τριπάκια του να πηγάζουν ψυχεδελικά σενάρια όπως του «Τρυποκάρυδου», που εκτυλίσσεται σε ένα πακέτο τσιγάρων Camel.
Κάποιοι κριτικοί τον απέρριπταν σαν έναν «καμένο» χίπι. Ο ίδιος απαντά σε αυτό ότι ναι μεν «δεν θα ήθελα να χάσω τη δεκαετία του ‘60 ούτε για ένα δισεκατομμύριο δολάρια, αλλά από τα εννέα μυθιστορήματά μου, τα τελευταία έξι δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την αντικουλτούρα».
Προς υπεράσπισή του, η Catherine E. Hoyser, καθηγήτρια του Longtime University of St. Joseph, σχολιάζει: «Όσοι πιστεύουν ότι ήταν ένας μπον βιβάν που έπαιρνε ναρκωτικά, ο οποίος δεν έκανε ιδιαίτερα σοβαρή δουλειά, στην πραγματικότητα δεν δίνουν προσοχή στο βάθος κάτω από το χιούμορ του».
Η ίδια μάλιστα τον χαρακτηρίζει υποστηρικτή του φεμινισμού, της δικαιοσύνης και του περιβάλλοντος, εστιάζοντας μεταξύ άλλων την προσοχή μας στο μυθιστόρημά του «Μισοκοιμισμένοι μες στις βατραχοπιτζάμες μας» (1994), όπου γράφει για την εξαφάνιση των βατράχων «προτού ακόμα ο κόσμος παρατηρήσει τη μείωση του πληθυσμού στον πλανήτη μας από την κλιματική αλλαγή».
Δείτε την ανάρτηση της Alexa Robbins:
