Δίπλα στο όνομά της στέκουν ένα σωρό επιθετικοί προσδιορισμοί: Η Simone de Beauvoir ήταν μία εμπνευσμένη συγγραφέας, μία φεμινίστρια παύλα ακτιβίστρια και σύντροφος ζωής του φιλοσόφου Jean-Paul Sartre.
Σαν σήμερα, συγκεκριμένα στις 9 Ιανουαρίου του 1908 γεννήθηκε η Simone Lucie Ernestine Marie Bertrand de Beauvoir στο Παρίσι. Ως γόνος καλής οικογενείας της γαλλικής μπουρζουαζίας, δεν θα μπορούσε παρά να κάνει εκτεταμένες σπουδές: Σπούδασε μαθηματικά, λογοτεχνία, ξένες γλώσσες και φιλοσοφία στη Σορβόννη, όπου κέρδισε τις εντυπώσεις με το πνεύμα της. Μόλις σε ηλικία 21 ετών, συνάντησε τον έρωτα και συνοδοιπόρο για την υπόλοιπη ζωή της Jean-Paul Sartre, ο οποίος ήταν ο μοναδικός συμφοιτητής της που κατάφερε να την ξεπεράσει στη βαθμολογία. Παρότι δέχθηκε έντονο φλερτ από φίλο του, τον Οκτώβριο του 1929 έγινε ζευγάρι με τον Sartre, ο οποίος λέγεται ότι της ζήτησε να τον παντρευτεί «προσωρινά για δύο χρόνια» ενόσω κάθονταν σε ένα παγκάκι έξω από το Λούβρο. Εκείνη με τη δικαιολογία ότι δεν είχε προίκα αρνήθηκε, οπότε παρέμειναν σύντροφοι χωρίς ωστόσο να έχουν αποκλειστική σχέση. Ήταν μία ελεύθερη σχέση, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς συνύπαρξη κάτω από την ίδια στέγη.
Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές που την ενδιέφεραν, στις αρχές της δεκαετίας του ’40 έδωσε όλο της το «είναι» στο γράψιμο που τόσο αγαπούσε. Έγραψε σπουδαία αναγνώσματα που περιστρέφονταν γύρω από τη γυναίκα και τα δικαιώματά της. Πιο διάσημο από αυτά, το σπουδαίο «Δεύτερο Φύλο». Το 1945 το ζευγάρι παρουσιάζει την αριστερή επιθεώρηση «Μοντέρνοι καιροί», ενώ αργότερα στάθηκαν υπέρ του αγώνα Αλγερινών και Βιετναμέζων για ανεξαρτησία από τους Γάλλους. Αν και στην αρχή, υποστήριζαν μαζί το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, όταν το 1956 οι Σοβιετικοί τα έβαλαν με τους Ούγγρους, προτίμησαν τον Μάο.
Γύρω στο ’60 η Beauvoir εναντιώθηκε στις γαλλικές δυνάμεις κατοχής κατηγορώντας τις ανοιχτά για κακοποίηση μιας γυναίκας από την Αλγερία. Την ίδια δεκαετία, βρέθηκε στη Μέση Ανατολή, πρωτοστάτησε σε φοιτητικές κινητοποιήσεις, ενώ μαζί με τον Sartre και τους σκηνοθέτες Jean-Luc Godard και Louis Malle φρόντισαν να διανεμηθεί παντού και δωρεάν η εξτρεμιστική μαοϊκή εφημερίδα «Η υπόθεση του λαού».
Στη δεκαετία του ’70, μέλημα της υπήρξε η νομιμοποίηση της άμβλωσης, μάλιστα υπέγραψε το πασίγνωστο εκείνο κείμενο των 342 επώνυμων γυναικών που έλεγαν δημοσίως ότι είχαν προχωρήσει σε παράνομη επέμβαση. Αγωνίστηκε με όσα μέσα είχε για τα δικαιώματα των γυναικών, όταν επιτέλους το 1975 οι Γαλλίδες κατέκτησαν το δικαίωμα στη νόμιμη άμβλωση. Άφησε την τελευταία της πνοή στις 14 Απριλίου του 1986 σε ηλικία 78 ετών, έξι χρόνια μετά τον Sartre, ενώ πρωτύτερα είχε γράψει για αυτόν: «Στη ζωή μου είχα μια αδιαμφισβήτητη επιτυχία: τη σχέση μου με τον Σαρτρ. Σε περισσότερο από τριάντα χρόνια, μόνο μια φορά πήγαμε για ύπνο τσακωμένοι».
Θυμηθείτε μερικά από τα πιο σημαντικά της αποφθέγματα:
Μία γυναίκα νιώθει πως γέρασε, από τη στιγμή που οι άλλοι παύουν να την κακολογούν.
Το να κερδίσεις έναν άντρα είναι τέχνη. Το να τον κρατήσεις είναι επάγγελμα.
Κάποιες μέρες ο Θεός μοιάζει τόσο μακρινός, που μοιάζει απών.
Δεν γεννιέσαι γυναίκα. Γίνεσαι.
Είναι τα γηρατειά μάλλον παρά ο θάνατος που είναι το αντίθετο της ζωής.
Τα γεράματα είναι η παρωδία της ζωής, ενώ ο θάνατος μετατρέπει τη ζωή σε πεπρωμένο.
Αν θέλει να ξεχάσει κανείς μπορεί, πρέπει όμως, να θέλει.
Τους αρέσει να σκοτώνουν το χρόνο τους περιμένοντας το χρόνο να τους σκοτώσει.
Το παρόν δεν είναι ένα εν δυνάμει παρελθόν. Είναι η στιγμή της επιλογής και της δράσης.
Η ομορφιά έχει να πει ακόμα πιο λίγα και από την ευτυχία.
Η μοιρολατρία θριαμβεύει επάνω σ’ αυτούς που πιστεύουν σ’ αυτήν.
Άλλαξε τη ζωή σου σήμερα. Μη στοιχηματίζεις στο μέλλον, ενέργησε τώρα χωρίς καθυστέρηση.
