H Ελευθερία Αρβανιτάκη θυμάται με συγκίνηση πώς είχε νιώσει όταν ο Οδυσσέας Ελύτης έδωσε την έγκρισή του ώστε να μελοποιηθεί ένα από τα ποιήματά του. Πρόκειται για “Το παράπονο” που έγινε για την αγαπημένη ερμηνεύτρια ένα από τα πιο εμβληματικά της τραγούδια της. Με αφορμή την συναυλία που έδωσε για τη σειρά εκπομπών “Σπίτι με το Mega” μίλησε για το τραγούδι, που μελοποίησε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, αναφέροντας πως της έχει αλλάξει τη ζωή.
“Κοίταξα με εντελώς καινούργιο μάτι την καθημερινότητά μου, το τι πρέπει να κάνω, το ότι δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο και είναι ένα τραγούδι που πάντα το λέω και συγκινούμαι”, ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο Έλληνας νομπελίστας ποιητής γεννήθηκε, στο Ηράκλειο της Κρήτης, στις 2 Νοεμβρίου 1911 και το πραγματικό του όνομα ήταν Οδυσσέας Αλεπουδέλης.
Το σκεπτικό το οποίο τον οδήγησε στο ψευδώνυμο με το οποίο έγινε γνωστός ήταν η μαγεία που του ασκούσε η συλλαβή “ελ”. “Έψιλον και λάμδα, μου ασκούσαν μια μαγεία, η Ελλάδα, η ελπίδα, η ελευθερία και μια Ελένη που ήμουν τότε ερωτευμένος. Κατόπιν ήταν το γράμμα ύψιλον, που για μένα είναι το πιο ελληνικό γράμμα. Και έβαλα μετά το λάμδα, το ύψιλον. Δεν χρειαζόταν λοιπόν, παρά να βάλω μια κατάληξη που να είναι και λίγο αρχαιοπρεπής αν θέλετε ‘-ύτης’ και έτσι ενώ στην αρχή έψαχνα να βάλω κάτι μεταξύ του ‘ελ’ και του ‘της’, έβαλα το ύψιλον και βγήκε το ‘Ελύτης'”, αναφέρει σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση σε εκπομπή της ΕΡΤ.
Ήταν ο μικρότερος από τα έξι παιδιά του Λέσβιου επιχειρηματία Παναγιώτη Αλεπουδέλη και της συμπατριώτισσάς του Μαρίας Βρανά που εγκαταστάθηκαν οικογενειακώς στην Κρήτη το 1895.
Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές μας, που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. Παρέστη στην καθιερωμένη τελετή απονομής στη Στοκχόλμη, παραλαμβάνοντας το βραβείο από τον βασιλιά της Σουηδίας Κάρολο Γουσταύο.
Ο Οδυσσέας Ελύτης αποτέλεσε ένα από τα επίλεκτα μέλη της λεγόμενης “γενιάς του ’30” στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. “Από το ένα μέρος ήμουνα ο στερνός μιας γενιάς, που έσκυβε στις πηγές μιας ελληνικότητας, κι απ’ την άλλη ήμουν ο πρώτος μιας άλλης που δέχονταν τις επαναστατικές θεωρίες ενός μοντέρνου κινήματος”, είχε πει ο ίδιος.
Ο “ποιητής του Φωτός και του Αιγαίου” έφυγε από τη ζωή στις 18 Μαρτίου 1996.
