Στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» που παρουσιάζεται μέχρι την πρώτη εβδομάδα του 2020 στο θέατρο “Βεάκη”, είσαι η Ελένη, μια γυναίκα ερωτευμένη χωρίς ανταπόκριση, που κάνει τα πάντα για λίγα ψίχουλα αγάπης. Σε μια σκηνή μάλιστα, η Ελένη μαλλιοτραβιέται με την Ερμία για την αγάπη ενός άνδρα.
Έχεις σκεφτεί πού θα μπορούσες να φτάσεις οδηγημένη από ζήλια;
Δεν έχει τύχει να πιαστώ μαλλί με μαλλί με μια γυναίκα για έναν άνδρα, αλλά μπορώ να σκεφτώ περιπτώσεις που κάποια γυναίκα ήθελε έναν άνδρα με τον οποίο είχα δεσμό. Αν κάποιος διεκδικεί ανοιχτά αυτόν που αγαπάς και είσαι ήδη μαζί του, μπορεί και να φτάσεις να νιώσεις ότι κάτι κάνεις λάθος, ότι δεν είσαι αρκετός. Οι σχέσεις θέλουν μια διαρκή προσπάθεια για να διατηρηθούν. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει να κάνει με αυτούς που διεκδικούν, αλλά με τον άνθρωπο που διεκδικούν, σημασία έχει πώς θα χειριστεί αυτός το θέμα. Στον Σαίξπηρ η Ελένη είναι ερωτευμένη με έναν άρρωστο τρόπο με τον Δημήτριο, κάνει ότι δεν βλέπει ότι δεν τη θέλει, λέει «θα του πω ότι η αγαπημένη του φεύγει από την πόλη για να μου πει, έστω, ένα μικρό ευχαριστώ». Είναι ένας παιδικός και όχι ένας ενήλικος έρωτας.
Πώς είναι ένας ενήλικος έρωτας;
Οι ενήλικοι αγαπάνε με μεγαλύτερη ωριμότητα, φαντάζομαι. Εννοώ ότι αν εγώ καταλάβω ότι ο άνθρωπος που θέλω δεν με θέλει ξεκάθαρα, όσο και να τον θέλω, αποχωρώ. Έχω την αίσθηση ότι για να αγαπήσεις και να ερωτευτείς αληθινά, πρέπει να σε αγαπήσουν και να σε ερωτευτούν αληθινά.
Στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» τα δύο φύλα πολεμούν. Το βλέπεις να συμβαίνει και σήμερα γύρω σου;
Φυσικά. «Μου ανήκει αυτή η γυναίκα», λένε οι άνδρες, όπως θα έλεγε κανείς ότι του ανήκει ένα σπίτι. Εκείνοι θέλουν να κυριαρχούν. Οι γυναίκες θέλουνν να κατταλάβουν. Δείχνουμε κατανόηση σε όλα, ακόμα και στην απιστία των ανδρών. Αλλά αυτή είναι η φύση. Ευτυχώς, όσο περνάνε τα χρόνια οι γυναίκες απελευθερωνόμαστε και συναισθηματικά.
Με ποιες αξίες χτίζεις τις φιλίες σου και την αυτοεκτίμησή σου;
Η φιλία για να διατηρηθεί μέσα στο χρόνο χρειάζεται κατανόηση. Με το να είσαι επικριτικός, να θέλεις να αλλάξεις τον άλλο, δεν γίνεται. Και την αυτοεκτίμηση έτσι τη χτίζω, κατανοώντας τις ανασφάλειές μου, έτσι διορθώνω τις αδυναμίες μου.
Σε βοηθάει η επιβράβευση των άλλων;
Παλιά καθόλου, ίσα-ίσα που έλεγα «μπα, με κοροϊδεύουν». Τώρα επιτρέπω στον εαυτό μου να ακούσει το “μπράβο”, μπορώ να πάρω αυτή τη στιγμιαία χαρά, αλλά αν δεν επιβραβεύσω εγώ τον εαυτό μου, δεν μπορώ να πάρω χαρά από τους άλλους.
Η επόμενη θεατρική σου δουλειά είναι ο «Ματωμένος γάμος» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, για λίγες παραστάσεις.
Οι παραστάσεις που διαρκούν λίγο δεν σε αφήνουν ούτε να βαρεθείς ούτε να βαλτώσεις, είσαι συνέχεια σε μια αγωνία να ανακαλύψεις πράγματα.
