Ένα παράξενο πείραμα αποφάσισε να κάνει η αρθρογράφος της Guardian, Zoe Wood: να επιστρέψει, για μία εβδομάδα, στην παλιά συσκευή του κινητού της, το Nokia 3210, που φυσικά δεν συνδέεται στο Ίντερνετ. Ποιες ήταν οι ευχάριστες εκπλήξεις και ποια η ταλαιπωρία από αυτή την εμπειρία;
Όπως γράφει στο άρθρο της, η πρώτη πρόκληση εμφανίζεται όταν προσπαθεί για δέκα λεπτά να πληκτρολογήσει ένα μήνυμα στα «μικροσκοπικά κουμπιά» της συσκευής, την ώρα μάλιστα που συνοδεύει ένα σχολείο σε μουσείο του Λονδίνου, οπότε επιχειρεί να εφαρμόσει το τυφλό σύστημα. «Πλέον, τα 11χρονα που ήταν μαζί μου θα αναρωτιούνται δύο πράγματα: γιατί αυτή η γυναίκα είναι τόσο κακή στην πληκτρολόγηση και γιατί έχει μαζί της ένα τόσο άχρηστο κινητό;».
Η πρώτη πρόκληση εμφανίζεται όταν προσπαθεί για δέκα λεπτά να πληκτρολογήσει ένα μήνυμα στα «μικροσκοπικά κουμπιά» της συσκευής, την ώρα μάλιστα που συνοδεύει ένα σχολείο σε μουσείο του Λονδίνου, οπότε επιχειρεί να εφαρμόσει το τυφλό σύστημα.
Η ίδια προσθέτει ότι «είναι η πρώτη φορά μετά από πάνω από δέκα χρόνια που δεν έχω καμία πρόσβαση στο μέιλ της δουλειάς μου και σχεδόν δεν μπορώ να μπω στο Ίντερνετ όταν είμαι εκτός σπιτιού. Δυστυχώς, αν σας ενδιαφέρουν οι ειδήσεις, είναι μια κακή μέρα για να είσαι offline. Ο κόσμος ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τι έγινε με την απόπειρα δολοφονίας του Donald Trump και την ήττα της Βρετανίας στο Euro 2024».
Από την άλλη, αυτή η εμπειρία τής επιφυλάσσει ξεχασμένες συγκινήσεις: «Πότε ήταν η τελευταία φορά που συμβουλευτήκατε ένα χάρτινο ημερολόγιο ή ένα τυπωμένο πρόγραμμα με δρομολόγια τρένων ή που κυκλοφορήσατε με σημειωματάριο και στυλό; Ήταν πάνω από είκοσι χρόνια όταν μετακόμισα στο Λονδίνο, με ένα εβδομαδιαίο εισιτήριο τρένων και ένα πορτοφόλι ξέχειλο από τραπεζικές κάρτες και κάρτες μέλους. Τότε έπαιζα Φιδάκι στο αυθεντικό Nokia 3210. Πλέον τα κάνω όλα αυτά με εφαρμογές, συν του ότι διαβάζω τις ειδήσεις, στέλνω μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ψωνίζω και παρακολουθώ τον καιρό – ενώ ούτε καν μού αρέσει η τεχνολογία».
Έτσι, το πρώτο πρωί της εβδομάδας που πέρασε χωρίς «έξυπνο κινητό», έπιασε τον εαυτό της να ζηλεύει κάπως τους γύρω της στο τρένο, που φορούσαν τα ακουστικά της και χάζευαν τα κινητά τους.
«Στον πρωινό μου καφέ συνειδητοποίησα ότι δεν είχα τίποτα να διαβάσω. Δεν μπορούσα να σκρολάρω σε τίτλους ειδήσεων, σε αναρτήσεις στο X ή στα μέιλ μου. Δεν μπορούσα επίσης να χαζέψω στο Instagram περιεχόμενο για το πώς να ντυθώ, να βαφτώ ή να ολοκληρώσω μια DIY εργασία».
«Στον πρωινό μου καφέ συνειδητοποίησα ότι δεν είχα τίποτα να διαβάσω. Δεν μπορούσα να σκρολάρω σε τίτλους ειδήσεων, σε αναρτήσεις στο X ή στα μέιλ μου. Δεν μπορούσα επίσης να χαζέψω στο Instagram περιεχόμενο για το πώς να ντυθώ, να βαφτώ ή να ολοκληρώσω μια DIY εργασία».
Η ίδια διευκρίνισε ότι «προφανώς, για πολλούς ανθρώπους, το να ζουν χωρίς smartphone δεν είναι επιλογή. Υπάρχουν 2,4 εκ. νοικοκυριά στη Βρετανία που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για ένα συμβόλαιο κινητής τηλεφωνίας ενώ στοιχειώδεις υπηρεσίες όπως η υγεία μετακομίζουν online. To παρκάρισμα είναι πλέον ένας εφιάλτης εφαρμογών και QR codes, αν και ευτυχώς εκεί που ζω υπάρχει ακόμα ένα τηλέφωνο με το οποίο μπορείς να επικοινωνήσεις.
»Στη διάρκεια της εβδομάδας, πολλά πράγματα έπρεπε να περιμένουν μέχρι να βρεθώ μπροστά σε υπολογιστή, όπως ο έλεγχος του τραπεζικού λογαριασμού και της πιστωτικής μου. […] Επίσης δεν μπορεί να γνωρίζουν όλοι ότι είσαι offline. Σύμφωνοι, είναι λιγότερο πιθανό να πέσεις θύμα κάποιας απάτης, αλλά η ζωή συνεχίζεται στο Signal και στο WhatsApp και θα βρεθείς κάποια στιγμή στην είσοδο του σχολείου να ρωτάς: “Τι εννοείτε ότι σήμερα ντυνόμαστε casual;” [στη Βρετανία υπάρχουν κάποιες μέρες που τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο χωρίς τις στολές τους].
»Ένα πράγμα για το οποίο δεν μπορείς να κατηγορήσεις αυτά τα τηλέφωνα, ωστόσο, είναι για το κόστος τους. Αντέχουν περισσότερο και η μπαταρία τους έχει επική διάρκεια. Το συγκεκριμένο κόστισε 75 λίρες, ενώ ένα iPhone αρχίζει από τις 800 λίρες.
«Ένα πράγμα για το οποίο δεν μπορείς να κατηγορήσεις αυτά τα τηλέφωνα, ωστόσο, είναι για το κόστος τους. Αντέχουν περισσότερο και η μπαταρία τους έχει επική διάρκεια. Το συγκεκριμένο κόστισε 75 λίρες, ενώ ένα iPhone αρχίζει από τις 800 λίρες».
»Προς το τέλος της πανδημίας είχα μια επιφοίτηση σχετικά με το κινητό μου. Ένιωθα ότι η μνήμη μου χάνεται. Η διάγνωση ήταν επώδυνη: Είχα σταματήσει να ακούω και όλη η προσοχή μου είχε στραφεί στην οθόνη του.
»Μέχρι το τέλος της εβδομάδας, δεν μισούσα πια την παλιά συσκευή. Είχα ξαναθυμηθεί πώς να πληκτρολογώ σε αυτήν, ενώ το κενό που είχαν αφήσει τα emojis είχε καλυφθεί από το μενού με τα προσωπάκια.
»Και ας μην ξεχνάμε ότι έχει το Φιδάκι, ένα παιχνίδι που προωθείται ως το αποκορύφωμα της “newstalgia”, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα με οποιαδήποτε μέρα στο X, με τα αστεία, τα memes και τα τρελά threads του. Πλέον συνειδητοποιώ ότι το να σου λείπει η παλιά τεχνολογία είναι σαν να παρακολουθείς το “Life on Mars” [παλιά βρετανική τηλεοπτική σειρά] και να νοσταλγείς την πολιτική της δεκαετίας του ‘70. Δεν θα το ξανακάνω.
»Ένα κινητό-τούβλο όντως σε κάνει λιγότερο εμμονικό με τα κινητά αλλά φαίνεται να ταιριάζει περισσότερο σε ανθρώπους που αποφεύγουν την επικοινωνία ή που είναι σε διακοπές και όχι σε κάποιον με δουλειά και παιδιά. Είναι πολύ πιο εύκολο να βάλεις τον υπολογιστή στην τσέπη σου παρά το ψηφιακό τζίνι πίσω στο μπουκάλι».
