Αθήνα, 1967. Η φράση στο πρώτο δευτερόλεπτο του 4ου επεισοδίου του The Crown αν μη τι άλλο σε καθηλώνει. Περιμένεις μαγεμένος τη συνέχεια, και αν είσαι λίγο υποψιασμένος ή λάτρης της ιστορίας ξέρεις περίπου ποιο πρόσωπο περιμένεις να δεις: την «Αγία» γαλαζοαίματη, την πριγκίπισσα Αλίκη της Ελλάδος, μητέρα του Φίλιππου η οποία ζούσε παραγκωνισμένη από τους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης έχοντας αφιερώσει τη ζωή της στον Θεό και στην φιλανθρωπία. Και πράγματι η τηλεοπτική συνάντησή μας με την ηλικιωμένη Αλίκη ντυμένη μοναχή να καπνίζει αρειμανίως είναι πολύ ενδιαφέρουσα (και η Jane Lapotaire που την υποδύεται, εξαιρετική).
Το σκηνικό της υποτιθέμενης Αθήνας του ’67 βέβαια καταλαβαίνεις με την πρώτη ματιά ότι βρίσκεται πιθανότατα είτε σε κάποια γειτονιά του Μαρόκου (σύνηθες location για κινηματογραφικές παραγωγές) και περισσότερο θυμίζει Μέση Ανατολή παρά Ελλάδα. Αλλά αυτό είμαστε διατεθειμένοι να το συγχωρήσουμε στην παραγωγή του Στέμματος. Εκείνο που δεν θα συγχωρήσουμε από την τόσο στιλάτη και καλογυρισμένη σειρά είναι ότι όλοι μα όλοι οι ηθοποιοί που ερμηνεύουν τους Έλληνες του επεισοδίου μιλάνε με σπαστή κυπριακή προφορά: οι αστυνομικοί, ο αρχηγός της Αστυνομίας (Chris Kyriakou όπως τον βρήκαμε στο imdb) και ο αμφιλεγόμενης τιμιότητας εκτιμητής κοσμημάτων όπου η Αλίκη πηγαίνει να πουλήσει ένα βασιλικό πετράδι για αν ενισχύσει το ίδρυμά της, μιλούν σαν δεύτερης γενιάς βρετανοί κυπριακής καταγωγής, πράγμα που πιθανότατα να είναι. Λεπτομέρειες ενδεχομένως για τον κάστινγκ director αλλά σημαντικό για εμάς.
Άλλο ένα στοιχείο που μας έκανε να αναρωτηθούμε εδώ εάν στέκει ιστορικά ή όχι είναι η εμφάνιση διαδηλωτών με πλακάτ πίσω από συρματοπλέγματα στους δρόμους της Αθήνας τους οποίους έχουν κλείσει τα τανκ. Μας ξενίζει για μια περίοδο που υποτίθεται ότι παρουσιάσει τις πρώτες ημέρες του πραξικοπήματος, αλλά ενδεχομένως οι σεναριογράφοι να θεώρησαν ότι θα προσθέσει την απαραίτητη ένταση στην σκηνή. Κατά τα άλλα, το «ελληνικό» επεισόδιο, που φωτίζει την υπέροχη προσωπικότητα της ξεχασμένης από την ιστορία Αλίκης, είναι ένα από τα αγαπημένα μας.
Και βέβαια πολύ θα θέλαμε να ισχύει το περιστατικό με τον όμορφο δημοσιογράφο της Guardian, Τζον Αρμστρονγκ, που της παίρνει μια αποκλειστική συνέντευξη μέσα στο Μπάκιγχμαμ, συνέντευξη οποία καταλήξει στα πρωτοσέλιδα “ξελασπώνοντας” έτσι τον οίκο των Γουίνσδορ που είχε αρχίσει να γνωρίζει ημέρες όχι και τόσο μεγάλης δημοφιλίας.
