Ένας ορίζοντας από χιόνι, ένα παλιό οικοτροφείο, μία εκκλησία και μια πολύ, πολύ μακρινή χριστουγεννιάτικη μελωδία: Οι τελευταίοι μαθητές του Κολεγίου Μπάρτον μπαίνουν στα αυτοκίνητα των γονιών τους τραγουδώντας τα κάλαντα και φεύγουν από το σχολείο για δύο εβδομάδες. Πάνε σπίτι τους, να ξεκουραστούν, να απολαύσουν τα νιάτα τους, να αποκτήσουν νέες αναμνήσεις με την οικογένειά τους. Όσοι έμειναν πίσω, τι θα απογίνουν;
Τα «Παιδιά του Χειμώνα», η πιο πρόσφατη ταινία του Alexander Payne, σε σενάριο του David Hemingson, παρουσιάστηκε το φθινόπωρο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. «Είναι η πρώτη ταινία μου όπου κάποιος μιλάει αρχαία ελληνικά», λέει ο ελληνικής καταγωγής Payne, αναφερόμενος στον πρωταγωνιστή Paul Giamatti, με τον οποίο συνεργάζονται ξανά δύο δεκαετίες μετά το βραβευμένο με Όσκαρ Sideways.
Ο ρόλος του καθηγητή Paul Hunham γράφτηκε ειδικά για τον Giamatti, ο οποίος κέρδισε και τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Κωμωδία για τον τρόπο με τον οποίο απέδωσε στη μεγάλη οθόνη τον πνευματώδη και δύστροπο καθηγητή αρχαίων πολιτισμών του σχολείου, που αναγκάζεται να προσέχει τους μαθητές που θα διαμείνουν στις εγκαταστάσεις κατά τη διάρκεια των χειμωνιάτικων διακοπών. Εκείνος, η μαγείρισσα Mary, την οποία υποδύεται η – ομοίως βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα – Da’Vine Joy Randolph και ο Angus, ένας μαθητής που εξαιτίας της οικογενειακής του κατάστασης δεν έχει πού να πάει τα Χριστούγεννα, θα περάσουν μαζί αυτές τις ημέρες, προσπαθώντας να βρουν με ποιο τρόπο θα συνυπάρξουν αρμονικά.
Φυσικά το βασικό πρόβλημα δεν είναι οι μεταξύ τους σχέσεις, αλλά η σχέση καθενός με τον εαυτό του. Σύμφωνα με τον Payne, «αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να βρουν κοινά σημεία». Καθένας τους έχει το δικό του φάντασμα των Χριστουγέννων, και όλοι μαζί, όπως γράφει και η αφίσα της ταινίας, είναι μόνοι τους. Αλλά μαζί. Αλλά και μόνοι τους.
Κανείς δεν αμφισβήτησε ποτέ την κωμική φλέβα του Paul Giamatti, αυτή τη φορά όμως είναι αποκαλυπτικός, ειδικά χάρη στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται το χιούμορ της γλυκόπικρης ταινίας, το οποίο υπάρχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε κάθε έργο του σινεμά, σύμφωνα με τον Payne. Ο στρίντζος (sic) καθηγητής του σχολείου δεν είναι καθόλου γεμάτος κλισέ. O Giamatti, που τελικά δεν κατάφερε για προσωπικούς λόγους να παραβρεθεί στην προβολή της ταινίας στην Αθήνα, όπου έδωσε το παρών ο Payne, δίνει μία οριζιναλιτέ στο ρόλο που πανεύκολα γίνεται typecast για άλλους. Είναι κάποιος που ξέρουμε, που αντιπαθούμε και που, καλώς ή κακώς, έχει πολύ συχνά δίκιο. Ακόμα και το επίθετό του, που προφέρεται «Χάνχαμ», βγάζει έναν ήχο μουρμουρίσματος και γκρίνιας. Μόνο ένα στραβόξυλο μπορεί να λέγεται έτσι.
Η Da’Vine Joy Randolph είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να παραμείνει στο σχολείο μαζί με το προαναφερθέν στραβόξυλο, σε ένα ρόλο που συνδυάζει κωμικά και τραγικά στοιχεία. Καμιά φορά λειτουργεί σαν καταλύτης ανάμεσα στον καθηγητή και τον μαθητή, άλλοτε είναι το buffer τους, πάντοτε δίνει κάτι ενδιαφέρον στην ταινία και δεν παίζει σε καμία περιττή σκηνή. Βασικά, καμία σκηνή αυτής της ταινίας, που δίνει τον τόνο της από τα πρώτα δευτερόλεπτα (70s, παντού καφέ και μπεζ, κακοκομμένα μαλλιά, πόλεμος του Βιετνάμ και επαναστάσεις εν τη γενέσει τους), δεν είναι περιττή. Και, σύμφωνα ξανά με τον Payne, γυρίστηκε ακριβώς για να θυμίζει εκείνη τη χρυσή εποχή του σινεμά.
Και πάμε τώρα στην αποκάλυψη της ταινίας, τον 21χρονο Dominic Sessa, τον οποίο επέλεξε ο Payne ανάμεσα σε 80 υποψηφίους για το ρόλο του Angus Tully – συνολικά οι υποψήφιοι ήταν 800. Όταν εμείς είδαμε την ταινία εκείνο το βράδυ του Ιανουαρίου του 2024, η σελίδα του στην Wikipedia δεν διέθετε καν φωτογραφία του. Ένα πηγαίο ταλέντο, που θα μας απασχολήσει πολύ μελλοντικά, ο Sessa είναι ο βαθιά απογοητευμένος μαθητής, που θέλει και δεν θέλει να προτάξει στη ζωή του τη ματαιότητα των πραγμάτων ως την κινητήρια δύναμή του. Θέλει να του κάνουν μαθήματα ιστορίας, όπως ο Mr. Hunham; Όχι ιδιαίτερα. Θέλει να κάνει κάτι στη ζωή του; Θα δείξει. Θέλει να φύγει σαν τρελός από το Μπάρτον; Μα, φυσικά. Θα πάμε να δούμε την ταινία, που κυκλοφορεί στους κινηματογράφους στις 25 Ιανουαρίου από την Tanweer; Τρέχοντας. Κι ας ασθμαίνει ξωπίσω μας ο Mr. Hunham, προσπαθώντας να μας βάλει σε τάξη.
