Η Ειρήνη Δερμιτζάκη κατάφερε κάτι που χαρακτηρίζει τους σπουδαίους συγγραφείς: Nα γράψει ένα μυθιστόρημα που ο αναγνώστης διαβάζει – αν μπορεί – χωρίς διακοπή κι αν δε μπορεί, δε βλέπει την ώρα μέχρι να το ξαναπιάσει στα χέρια του.
Στο βιβλίο “Γεννημένος Λούζερ” το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Ευμαρος”, ο κεντρικός ήρωας, που δεν είναι καθόλου ‘ήρωας’ -ή μήπως τελικά είναι;- ζει σε ένα μικρό χωριο της Σητείας και δέχεται ανελέητο bullying πριν ακόμα εφευρεθεί ο όρος.
Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στη ζωή του που να του φερθεί καλά. Αν δεν του φερθεί άσχημα, τότε θα του φερθεί αδιάφορα.
Τον απορρίπτει η οικογένειά του, τον κοροιδεύουν στο σχολείο του, τον εκμεταλλεύονται στο στρατό, τον τσαλαπατάνε στο γάμο του, τον εξευτελίζουν στην οικογενειακή του ζωή,τον κουτσομπολεύουν στην τοπική κοινωνία, κι εκείνος ποτέ δεν έχει βλάψει κανέναν.
Γιατί η ζωή είναι τόσο άδικη με τους λούζερ; Και τελικά, έρχεται η ώρα της εκδίκησης ή έστω της λύτρωσης των πληβείων;
Το τέλος του βιβλίου της Ειρήνης Δερμιτζάκη δίνει μια ρεαλιστική απάντηση, καθώς ο ήρωάς της, ο Μανούσος, είναι κάτι σαν εναλλακτική του περιβόητου “Τζόκερ” στην ταινία που τον υποδύεται ο Χοακίν Φοίνιξ, μόνο που δεν τον ξέρουμε γιατί είναι ‘απ το χωριό’. Καλό θα ήταν όμως να τον γνωρίσουμε καλύτερα.Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάτι θέλει να μας πει.
