Κι έτσι ξαφνικά κλειστήκαμε σπίτια μας, ανοίξαμε τους υπολογιστές μας και ξεκινήσαμε να επαναπροσδιορίσουμε αξίες όπως ο επαγγελματισμός, η ανοχή, η υπευθυνότητα, η ευγένεια. Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό έγινε ξαφνικά, απότομα και μας βρήκε πρακτικά και ψυχολογικά απροετοίμαστους.
Το αποτέλεσμα; Μια καμπύλη μάθησης εξαιρετικά απότομη και ικανοποιητικά ανοδική. Ετσι είναι αυτά. Το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη!
Εκείνες τις ημέρες έκανα τουλάχιστον μία με δύο διαδικτυακές συναντήσεις την ημέρα με 50-150 στελέχη επιχειρήσεων! Παράλληλα, κάθε απόγευμα στις 6.30, έκανα Instagram live ταυτόχρονα με YouTube live στα οποία συμμετείχαν περίπου 1.000-1.500 άτομα. Αυτό σημαίνει ότι συνομιλούσα με χιλιάδες ανθρώπους κάθε εβδομάδα.
Οι μεγαλύτερες προκλήσεις που μου είπαν ότι αντιμετώπιζαν όσοι δούλευαν από το σπίτι ήταν η διαχείριση του χρόνου, των συναισθημάτων και των ορίων. Ολοι έχουμε τις δικές μας συνήθειες βασισμένες στις αξίες μας και ήρθε η στιγμή να τις επανεξετάσουμε και να δούμε την εκδήλωσή τους σε -σχετικά- πιο ακραίες συνθήκες.
Τι μας έμαθε η τηλεργασία
1) Αγάπη. Μένουμε σπίτι και αποφεύγουμε την επαφή με τους αγαπημένους μας επειδή τους αγαπάμε!
2) Επικοινωνία. Συμφωνούμε με την οικογένειά μας σχετικά με το πρόγραμμα της ημέρας: συναποφασίζουμε πότε θα κάνει ο καθένας τι. Στο δικό μας σπίτι, το πρωί είναι ο χρόνος όπου δουλεύουμε και αυτό έχει συγκεκριμένους κανόνες, π.χ. κανείς δεν διακόπτει όποιον είναι σε διαδικτυακή συνάντηση είτε με το σχολείο είτε με πελάτες. Η μέρα μας είναι χτισμένη έτσι ώστε να χωράει τις υποχρεώσεις και τις απολαύσεις μας.
3) Σεβασμός. Μπορεί στο γραφείο να ήταν αποδεκτό να αργήσει κάποιος σε μια συνάντηση. Τώρα όχι. Υπάρχει savoir vivre της online επικοινωνίας και η εφαρμογή του δείχνει έμπρακτα το σεβασμό μας στους άλλους.
α) Στις συναντήσεις έχουμε πάντα το μικρόφωνό μας κλειστό εκτός από τη στιγμή που μιλάμε. Οι περισσότερες πλατφόρμες επιτρέπουν να «σηκώσουμε το χέρι μας» για να ενημερώσουμε ότι θέλουμε να μιλήσουμε. Επιτρέπουμε στους συνομιλητές μας να ολοκληρώσουν και όταν έχουμε το λόγο δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε «με ακούτε;». Αν δεν μας ακούν, θα μας το πουν.
β) Αν είμαστε οι διοργανωτές της συνάντησης, απευθυνόμαστε ονομαστικά στον καθένα και του δίνουμε το λόγο.
γ) Στο τέλος της συνάντησης κάνουμε «το γύρο» για να εξασφαλίσουμε ότι όλοι έχουν καταλάβει τα συμφωνηθέντα και το δικό τους ρόλο.
4) Ενσυναίσθηση. Ξεκινάμε τις συναντήσεις μας με ενδιαφέρον για τους συνομιλητές μας. Οι μέρες είναι δύσκολες για όλους. Αφιερώστε πέντε λεπτά για να διαπιστώσετε την ψυχική και πνευματική υγεία της ομάδας σας και να συνδεθείτε μαζί τους σε ένα πιο π ραγματικό επίπεδο. Χρησιμοποιήστε ερωτήσεις όπως:
α) Τι ήταν το καλύτερο που σας συνέβη χθες; β) Ποιο εμπόδιο καταφέρατε να ξεπεράσετε; γ) Από το 1 ως το 10 πόσο ενεργοποιημένοι νιώθετε;
5) Επαγγελματισμός.
α) Είμαστε πάντα στην ώρα μας. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε τσεκάρει όλα τα τεχνικά θέματα (συνδεσιμότητα, ήχο, φως κ.λπ.) από πριν.
β) Ντυνόμαστε κατάλληλα. Μια εσωτερική συνάντηση επιτρέπει μια πιο casual εμφάνιση. Μια συνάντηση με το Δ.Σ. ή έναν πελάτη μας ίσως όχι. Το σίγουρο είναι ότι όπως δεν θα πηγαίναμε ποτέ στο γραφείο απεριποίητοι και ατημέλητοι, έτσι και τώρα οφείλουμε να είμαστε περιποιημένοι. Το lockdown δεν είναι διακοπές Δεκαπενταύγουστου: οι άντρες ας περιποιηθούν τα γένια τους, οι γυναίκες ας φτιάξουν τα μαλλιά τους κι ας βάλουν λίγο μακιγιάζ.
γ) Φροντίζουμε το χώρο πίσω μας. Λογικό είναι να είμαστε στην κουζίνα αν δεν έχουμε άλλο χώρο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα μαγειρεύουμε την ώρα της συνάντησης, ούτε ότι ο νεροχύτης πίσω μας θα φαίνεται ξεχειλισμένος από πιάτα.
6) Οικογένεια. Η οικογένεια είναι μέρος της ζωής μας. Δεν πιστεύω ότι είναι κακό να εμφανιστεί ένα παιδί ή ο σύζυγος στη συνάντησή μας. Αυτό που πρέπει να είναι ξεκάθαρο είναι ότι «τώρα είστε στη δουλειά». Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ο σύζυγος να είναι ντυμένος και να συμπεριφερθεί σαν να είναι στο γραφείο σας και όχι στην κουζίνα του σπιτιού του. Ειδικά για όσους έχουν μικρά παιδιά, να τονίσω ότι επαγγελματισμός δεν σημαίνει «βάζω τις φωνές στο παιδί μου να εξαφανιστεί», αλλά ούτε το αφήνω να αποσπάσει την προσοχή μου. Την τελευταία φορά που ο γιος μου μπήκε στο γραφείο μου την ώρα που είχα 80 στελέχη στην οθόνη μου, τον σύστησα και του ζήτησα να πει «καλημέρα». Να είστε σίγουροι ότι δεν έβλεπε την ώρα να φύγει.
7) Οργάνωση. Φτιάχνουμε μια ρουτίνα που να εξυπηρετεί την κατάσταση. Αυτό σημαίνει ότι ο υπολογιστής και τα τηλέφωνα είναι ανοιχτά συγκεκριμένες ημέρες και ώρες. Τις τελευταίες ημέρες έχω κλείσει όλες τις ειδοποιήσεις από το κινητό μου και έχω συγκεκριμένη ώρα που θα τσεκάρω email, άλλη ώρα για μηνύματα και άλλη ώρα για social media (για επαγγελματικούς λόγους). Υπάρχει ώρα για μαγείρεμα και για δουλειές σπιτιού. Αυτά τα δύο έχουν γίνει μια δουλειά παρέας που κάνω μαζί με τον οκτάχρονο γιο μου. Την Κυριακή ο υπολογιστής μου δεν ανοίγει για κανένα λόγο. Και πιστέψτε με, έχω πολλούς.
8) Self-Care. Εξασφαλίζουμε χρόνο για εμάς. Κάθε 50’ ή το πολύ 90’ σηκωνόμαστε από τον υπολογιστή, κάνουμε μια βόλτα να ξεμουδιάσουμε και πινουμε λίγο νερό για να ενυδατωθούμε. Βάζουμε στο πρόγραμμά μας καθημερινά το λιγότερο 20’ που θα αφιερώσουμε μόνο σε εμάς. Μπορούμε να γυμναστούμε να κάνετε journaling, να πάμε μια βόλτα το τετράγωνο, να φτιάξουμε ένα παζλ ή να ακούσουμε μουσική. Επικοινωνούμε στην οικογένεια ότι αυτή είναι η ώρα μας, κανονίζουμε να έχει ο καθένας τη δική του και υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο στη διατήρησή της.
Θυμόμαστε δύο βασικά πράγματα:
1) Είμαστε άνθρωποι. Θα κάνουμε λάθη, θα ξεφύγουμε και θα παρασυρθούμε από τα συναισθήματά ,ας. Το μυστικό είναι πόσο μακριά θα αφήσουμε τον εαυτό μας να πάει και πόση ώρα θα μείνουμε εκεί.
2) Και οι άλλοι είναι άνθρωποι. Αυτή την εποχή πρέπει να δείξουμε επιείκεια, ανοχή και συμπαράσταση.
