Μια νύχτα σε μια μεγάλη και με βαθιά νερά παραλία, με το φως του φεγγαριού να λαμπυρίζει αόριστα στα κύματα, μια γυναίκα αφήνει απαλά αλλά χωρίς δισταγμό ένα μωρό στην άμμο, κοντά στην ανερχόμενη παλίρροια και απομακρύνεται. «Θα ορκιζόμουν ότι είδα αυτή τη σκηνή στην ταινία της Alice Diop, αλλά ταυτόχρονα και ότι δεν την είδα, καθώς δεν περιλαμβάνεται στο έργο αλλά αποτυπώνεται τόσο ζωντανά που ένιωσα ότι προβλήθηκε στην οθόνη», θα περιγράψει ο συντάκτης Richard Brody του Τhe New Yorker, για το «Saint Omer».
Kέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Πρώτης Ταινίας και το δεύτερο μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ Βενετίας, τον Αργυρό Λέοντα, βρίσκεται στη βραχεία λίστα των ταινιών που θα διεκδικήσουν το φετινό Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας κι έχει βρεθεί σε δεκάδες λίστες κριτικών με τα καλύτερα της χρονιάς.
Με επίκεντρο το ειδεχθέστερο έγκλημα όλων, την παιδοκτονία που σοκάρει και προκαλεί τον αποτροπιασμό ούτως ή άλλως αφού κλονίζεται η αρχή της γονεϊκής αγάπης κι έχοντας δυστυχώς αρκετά παραδείγματα από στην επικαιρότητα της χώρας μας, διακρίνουμε ότι το συγκεκριμένο έγκλημα δοκιμάζει το κράτος δικαίου.
Tο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ της Diop, βασίζεται στην πραγματική ιστορία μια παιδοκτονίας στην επαρχιακή πόλη του τίτλου Saint Omer και γίνεται η αιτία για να μετατρέψει η Γαλλίδα σκηνοθέτις την αίθουσα του δικαστηρίου σε ένα πεδίο μάχης, όπου συγκρούονται όλες οι προκαταλήψεις για το φύλο και τη φυλή. Με αυτή την ντοκιμαντεριστική ματιά αφηγήται με έναν σοκαριστικά ευθύ τρόπο τόσο την ιστορία της μητέρας όσο και την ιστορία όπως την αντιλαμβάνεται μέσα από το βλέμμα της η αφηγήτρια, μια συγγραφέας που παρίσταται στη δίκη προκειμένου να εμπνευστεί από το γεγονός.
Εμείς αναμένουμε να τη δούμε στις οθόνες μας.
