Στο Κέντρο Τέχνης Τζόρτζιο ντε Κίρικο στον Βόλο εγκαινιάστηκε πριν από λίγες ημέρες έκθεση-αφιέρωμα για τα 135 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου ζωγράφου του 20ου αιώνα, Giorgio de Chirico.
Με γονείς Ιταλούς, γεννημένος στο Βόλο, ο Giorgio de Chirico ήταν ζωγράφος, συγγραφέας και, γνωστός ως ένας από τους καλλιτέχνες που διαμόρφωσαν το ιδίωμα της Μεταφυσικής Ζωγραφικής (Pitturaγλύπτης metafisica) αλλά και για την επιρροή που άσκησε σε καλλιτεχνικά ρεύματα του 20ού αιώνα, όπως ο υπερρεαλισμός και η Νέα Αντικειμενικότητα (Neue Sachlichkeit).
Το ελληνικό περιβάλλον και ο ελληνικός πολιτισμός, μέσα στον οποίο μεγάλωσε ο ντε Κίρικο, υπήρξε πηγή έμπνευσης για εκείνον. Σε ένα αυτοβιογραφικό του κείμενο, περιέγραψε τα παιδικά του χρόνια με αναφορά στην αρχαία ελληνική μυθολογία και ειδικότερα στο μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας με αφετηρία το Βόλο.
Έφυγε από τη ζωή τον Νοέμβριο του 1975 αφήνοντας πίσω του μια αξιοσέβαστη καλλιτεχνική κληρονομιά. Το 1990 ιδρύεται στον Βόλο το Κέντρο Τέχνης «Τζιόρτζιο ντε Κίρικο», στο οποίο κατά καιρούς γίνονται διάφορες εκθέσεις αφιερωμένες στο έργο του καλλιτέχνη που σημάδεψε με τα έργα του τον 20ο αιώνα.
Φέτος, με αφορμή τα 135 χρόνια από τη γέννησή του εγκαινιάστηκε τον Ιούλιο έκθεση – αφιέρωμα στον Giorgio de Chirico, με τίτλο «Και τι άλλο να αγαπήσω παρά το αίνιγμα…».
Το έργο για την έμφυλη βία στην έκθεση
Η εικαστικός Κατερίνα Ξανθά, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Βόλο, παρουσίασε στην έκθεση το δικό της έργο με την ονομασία «Τα κρυμμένα μυστικά» προσεγγίζοντας την έμφυλη βία μέσα από την τέχνη της.
Η ίδια είπε για το έργο της: «Στο έργο μου με την ονομασία “Τα κρυμμένα μυστικά” δημιούργησα ένα λευκό φόρεμα. Στο μπροστινό μέρος του φορέματος έραψα πολλές τσέπες στο εσωτερικό των οποίων υπάρχουν φράσεις, δηλώσεις και μηνύματα από γυναίκες. Στο πίσω μέρος του ενδύματος ως περιλαίμιο ξεπροβάλλουν αλυσίδες, οι οποίες συμβολίζουν τις διάφορες μορφές έμφυλης βίας. Οι λεπτές αλυσίδες συμβολίζουν όλες αυτές τις “επιδέξιες” χειριστικές συμπεριφορές, οι οποίες μοιάζουν φαινομενικά αθώες και συνήθως έχουν ένα όμορφο περιτύλιγμα. Δεν απειλούν άμεσα αλλά εξαναγκάζουν, αμφισβητώντας τη γυναίκα, αγνοώντας τα όρια, ενθαρρύνοντας την ενοχή, το φόβο και επιβάλλοντας τη δική τους εκδοχή της πραγματικότητας του άλλου».
Η έμπνευσή της πίσω από«Τα Κρυμμένα Μυστικά»: «Ήταν το αίνιγμα της έκθεσης, ήταν ότι τελείωσα στο ΙΕΚ τεχνικός ενδύματος και σχεδιάστρια μόδας, ήταν το μεταπτυχιακό που με ενεργοποιήσε. Μα κυρίως ήταν και ό,τι γίνεται τα τελευταία χρόνια στην κοινωνία όλα αυτά αποτέλεσαν το κατάλληλο έναυσμα να γίνει αυτό το έργο. ‘Ενα έργο για την κοινωνία».
Για την έμφυλη βία σημείωσε: «Η έμφυλη βία βρίσκεται στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου. Γιατί αυξάνονται τα περιστατικά έμφυλης βίας στην εποχή μας και ειδικά των γυναικοκτονιών; Στο πλαίσιο της έρευνας μου για τη βία που υφίστανται οι γυναίκες και με την πολύτιμη συμβολή του Κέντρου Συμβουλευτικής Γυναικών του Δήμου Καστοριάς, αντιλήφθηκα πως μπορεί εν προκειμένω ένας άνδρας να ασκεί βία, χωρίς να φέρει απαραίτητα κάποια μορφή διαταραχής προσωπικότητας.
Πρόκειται για κάτι πιο βαθύ και ριζωμένο, προερχόμενο από ένα κοινωνικό σύστημα στο οποίο προφανώς ή και ενίοτε μερικώς συγκαλυμμένα οι άντρες είναι η αρχή, το κύρος, η εξουσία και το επίκεντρο όλων. Είναι η άνιση κατανομή ισχύος και η άνιση σχέση μεταξύ αντρών και γυναικών. Είναι το σύστημα αυτό που αγνοεί τη ζωή, τις εμπειρίες, τις επιθυμίες και την αξία των γυναικών. Είναι η πατριαρχία που δίνει ουσιαστική κοινωνική αξία, φωνή και δύναμη μόνο στους άντρες και με υποστηρικτές τους, θλιβερό αλλά αληθινό και τις ίδιες τις γυναίκες.
Σαν οι γυναίκες να έχουν ως μοναδικό λόγο ύπαρξης να υπηρετούν, να εκπληρώνουν και να καλύπτουν τις επιθυμίες, τις ανάγκες, τις φιλοδοξίες και τις εκάστοτε ανασφάλειες των ανδρών δίχως να τους επιτρέπεται να έχουν ουσιαστικό λόγο, αντίλογο, επιλογές, επιχειρήματα και θέλω γιατί θεωρούνται συχνά από το σύντροφο, τον πατέρα, το γιο ή τον αδερφό τους ως υποδεέστερα όντα και ως ιδιοκτησία. Έτσι λοιπόν προσανατολίστηκα στο να αποδώσω όλο αυτόν τον προβληματισμό και να αναδείξω τον εσωτερικό ψυχισμό και τη βία που υφίστανται οι γυναίκες. Δεν απειλούν άμεσα αλλά εξαναγκάζουν, αμφισβητώντας τη γυναίκα, αγνοώντας τα όρια, ενθαρρύνοντας την ενοχή, το φόβο και επιβάλλοντας τη δική τους εκδοχή της πραγματικότητας του άλλου. Αντιλαμβανόμαστε άραγε πότε είμαστε θύματα χειριστικής συμπεριφοράς; Αντιλαμβανόμαστε πότε φέρουμε πατριαρχικές αντιλήψεις και πότε αναπαράγουμε έμφυλες συμπεριφορές; Αντιλαμβανόμαστε ως κοινωνία τι ευθύνη φέρουμε και πώς στηρίζουμε και τροφοδοτούμε την έμφυλη βία;».
Στην έκθεση, που θα διαρκέσει έως τις 15 Σεπτεμβρίου, συμμετέχουν 70 καλλιτέχνες. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Κέντρο τέχνης Giorgio de Chirico, Μεταμορφώσεως 3, Βόλος.
